GRUPA IV

 

WYDARZENIA W GRUPIE IV:

 

• 18.09. 2019 R. - Teatrzyk pt. „Na łące i na polanie”,

 

Przestawienie w wykonaniu aktorów scen krakowskich;

 

• 27.09.2019 r. – Teatr Groteska

Spektakl pt: ”Nie płacz, Koziołku”;

 

• 30.09.2019 r. - Biblioteka Kraków; Filia 16

 

Warsztaty pt: „Jesień w literaturze”;

 

• 10.10.2019 r.- Młodzieżowy Dom Kultury „Dom Harcerza”

 

Dzieci wzięły udział w warsztatach teatralnych organizowanych przez Teatr Groteska. Pokaz przygotowany przez aktorów Teatru Groteska odsłonił tajniki animacji lalek i grę aktora w masce. Podczas spotkania z aktorami dzieci miały okazję zapoznania się z różnorodnymi środkami artystycznego wyrazu. W ramach pokazu aktorzy zapraszali chętne dzieci do tworzenia prostych etiud z wykorzystaniem zaprezentowanych masek i lalek teatralnych.

 

• 14.11.2019 r. warsztaty EKO - PRZEDSZKOLAKA

 

• 16.10.2019 r. – Teatrzyk cieni „Jaś i Małgosia”;

 

• 20.11.2019 r. – Teatrzyk „Czerwony Kapturek”

 

Przedstawienie w wykonaniu aktorów teatru „Kameleon”

 

• 3.12.2019 r. – Spotkanie w przedszkolu z górnikiem z Kopalni Soli w Wieliczce;

 

Górnik odwiedził dzieci w pełnym galowym umundurowaniu. Wytłumaczył dzieciom jakie znaczenie mają kolory pióropusza na czapce. Opowiedział legendę o Św. Kindze. Ciekawie opowiadał o ciężkiej pracy górnika. Na zakończenie spotkania każde dziecko otrzymało naklejkę i kolorowankę.

 

• 4.12.2019 r. – Spotkanie z Mikołajem

 

W tym dniu przedszkole odwiedził Mikołaj i rozdał dzieciom prezenty;

 

• 5.12.2019 r – Nowohuckie Centrum Kultury

 

Dzieci obejrzały spektakl pt:” Gdzie jesteś Mikołaju”

 

• 19.12.2019 r. - Biblioteka Kraków; Filia 45 – warsztaty

 

Wykonanie ozdób choinkowych i zawieszenie ich na choince w bibliotece.

 

• 24.01.2020 – Uroczystość z okazji Dnia Babci i Dziadka

 

• 12.02.2020 - Teatrzyk "Iluzja marionetek"

           

            Przedstawienie w wykonaniu Falco show

 

• 26.02.2020 - Teatrzyk "Historia Daniela w jaskini lwów"

           

            Przedstawienie w wykonaniu aktorów teatru "Eden" z Wieliczki
 

• 13.02.2020 - Warsztaty „Biznes kontra smog”

         Celem warsztatów było uświadomienie dzieciom: czym jest smog, dlaczego powstaje, jakie niesie zagrożenia dla zdrowia oraz co można i należy robić, by móc oddychać czystym powietrzem. Warsztaty odbyły się pod honorowym patronatem Marszałka Województwa Małopolskiego W. Kozłowskiego. w siedzibie ABB Bisiness Services, Kraków ul. Przy Rondzie 4.

 

WSKAZÓWKI DLA RODZICÓW GR IV DO PRACY Z DZIECKIEM

• Wiosenny kącik przyrody-zabawa badawcza, założenie w domu hodowli fasoli, cebuli i rzeżuchy. Następnie za pomocą wykonanych przez dzieci rysunków lub rozsypanki literowej wykonanie tabliczek, umieszczenie ich obok pojemniczków.

• Siła fasoli – eksperyment przyrodniczy: rodzic rozrabia w pojemniku gips z wodą do gęstości śmietanki. Napełnia plastikowy kubeczek, wsypują do tego garść fasoli. Odstawia na parapet. W ciągu najbliższych kilku dni zrasza gips wodą spryskiwacza. Na stężonym gipsie wkrótce pojawią się rysy, wreszcie kiełkujące ziarna rozsadzą plastikowy kubek. (Starożytni Grecy rozbijali w ten sposób skalne bloki).

• Obserwacja pogody – prowadzenie rysunkowego kalendarza zmieniającej się w marcu pogody.

• Zabawy w przeliczanie – dokładanie do zbioru elementów, by razem było 7; odkładanie ze zbioru elementów tak, by było ich 7.

• Zabawy w wysłuchiwaniu głoski na początku wyrazu

Propozycja gier edukacyjnych:

 

 

• Proponuję wykonanie pracy plastycznej wybraną techniką -podaję instrukcje:

  1.Malowanie – na białej kartce z bloku technicznego formatu A4 należy namalować kwiat, po czym wypełnić farba całą powierzchnię kartki, tworząc tło.

  2. Wydzieranie - na kolorowej kartce z bloku formatu A4 należy narysować lub wydrukować szkice kwiatów, które należy wypełnić kolorowym papierem. W tym celu wydzieramy z kolorowego papieru lub bibuły odpowiedniej wielkości skrawek, po czy przyklejamy go we właściwym miejscu. Ważne jest aby papier nie wychodził poza obręb kwiatu.

  3. Stemplowanie – na zielonej kartce formatu A4 należy odciskać różnej wielkości kwiaty za pomocą stempli, następnie patyczkami wymalować trawę, tworząc tym sposobem łąkę.

  4. Przyklejanie ziaren zbóż i słonecznika - na kolorowej kartce z bloku technicznego formatu A4 wydrukować kwiaty i narysować ramkę. Należy przyklejać nasiona tylko na linii wyznaczającej kwiat i ramkę.

• Warto obejrzeć z dzieckiem albumy, książki i filmy przyrodnicze dotyczące fauny i flory w okresie wiosennym oraz przypomnieć dziecku podstawowe informacje o gatunkach roślin chronionych w Polsce.

• Proponuję wykorzystywać nadarzające się sytuacje edukacyjne by ćwiczyć dodawanie w zakresie 7, warto przeliczać przedmioty codziennego użytku podczas posiłku można również utrwalać znajomość produktów spożywczych bogatych w witaminy.

• Polecam strony internetowe, na których znajdziecie Państwo ciekawe ćwiczenia i zabawy dla dzieci:

  1.https://zabawnik.org/

  2https://eprzedszkolaki.pl

  3https://ciufcia.pl/

• Rodziców dysponujących w domu drukarką zachęcam do wydrukowania zamieszczonych poniżej ćwiczeń grafomotorycznych.

  Zadaniem dziecka jest rysowanie po śladzie. Rysowanie zaczynamy w miejscu oznaczonym strzałką, podczas rysowania staramy się nie odrywać ręki.

  Potem można pokolorować, starając się nie wychodzić poza linię.

 

 

Propozycje do realizacji od 23 marca :

 

TEMATYKA TYGODNIA – WITAMY WIOSNĘ

 

1. Oglądanie z dziećmi ilustracji przedstawiających wiosnę w parku i w ogrodzie. Opowiadanie o czynnościach, jakie wykonują ludzie w obu tych środowiskach i potrzebnych do tego celu narzędziach lub urządzeniach oraz o tym jak przyroda budzi się do życia.

    

2. Zabawa matematyczna „Rachunki pani Wiosny”. Dzieci słuchają zagadek matematycznych, wykonują obliczenia przy użyciu klamerek i papierowych tacek. Mama lub tato przeczyta powieli dziecku wiersz zamieszczony poniżej, który pomoże w dodawaniu. Zadaniem dzieci jest przyczepienie do talerzyka tylu klamerek, ile kwiatów pojawia się we fragmencie wiersza. Należy zwrócić uwagę na pytania, które mówią o obliczeniach. Wtedy trzeba wspólnie policzyć, ile kwiatów – klamerek zebrano.(Potrzeba 10 klamerek i 10 papierowych talerzyków)

 

Przyszła wiosna do lasku

Z kluczykiem przy pasku.

Te kluczyki brzęczące

To kolorowe kwiaty pachnące.

 

Rosną tu trzy zawilce i trzy krokusy.

Oblicz proszę, ile kwiatów wyszło

spod zimowych pierzynek?

 

Stąpa wiosna po łące.

Zbiera kwiaty pachnące.

Ma trzy stokrotki, cztery tulipany.

Powiedz, z ilu kwiatów

Zrobi wiosna bukiet pachnący?

 

Chodzi wiosna po lesie.

Promyki słońca w koszykach niesie.

Dwa kosze ma dla kwiatów,

Trzy dla trawki,

Trzy dla leśnej zwierzyny.

Ile koszów przyniosła wiosna dla leśnej rodziny?

 

3. Piosenka do nauki „ Idzie wiosna”

https://www.youtube.com/watch?v=4yuKun2h2o4

Tekst piosenki:

Strojna w zieleń

poprzez ziemię

idzie wiosna.

Cała w kwiatach

w śpiewie ptaków

w blasku słońca.

Jasną chmurę

ma nad czołem,

uśmiechnięta.

Wiatrem miękkim

pełnym ciepła

owinięta.

Idzie ziemią,

idzie wodą,

jak to wiosna.

Aż do lata

dojdzie strojna,

by tam zostać.

 

Krótka rozmowa na temat tekstu:

• o czym jest piosenka?

• jak wyglądała Wiosna?

• w co była ubrana?

 

4. Proszę przeczytać dziecku opowiadanie pt. „Szpacze wesele i ptasie trele”

Stanisława Kraszewskiego

Ej, piękne to było wesele! Kiedy szpak Szpakowski żenił się z piękną szpaczanką zza rzeki, cały las huczał od plotek. Sroka przygadywała, że szpaczanka ma krzywe piórka w ogonie i jedną nóżkę bardziej. A pan młody dziób złamał w bójce o szpaczankę i teraz krzywo się uśmiecha, ale wiadomo – sroka to stara plotkarka i nikt jej nie uwierzy, dopóki nie zobaczy na własne oczy. Przez te jej plotki Szpakowie nie zaprosili sroki na wesele. Bo i po co? Prezentu państwu młodym nie przyniesie, a jeśli nawet, to kradziony. Bo sroka – nie dość, że plotkarka, to jeszcze złodziejka.

Lista gości była długa i szeroka. Spisana na piasku rzecznym ptasimi pazurkami, zacierana przez wiatr i fale rzeki. A kiedy stary bóbr przeciągnął po piasku pęk gałązek wierzbowych, to już nikt nie wiedział, kto był zaproszony a kto nie. Ale najważniejsze, że jacyś goście przyszli, a raczej przylecieli na skrzydłach.

Wielki zlot gości weselnych rozpoczął się od samego rana, od słowików i skowronków. Wcześnie zawitał gość honorowy i kuzyn Szpakowskiego, szpak Mądrak. Bociany i jaskółki odsypiały długą i męczącą podróż z Afryki.

− Moim słońcem jest księżyc, dniem noc – powiedziała sowa. Sowa mądra głowa, ale światła nie lubi. Kukułka spóźniła się na wesele, przyleciała zdyszana i wszystkim wmawiała, że szukała miejsca na gniazdo. Czy kto widział kiedyś kukułcze gniazdo?

Kiedy państwo młodzi zaświergotali do siebie radośnie i zaczęli wić wspólne gniazdko, rozpoczęły się ptasie trele.

Pierwszy – szpak, zaczął tak:

− Weselisko miały szpaki, zaprosiły różne ptaki! Oj, tak, tak! A potem jaskółki:

− Gdy jaskółki się zjawiły, piękną wiosnę wywróżyły! Wit, wit, wit!

Po jaskółkach bociany:

− Przyleciały też bociany, na weselu dalej w tany! Kle, kle, kle!

− Tańczy bocian z bocianową, podskakują sobie zdrowo!

− Nie podskakuj, kiedyś słaby, zbieraj siły swe na żaby!

− Nie na żaby, lecz na dziatki, bo czekają na nie matki!

A gdy kukułka przyleciała spóźniona, ptaki jej przygadywały:

− A kukułka się spóźniała, do gniazd jajka podrzucała!

A na to kukułka:

− Miałabym kukułcze stadko, lecz nie jestem dobrą matką! Ku, ku!

A na to ptaki:

− Ani w gnieździe, ni przy garze, bo najlepiej jest w zegarze!

I znowu kukułka:

− Lepsza matka, gdy przybrana, oj da dana, aż do rana!

I ptaki:

− Dobre chęci, marne skutki, gdy kukułcze są podrzutki!

I kukułka:

− Na wesele się spóźniłam, bo kukułcze gniazdo wiłam!

I ptaki:

− Tyle złego, co dobrego, nie ma gniazda kukułczego!

I kukułka:

− Moje życie to nie bajka, nie ma gniazda, lecz są jajka!

A gdy pojawiła się sowa, ptaki zaśpiewały:

− Przyleciała z dziupli sowa i pod skrzydło głowę chowa!

A na to sowa: −

Oj, tańcować nie jest łatwo, kiedy w oczy razi światło!

A potem ptasi muzykanci podeszli do młodej pary i zaśpiewali:

− Ej, nieraz bywało muzykantów wielu, lecz najwięcej grało na szpaczym weselu!

− Ej, trawy narwały, piórek naznosiły, dla siebie i szpacząt gniazdko będą wiły!

− Szczebiotały szpaki nie tylko od święta, będą miały w gniazdku wesołe szpaczęta!

Ptasie trele i tańce trwały Aż do świtu. A potem było następne wesele i kolejne ptasie gody, aż wszystkie ptaki w lesie uwiły swoje gniazdka. I ja tam byłem, ptasie mleko piłem, o niebieskich migdałach całą noc marzyłem!

• Jakie ptaki zostały zaproszone na wesele?

• Jakie ptaki przyleciały?

• Kogo szpaki nie zaprosiły i dlaczego?

• Co mówiły o sobie ptaki?

• Co Mówiła o sobie kukułka?

• Za co ptaki nie lubią kukułek?

 

5. „G jak globus”-wypowiadanie całego wyrazu, wybrzmiewanie sylab i głosek

6. wyklaskanie słowa „globus” zgodnie z analiza sylabową: glo-bus.

7. Policzenie sylab, wytupanie,

8. podawanie przykładowych wyrazów rozpoczynających się głoską „g”

9. zaprezentowanie litery drukowanej małej i wielkiej

10. wyszukiwanie litery G w tekscie

 

6. „Wiosenny obrazek” - rozpoznawanie kierunków na kartce, orientacja w przestrzeni, dziecko rysuje wg instrukcji: Nadeszła wiosna. Na łące w prawym górnym rogu zaświeciło słoneczko. Na środku łąki fruwał kolorowy motylek. W prawym dolnym rogu wyrósł kwiatek. W lewym dolnym rogu rosło drzewko. W lewym górnym rogu płynęła chmurka.

7. Wspólne prace przy roślinach w domu – przesadzanie, podlewanie, obserwowanie zmian w wyglądzie roślin.

8. Czytanie książeczek, opowiadań i wierszy – rozmawianie na temat ich treści

6. Rodziców dysponujących w domu drukarką zachęcam do wydrukowania zamieszczonego poniżej ćwiczenia grafomotorycznego. Zadaniem dziecka jest rysowanie po śladzie. Rysowanie należy rozpocząć w miejscu oznaczonym strzałką, podczas rysowania nie powinno się odrywać ręki. Potem można globus pokolorować.

Propozycje dla rodziców do realizacji od 30.03

 

TEMAT PRZEWODNI: ACH, TA POGODA

 

1. Wiosenne opady – wysłuchanie wiersza „Ulewa”M. Strzałkowskiej i rozmowa na temat treści utworu i wiosennych opadów.

 

Ptak się kuli pośród liści,
mokną drzewa, mokną krzewy,
a ja biegnę przez kałuże,
a ja biegnę wśród ulewy…

Drży na deszczu pączek róży,
mokną grusze i jabłonie,
a ja biegnę przez kałuże,
krople deszczu łapię w dłonie…

Kiście bzu zwiesiły głowy,
mokra ziemia pachnie deszczem,
a ja krzyczę prosto w chmury:
– Padaj, deszczu! Padaj jeszcze!

Po wysłuchaniu wiersza należy zachęcić dziecko do do odpowiedzi na pytania
i wykonania zadań: Jaka pogoda została przedstawiona w wierszu? Co to jest ulewa? Jakie inne zjawiska pogodowe, oprócz ulewy, można zaobserwować wiosną
za oknem?. Następnie należy dziecku przekazać kilka ciekawostek na temat kwietniowych opadów: Ulewa to rodzaj mocnego deszczu. Deszcz jest najczęstszym rodzajem opadów powstającym z chmur i wracającym na ziemię w postaci kropelek. Maleńkie krople parującej wody unoszą się, łączą ze sobą, tworzą chmury.
Stają się cięższe i spada deszcz. Może być drobny, zwany mżawką, lub wielki, gęsty, ulewny, o którym czasem mówi się „oberwanie chmury”. Gdy temperatura spadnie poniżej zera, pojawia się mróz, z chmur lecą zamarznięte kropelki, zamienione w sześcioramienne kryształki lodu, czyli śnieg. Mają one różne kształty: igiełek,
gwiazdek albo śnieżynek. Natomiast podczas ładnej pogody może padać grad. To krople deszczu, które zamarzły w wielkiej, lodowatej chmurze, mają różną wielkość. Zatem opad atmosferyczny to woda, która spada z różnym natężeniem i pod
różną postacią: deszczu, śniegu i gradu.

 

2. Deszczowa wiosna – praca plastyczna, malowanie akwarelami.
   Należy dać dziecku kartkę z bloku technicznego, którą za pomocą pędzelka zwilży wodą. Na mokrej powierzchni dziecko maluje proste wiosenne obrazki, np. drzewa, kwiaty. Kolory będą się ze sobą zlewać i łączyć, tworząc ciekawe wzory. Odbiorca, patrząc na dzieło, będzie miał wrażenie, że ogląda świat zza mokrej szyby.

 

3. Co nie pasuje? – zabawa edukacyjna z kartą pracy, doskonalenie logicznego myślenia

 

Dziecko opisuje każdy obrazek i nazywa przedstawione pory roku. Podczas opisu używa określeń dotyczących orientacji w przestrzeni: nad, na górze, pod, na dole, między, z boku. Wskazuje niepasujące, żartobliwe elementy na obrazkach i je zaznacza.

 

1. Przypomnienie piosenki „Maszeruje wiosna”
   https://www.youtube.com/watch?v=yNLqW1kp9Pw

 

2. Oberwanie chmury – historyjka obrazkowa. (str 54)
   Dziecko ogląda obrazki opowiadające zdarzenie z życia Hani, Huberta i ich mamy. Konstruuje opowiadanie, wiążąc przyczyny i skutki według chronologii wydarzeń oraz używając określeń typu: „najpierw”, „potem”, „wreszcie”, „na końcu” Zastanawia się nad możliwym zakończeniem.
   Rysuje swoją propozycję. Następnie rysuje po śladzie zamknięte wzory chmur i kropelek wody. Powstałe szlaczki starannie koloruje według własnego pomysłu.

 

3. Zjawiska pogodowe – ćwiczenie matematyczno - językowe.
   Rodzic siada przed dzieckiem. Chowa symbol jednego ze znanych zjawisk pogodowych, a dziecko musi odgadnąć, jaki. Zadaje pytania tak sformułowane, by rodzic mógł odpowiedzieć tylko: Tak lub Nie. Dziecko zadaje dowolną liczbę pytań. Po odgadnięciu pierwszego symbolu,np. chmura, rodzic losuje kolejny (słońce, deszcz, wiatr, mgła, grad).

 

4. Wietrzyk, wiatr, wicher – wysłuchanie wiersza „Wiosenny wietrzyk” J. Kulmowej jako punkt wyjścia do rozmowy na temat wiatru. Rodzic czytając utwór, szczególnie intonuje „szeleszczące” wyrazy.
    

Mały wietrzyk wiosenny
ledwie w drzewach zaszumi,
ledwie w krzakach zamruczy,
jeszcze gwizdać nie umie,
jeszcze się uczy.
Znalazł szczerbę w płocie – zaświstał.
Znalazł listki – zapiał na listkach.
Czasem w suchych gałęziach zatrzeszczy.
Czasem nuci, gdy zagra mu deszczyk.
Albo szemrze w zeszłorocznej trawie.
Albo szepcze tak, że milczy prawie.
Ludzie mówią wtedy: nie ma wietrzyka.
A on jest.
Tylko słucha słowika

 

O czym jest wiersz? Czym jest wiatr? Jakie szumiące wyrazy zapamiętaliście?
A może znacie jeszcze inne wyrazy, w których słychać wiatr?

Następnie należy przekazać dziecku informacje dotyczące wiatru:
Wiatr jest jednym ze zjawisk pogody. Tworzy się, gdy powietrze nagrzeje się
w sposób nierównomierny. Różnice temperatur powietrza ciepłego i zimnego powodują ruch, czyli powstawanie wiatru .Może być delikatny albo gwałtowny.

Od siły wiatru zależy jego nazwa. Znad morza wieje lekki wiatr, zwany bryzą. Morze
jest wtedy spokojne, a trawy na wydmach lekko się poruszają. Wicher to odmiana bardzo silnego wiatru mogącego zrywać dachy i łamać drzewa. Jego najsilniejszym przykładem jest huragan występujący tylko nad oceanem, gdzie temperatura
wody jest bardzo wysoka. W polskich górach za to czasem wieje halny, czyli ciepły, suchy, porywisty wiatr skierowany ku dolinom.

 

8. Tęcza i tornado – ćwiczenia grafomotoryczne (str. 56)

 

Dziecko rysuje po śladzie trąbę powietrzną. Koloruje tęczę. Które z tych zjawisk jest
niebezpieczne i jak wówczas należy się zachować?
Zwrócenie uwagi, że tęcza czasem występuje po burzy, która również jest niebezpiecznym zjawiskiem. Podczas burzy trzeba jak najszybciej schronić się w budynku, w żadnym wypadku nie wolno stawać pod drzewem lub słupem.

9. Odwrócony katalog – ćwiczenie doskonalące twórcze myślenie, abstrahowanie.
Rodzic czyta lum mówi dziecku słowa, dla których musi ono wskazać kategorie. W tym ćwiczeniu dziecko wskazuje klucz klasyfikacji, według którego zostały ułożone wyrazy. Ponieważ jest to rzadko prowadzone ćwiczenie, rodzic powinien stosować pytania pomocnicze, naprowadzać dziecko. W pierwszej kolejności może przygotować kilka zestawów przedmiotów z otoczenia (np. bobas, szmacianka

• lalka; lego, drewniane, magnetyczne – klocki), by dziecko dokładnie zrozumiało, o co chodzi, a dopiero później przejść do trudniejszych przykładów:
  – kurtka, płaszcz przeciwdeszczowy, kalosze, kaptur – to ubranie chroniące przed deszczem
  – okulary przeciwsłoneczne, kapelusz, krem z filtrem –to przedmioty chroniące przed słońcem
  – wiosna, lato, jesień, zima – pory roku
  – bryza, wicher, halny, huragan – wiatr
  – mżawka, kapuśniaczek, ulewa – to deszcz
  – pierzaste, kłębiaste, warstwowe – chmury
  – słońce, deszcz, mgła, śnieg – wiosenne, kwietniowe zjawiska
  – czerwony, pomarańczowy, żółty, zielony, niebieski,granatowy, fioletowy – kolory tęczy ;

• Rozwiązywanie zagadek o zjawiskach pogodowych.

Gdy słońce świeci
i deszczyk pada,
ona na niebie
cudnie się rozkłada. (tęcza)
Płyną po niebie
wielkie, kłębiaste,
czasem gradowe,
czasem pierzaste. (chmury)
Ono latem najmocniej grzeje
i sprawia, że skóra brązowieje. (słońce)
O szyby dzwoni kroplami,
muzykę cudną układa,
kiedy uważnie posłuchasz,
możesz z nim cicho pogadać. (deszcz)

 

 

Propozycje do realizacji od 6 kwietnia 2020 r. :

Krąg tematyczny: Święta Wielkanocne

 

1.„Porządki” – zabawa tematyczna, Rodzic organizuje wspólne porządkowanie kącików zabaw . W tym celu dziecko wybiera rzeczy i narzędzia potrzebne do sprzątania (np. wilgotną ściereczkę, szczotkę i szufelkę, odkurzacz), i przystępują do wycierania półek, usuwając kurz i zanieczyszczenia, odkurza wykładzinę i zmywa podłogę. Rodzic tłumaczy ze usuwanie kurzu jest koniecznym elementem sprzątania, a czyste pomieszczenia korzystnie wpływają na nasze zdrowie i samopoczucie. Po sprzątaniu wspólne ułożenie zabawek.

 

2.Święta tuż, tuż” – rozmowa na temat zbliżających się świąt wielkanocnych i związanych z nimi zwyczajów. Zachęcenie dziecka do wypowiedzenie się, na zadane pytania: Jak nazywają się nadchodzące święta? Jakie zwyczaje związane są ze świętami wielkanocnymi. W jaki sposób święta wielkanocne są obchodzone w naszym domu?. Należy wyjaśnić dziecku znaczenie tradycji i obrzędów towarzyszących świętom wielkanocnym.

3.„Pocztówkowe układanki” – układanie w całość pociętych pocztówek wielkanocnych, doskonalenie umiejętności analizy i syntezy wzrokowej. Rodzic daje dziecku dwie takie same karty pocztowe, z których jedna jest cała, a druga pocięta na mniejsze elementy. Zadaniem dziecka jest jak ułożenie puzzli według wzoru.

• „Świąteczne przygotowania” – rozmowa kierowana, na temat przygotowań związanych z Wielkanocą. Rodzic wyjaśnia dziecku na czym polegają przygotowania związane ze świętami. Wspólne zastanowienie się, w których działaniach i w jakim zakresie dzieci mogą wziąć czynny udział.

5.Pisanki, kraszanki, skarby wielkanocne” – piosenka do nauki - rozwijanie poczucia rytmu i pamięci muzycznej. Zachęcenie dziecka do swobodnych wypowiedzi na temat wielkanocnych pisanek: - co to są pisanki, -jak wyglądają, https://www.youtube.com/watch?v=qKY9oeELKn4

 

Tekst piosenki

 

Koszyczek z wikliny pełen jest pisanek,
A przy nich kurczaczek i z cukru baranek.
Przy baranku babka, sól, chleb i wędzonka,
Oto wielkanocna świąteczna święconka.

Ref. Pisanki, kraszanki, skarby wielkanocne,
Pięknie ozdobione, ale niezbyt mocne.
Pisanki, kraszanki, całe w ornamentach,
Uświetniły nasze wielkanocne święta.

Kłócił się z kurczakiem cukrowy baranek,
Która najpiękniejsza ze wszystkich pisanek?
Czy ta malowana, czy ta wyklejana,
Czy zdobiona woskiem i pofarbowana

Ref. Pisanki, kraszanki, skarby wielkanocne,
Pięknie ozdobione, ale niezbyt mocne.

Pisanki, kraszanki, całe w ornamentach,
Uświetniły nasze wielkanocne święta.

Baranek z kurczaczkiem długo się spierali,
aż goście świąteczni do drzwi zapukali
Wielkanocni goście czasu nie tracili
potłukli pisanki jajkiem się dzielili.

Ref. Pisanki, kraszanki, skarby wielkanocne,
Pięknie ozdobione, ale niezbyt mocne.
Pisanki, kraszanki, całe w ornamentach,
Uświetniły nasze wielkanocne święta.

Pokoloruj koszyczek i wszystko co w nim jest.

6 • „Poznajemy litery – litera w” – zapoznanie z obrazem graficznym głoski w, doskonalenie analizy i syntezy słuchowej. Należy prezentować małą i wielką literę w.

Podać wyrazy wprowadzające: wyspa, wilk, wata – akcentując głoskę w. Wspólnie z dzieckiem dzielić wyrazy na sylaby i głoskować. Pokazać dziecku zdjęcie lub rysunek węża. Dziecko lepi z plasteliny wałeczki i układają z nich węże w kształcie litery w. Następnie rodzic czyta wiersz:

 

Wąż
Idzie wąż wąską dróżką,
nie porusza żadną nóżką.
Poruszałby gdyby mógł,
lecz wąż przecież nie ma nóg.
Ludwik Jerzy Kern

 

10.„Rymy” – zabawa słownikowa, dopowiadanie rymujących się wyrazów. Nauczyciel zachęca dzieci, by zastanowiły się i wymieniły wyrazy, które najbardziej kojarzą im się ze zbliżającymi się świętami. Uczestnicy wymieniają nazwy przedmiotów i obyczajów świątecznych. Potem siadają w kole i jeden podaje drugiemu wyraz, do którego druga osoba ma znaleźć rym. Ciągłość zabawy polega na tym, że osoba , która podaje rym do słyszanego wyrazu, sama musi podać sąsiadowi „świąteczny” wyraz, np. pisanki – wianki, Wielkanoc – dobranoc, zajączek – pączek. Po zakończonej zabawie każdy uczestnik na podstawie najzabawniejszych rymów spróbuje ułożyć krótkie wesołe zdanie, np. Do koszyka włożę pisanki, a na głowę dwa wianki. Najciekawsze i najśmieszniejsze zdania powinny być nagrodzone gromkimi brawami

 

11. „Kolorowe wydmuszki” – zdobienie wydmuszek dowolną techniką; materiały: kolorowe
papiery, krepina, sypkie produkty spożywcze (różne kasze, ryż, sól gruboziarnista itp.). Należy przypomnieć dzieciom, że wydmuszki jaj są bardzo kruche i należy zachować ostrożność, by nie popękały – nie należy nimi rzucać ani mocno ich ściskać. Dziecko wybiera materiał do dekorowania wydmuszek i starannie wykonuje polecenia rodzica.
12.W roli głównej jajko” – zabawa badawcza, poznawanie budowy i własności oraz różnych postaci jaj kurzych. Dziecko bada kurze jaja, obiera ze skorupek i kroi jaja ugotowane na twardo i na miękko, wybija ze skorupki jajo surowe (uprzednio wymyte i wyparzone). Dziecko dotyka, rozgniata, wącha. Ogląda przez lupę, Dzieli się wnioskami i obserwacjami .

7• „Wesoły zając” – prezentacja wiersza J. Święcickiej z wykorzystaniem pacynki, dostrzeżenie humorystycznych elementów w treści utworu.
Wesoły zając
Pewien wesoły zając
nazywał się Robert Skok.
Przy różnych zajęczych zajęciach
skakał na wprost i w bok.
Poszedł do domu Kury
z farbą i pędzlem burym.
Chciał mieć pisanki na święta,
a pomalował pisklęta.
Kury akurat nie było,
tak się szczęśliwie złożyło.
Wyniósł więc jajka na łąkę,
malował pod niebem i słonkiem.
Ledwo skończył malowanie,
rozległo się pukanie.
Co to za harmider taki?
Wykluwają się kurczaki:
pierwszy z czerwoną kokardą,
drugi z zieloną falbanką,
trzeci fioletowy,
czwarty cały różowy,
piąty żółty, o dziwo,
szósty – szóstego nie było.
Nastało wielkie gdakanie.
Wtem deszczyk spadł niespodzianie.
Wiosenny deszcz, kapuśniaczek.
I żółty był każdy kurczaczek.
Justyna Święcicka
Po recytacji wiersza rodzic skłania dziecko do podjęcia próby interpretacji utworu, zadając mu pytania: - Co chciał zrobić zając? - Co wykluło się z jajek? - Jak wyglądały pisklęta? - Czy kurczaczki długo cieszyły się z nowych, kolorowych ubranek? - Dlaczego?.

Rysowanie po śladzie ,następnie kolorowanie

Propozycje do realizacji od 14. kwietnia 2020 roku

 

Krąg tematyczny: TAJEMNICE KOMPUTERÓW I ROBOTÓW

 

Ćwiczenia poranne

Zestaw „Gimnastyka dla przedszkolaka”
„Zaczarowane drzewa” – ćwiczenie tułowia. Dzieci stoją w rozkroku, ręce trzymają luźno wzdłuż ciała. Na początku powoli wykonują skłony raz w lewo, raz w prawo. Na sygnał rodzica przyspieszają.
„Kwiaty” – ćwiczenia relaksacyjne, rozciąganie ciała. Dzieci przyjmują pozycję przysiadu podpartego – są wtedy zwiędniętymi kwiatami. Następnie bardzo powoli prostują ciało, wyciągając ręce w górę i wspinają się na palcach. Można w tle włączyć dowolną, spokojną muzykę.
„Zdrowe plecy „– ćwiczenia kręgosłupa i mięśni grzbietu. Dzieci leżą na brzuchach. W wyciągniętych do przodu rękach trzymają szarfy. Kiedy rodzic klaśnie, dzieci unoszą szarfy i wracają do leżenia.
„Sprytne stopy” – ćwiczenie sprawności stóp. Dzieci kładą przed sobą woreczki. Na sygnał
podnoszą woreczki palcami stóp. Następnie to samo ćwiczenie wykonują drugą stopą. W drugiej części ćwiczenia dzieci przyjmują siad prosty podparty. Woreczek leży przy prawej stopie dziecka. Dzieci łapią go palcami prawej stopy i przekładają za lewą nogę. To samo wykonują drugą stopą.
 

Zabawy ruchowe

„Robię to, co…” – zabawa ruchowa z elementami pantomimy.
Dzieci w rytm uderzeń tamburyna biegają swobodnie. Rodzic co jakiś czas przestaje grać, dając
hasło: Robię to, co mama! – wtedy dzieci wykonują czynność, którą wykonuje ich mama np. w domu, albo czynność, która kojarzy im się z mamą. Można zmieniać członków rodziny, np. Robię to, co tata! (brat, siostra, dziadek, babcia).
„Spacer robotów” – zabawa ruchowa, naśladowcza.
Dzieci zamieniają się w roboty, improwizując ich powolny chód w rytm uderzeń bębenka. Na hasło: „Robot rusza głową! „– dzieci zatrzymują się, ruszając tylko głową (także w rytm uderzeń bębenka). Można wybierać różne części ciała, np. ręce, kciuk, prawą stopę oraz zmieniać tempo (raz wolniej, raz szybciej), w jakim „roboty” mają się poruszać

1. „Aktywny rok” -– zabawa dydaktyczna, klasyfikacja aktywności zgodnie z porami roku.
Należy przedstawić dzieciom plansze przedstawiające cztery pory roku. Na początek dzieci utrwalają kolejno nazwy pór roku, dopasowując je do konkretnej planszy. Następnie przedstawiamy dzieciom obrazki z różnymi formami aktywności. Zadaniem dzieci jest dopasować aktywność do odpowiedniej pory roku, np. kąpiel w jeziorze, zjeżdżanie na nartach Na koniec dzieci opowiadają, jak można spędzać czas z rodziną, i wykonują zadanie na karcie pracy (str 3).

2. ”Nasze marzenia” – ćwiczenie wizualizacyjne.
Prosimy , aby dziecko położyło się swobodnie na dywanie, zamknęło oczy i zastanowiło się, jakie jest jego największe marzenie, np. gdzie chciałoby pojechać, co zobaczyć, co chciało by mieć, kim chciałoby być. Marzenie dziecka nie musi być realne,
może to być abstrakcją – należy to dziecku uświadomić. Kiedy będzie gotowe, głośno wypowiada swoje marzenie i określa, czy jest ono realne do spełnienia czy nie.
Dziecko może również malować swoje marzenie

3„Czy to prawda? „– zajęcia dydaktyczne, odróżnianie sytuacji realnych od fikcyjnych.
Przedstawiamy dzieciom obrazki ilustrujące sytuacje realne, np. rozmawiających ludzi, lecący samolot, rodzinę siedzącą przy stole, i fikcyjne, np. rozmawiające smerfy, latającego w powietrzu człowieka, dinozaura siedzącego przy stole. Zadaniem dziecka jest rozdzielenie obrazków na prawdziwe – tzn. takie, z którymi przedszkolaki spotykają się na co dzień, i nieprawdziwe, fikcyjne – które mogą się zdarzyć np. tylko w bajkach. Następnie pytamy dzieci: Czy powinniśmy wierzyć we wszystko, co zobaczymy i usłyszmy w telewizji?. Na koniec dzieci określają, które ilustracje na karcie pracy mogły wydarzyć się naprawdę, oraz otaczają pętlami zwierzęta, i postacie które można zobaczyć w lesie lub w zoo . Można także zaproponować dziecku, aby wymyśliło i opowiedziało krótką historyjkę, której bohaterami będą wybrane przedstawione zwierzeta na karcie pracy str (4)

4.„Nasze roboty” – zajęcia techniczno-plastyczne. Należy zawiesić w widocznym dla dziecka
miejscu figury geometryczne, tj. kwadrat, koło, trójkąt oraz prostokąt. Prosimy, aby dziecko je nazwało. Następnie pokazujemy wszystkie dostępne materiały, z których dziecko będzie budować swojego robota. Dziecko odszukuje prezentowane wcześniej kształty wśród
zebranych przedmiotów (pudełka po herbacie, po butach, zakrętki od butelek, słoików, butelek plastikowych , talerzyków papierowych, rolki po papierze, kubeczki, foremki po jajkach). Przed rozpoczęciem pracy określa, jaką figurę geometryczną przypomina dany przedmiot. Następnie wybiera materiały, z których będzie tworzyć robota, oraz wypróbowuje różne sposoby łączenia poszczególnych elementów. Kiedy robot jest gotowy, dziecko wymyśla dla niego imię.

5. „Duży, większy, największy” – zabawa matematyczna, określanie wielkości.
   Dziecko siadają przy stoliku. Rodzic daje dziecku wycięte z papieru różnej wielkości kółka. Zadaniem dziecka jest przyklejenie ich na kartkę – od najmniejszego do największego .

6. „W mieście robotów” – wysłuchanie opowiadania i rozmowa na jego temat.
   Opowiadanie: W dalekiej krainie, za siedmioma górami, za ośmioma morzami znajdowało się miasto robotów. Miasto pełne było przeróżnych robotów, które żyły w nim już od bardzo dawna. Wszystkie roboty, aby mogły prawidłowo i sprawnie poruszać się, potrzebowały smaru. Roboty żyły w zgodzie, szanowały się i pomagały sobie w potrzebie. Nikomu niczego nie brakowało. Roboty potrafiły poradzić sobie z każdym problemem.
   Pewnego dnia ten ład został zburzony przez stworzenia nazywane przez roboty magnesami. Przyciągały one wszystko, co spotkały na swojej drodze, niszcząc przy tym miasto robotów. Roboty były zrozpaczone, ale postanowiły, że same wszystko odbudują. Mimo smutku i żalu zorganizowały zebranie, na którym obmyśliły plan odbudowy krainy. Roboty zaplanowały wszystko od początku. Odbudowały pocztę, kino, aptekę, dworzec, sklepy i restauracje. Na obrzeżach miasta roboty zbudowały swoje domki. Dzięki
   pracowitości i wytrwałości udało się im odbudować miasto. Zbudowały również centrum dowodzenia miastem, dzięki któremu mogły obserwować, czy nie zbliża się do niego zagrożenie, aby już nigdy więcej nie dopuścić do ataku Magnesów. Roboty postanowiły także wykonać osłonę antymagnesową, jednak nie wiedziały, który materiał nadawałby się do tego najlepiej. Testowały wszystko, dopóki nie odnalazły idealnego tworzywa, które uchroni je przed magnesami. Od tej pory roboty żyły w spokoju.
   Karolina Rozpędek

   Po wysłuchaniu opowiadania rodzic zadaje dziecku pytania nt. opowiadania: Jak poruszają się roboty?, Czego potrzebowały, aby ruszać się sprawniej? (można
   powtórzyć tutaj zabawę „Spacer robotów”), Czy historia mogła się naprawdę wydarzyć?, Czy istnieją na naszej planecie miasta robotów?, Jakie budynki znajdowały się w mieście po odbudowaniu go na nowo?

7. Przyciąganie, odpychanie – zabawa badawcza zainspirowana opowiadaniem.
   Nauczyciel pyta, z jakiego materiału mogły być
   zbudowane roboty i ich miasto, skoro przyciągał
   je magnes, a z jakiego materiału powinna zostać
   wykonana tarcza antymagnesowa. Następnie
   rozdaje dzieciom magnesy i prosi, aby sprawdziły,
   jak magnes reaguje na różne materiały. Dzieci
   mogą przykładać magnes do czego chcą i sprawdzać
   reakcję – czy magnes przyciąga dany przedmiot, czy
   odpycha, czy w ogóle nie reaguje. Po przeprowadzeniu doświadczenia dzieci siadają na dywanie i opowiadają o swoich spostrzeżeniach. Mogą również
   wykonać „notatki naukowe” w formie rysunków
   lub zapisu literowego w zależności od możliwości
   dziecka, np. na jednej kartce dzieci rysują/zapisują,
   co magnes przyciągnął, na drugiej – czego nie
   przyciągnął. Nauczyciel pomaga wysnuć wniosek:
   magnes przyciąga przedmioty wykonane z metalu,
   a zatem roboty i ich miasto były metalowe, a tarcza
   antymagnesowa może być zbudowana z plastiku,
   papieru czy drewna.

 

Propozycje do realizacji od 20 kwietnia 2020 r. :

 

KRĄG TEMATYCZNY - CO TO ZNACZY BYĆ ODKRYWCĄ

 

1. Zabawy ruchowe:

   W podróży – zabawa orientacyjno-porządkowa.
   Dziecko spaceruje. Kiedy rodzic wymieni jakiś pojazd, np. rower, dziecko naśladuje sposób poruszania się na nim. Na hasło: Spacer – dziecko maszeruje po dywanie. Rodzic wymienia pojazdy wodne, lądowe i powietrzne, np. samolot, rower, skuter wodny, motor, kajak, samochód.

   Przeprawa na suchy ląd – zabawa z elementem równowagi.
   Rodzic rozkłada na dywanie obręcze, krążki i skakanki. Dziecko porusza się po rozłożonym sprzęcie, tak aby nie stanąć na dywanie.

2. Nazywanie części ciała – zabawa dotykowa.
   Dziecko i rodzic stają naprzeciwko siebie. Dziecko zamyka oczy, delikatnie dotyka różnych części ciała rodzica i nazywa tę część ciała, Następnie zmieniają się rolami .

3. Kto to jest odkrywca? – burza mózgów.
   Dziecko wypowiada się, kogo uważa za odkrywcę, czym odkrywca się zajmuje,
   kto może być odkrywcą. Następnie rodzic prosi, aby dziecko zastanowiło się, czy ono też już kiedyś coś odkryło . Rodzic pokazuje dziecku portrety słynnych odkrywców, np. Krzysztofa Kolumba – słynnego podróżnika, odkrywcę Ameryki, Mikołaja Kopernika – słynnego astronoma, który odkrył, że to Ziemia krąży wokół Słońca.
   Dziecko wraz z rodzicem wskazuje Amerykę na globusie oraz prezentują, jak Ziemia obraca się wokół własnej osi i Słońca (Słońcem może być duża piłka trzymana przez dziecko).

4. Jakie kąciki zainteresowań mają dzieci w innych przedszkolach? – zabawa edukacyjna z kartą pracy. Wspólne nazywanie przedstawionych na ilustracji kącików oraz opowiadanie o zaistniałych sytuacjach. Porównanie kącików przedstawionych na ilustracjach z kącikami w ich przedszkolu. Następnie odnajdują przedmioty pokazane obok głównej ilustracji i je kolorują.

   
   
   
   
    

5. Czy zobaczę tu swoje odbicie? – zabawy badawcze. Dziecko otrzymuje lusterko, kawałek folii aluminiowej, drewnianą deskę, metalową łyżkę, plastikową butelkę, okulary
   przeciwsłoneczne, blaszaną tacę, chusteczkę higieniczną, miskę z wodą. Zadaniem dziecka jest sprawdzenie, w których przedmiotach można zobaczyć swoje odbicie. Po zabawie badawczej dziecko dokonuje podziału przedmiotów na te, w których się widziało, i na te,
   w których nie widać odbicia.

6. Układaj tak jak ja – odtwarzanie szeregów i rytmów.
   Rodzic z klocków układa jakiś szereg albo rytm, a dziecko go odtwarza. Następnie porównują dwa obrazy, przeliczają klocki i zamieniają się rolami.

7. Wynalazki, które zmieniły świat – promyczkowe uszeregowanie.
   Rodzic prosi, aby dziecko zastanowiło się, które wynalazki mogły zmienić na lepsze życie na naszej planecie. Odpowiedź dziecka zapisuje na kartce. Następnie pokazuje ilustracje kilku najważniejszych wynalazków (np. żarówki, silnika spalinowego, samolotu, kompasu, telefonu, internetu) i wspólnie sprawdzają, czy zostały one już wymienione przez
   dziecko. Dziecko wypowiada się, jakie zastosowanie mają te wynalazki w codziennym życiu, jak można je praktycznie wykorzystywać.

8. Moja droga do przedszkola – rysowanie trasy.
   Rodzic daje dziecku kartkę, na której zaznacza dom i przedszkole – jeden budynek
   w górnym prawym rogu, drugi w dolnym lewym rogu. Zadaniem dziecka jest poprowadzić drogę, jaką musi pokonać, i dorysować obiekty, które mija po drodze.

9. Co powstanie z plamy? – zabawy plastyczne.
   Rodzic tłumaczy , że dziś będą bawić się plamą, z której powstaną tajemnicze prace,
   W tym celu nanosi łyżeczką na kartkę farby w różnych odległościach (wystarczą trzy kolory). Powstałe plamy dzieci rozdmuchują za pomocą słomek. Farby łączą się ze sobą. Dziecko przy stoliku bawi się w tworzenie obrazów.

10. Już to wiem – zabawa edukacyjna z kartą pracy, utrwalenie wiadomości.
    Dzieci zaznaczają na karcie pracy artykuły do przelewania i do przesypywania oraz rysują przedmioty dłuższe i krótsze.

    
    
     

11. Policz, ile jest – zabawa matematyczna, doskonalenie przeliczania do 10.
    Dziecko siedzi na brzegu dywanu, układa kapcie domowników we wskazanym miejscu.
    Rodzic prosi dziecko, aby ułożyło 5 kapci w rzędzie, potem 7 kapci w rzędzie, a następnie – 4 kapcie. Potem dziecko przeliczają elementy w rzędach. Następnie rodzic pyta,
    ile kapci trzeba dołożyć do pierwszego rzędu, żeby było 10, ile do następnego i do kolejnego. Następnie dziecko przelicz na palcach i podaje odpowiedzi: Ile trzeba dołożyć do 6, żeby było 10? Ile trzeba dołożyć do 2, żeby było 10? Ile trzeba dołożyć do 7, żeby było 10?. Na koniec dziecko przelicza mrówki na karcie pracy i dorysowuje tak, by w każdym rzędzie było ich 10. Wykazują się znajomością owadów oraz rozróżniają
    zwierzęta i rośliny.

12. Ślimak – ćwiczenie małej motoryki, lepieniez plasteliny.
    Dziecko otrzymuje podkładkę i plastelinę. Rodzic pokazuje , jak można zrobić ślimaka z plasteliny. Nastepnie ślimaka wykonuje dziecko.

Ile brakuje, ile muszę oddać? – zabawa matematyczna, przeliczanie elementów zbioru.
Dziecko siedzi na dywanie, ma 15 liczmanów (klocki, guziki). Rodzic proponuje różne zadania, a dziecko przeliczają na materiale konkretnym i podają właściwe rozwiązania.
Przykładowe zadania:
– Chcę mieć 10. Mam 4. Ile mi brakuje?
– Chcę mieć 7. Mam 3. Ile mi brakuje?
– Chcę mieć 5. Mam 10. Ile muszę oddać?
– Chcę mieć 12. Mam 7. Ile mi brakuje?
Jeśli dziecko wykazuje zainteresowanie i dalej chce się bawić, można rozwiązywać inne zadania:
– Mam 4 jabłka. Jeśli dokupię 4, to ile będę mieć razem?
– Chcę mieć 10 naklejek. 5 już mam, ile mi brakuje?
– Miałem 10 talerzy. 2 się rozbiły, ile zostało?
– Tata dostał 2 ciastka, mama dostała 3, a ja 4.
Ile mamy razem?
– Miałem 12 nasionek, 7 już zasadziłem. Ile jeszcze muszę zasadzić, żeby wykorzystać wszystkie?
 

 

Propozycje dla rodziców od 27.04.2020 r.

KRĄG TEMATYCZNY- KSIĄŻKA MOIM PRZYJACIELEM

Zabawa ruchowa:

Omiń książkę – zabawa ruchowa z elementem czworakowania.
Nauczyciel rozkłada książki na dywanie. Dzieci czworakują w taki sposób, aby je ominąć
Jak najbliżej książki – zabawa rzutna.
Dziecko stoi na linii mety, którą wyznaczył rodzic. Dziecko ma woreczek, który należy rzucić jak
najbliżej książki położonej na dywanie .

1. Prace porządkowe w kąciku książki.
Rodzic zachęca dziecko do porządkowania miejsca przeznaczonego na książki. Wspólnie układają książki, oklejają zniszczone i umawiają się na doposażenie kącika w nowe pozycje w domowej bibliotece. Rodzic eksponuje książki pozycje z klasyki dziecięcej, np. „Czerwony Kapturek”, „Pinokio”, „Śnieżka”, „Kubuś Puchatek”, „Jaś i Małgosia”, „Śpiąca Królewna”, „Kopciuszek”, „Brzydkie kaczątko”. Codziennie dzieci powinny słuchać wybranych tekstów czytanych
przez rodzica lub słuchanych z nagrania .

2. Z jakiej bajki jest ta postać? – rozwiązywanie zagadek.
Rodzic czyta wiersz D. Gellner „Bajkowa zgadywanka”. Dzieci, słuchając, dopowiadają rymy,które jednocześnie są rozwiązaniami zagadek o bajkowych postaciach

Bajkowa zgadywanka
Jeździ kareta po świecie
A kto jest w tej karecie?

Przy oknie, z lewej strony
Kapturek. Jaki? …

 

Dalej na stercie poduszek
malutki Tomcio …
 

Spoza wielkiego kosza
śmieją się Jaś i …
 

Uwaga! Oj, uwaga!
To przecież Baba …
 

Koło lalki i misia
stoi Sierotka …
 

Pomiędzy walizkami
Dziewczynka z …
 

A tam, gdzie największy tłok,
zgrzyta zębami …
 

Ciekawe, czy już wiecie,
kto ukrył się w karecie?

 

Następnie rodzic opowiada własnymi słowami o różnych bajkowych postaciach. Na podstawie ich opisu dziecko rozpoznaje bohaterów różnych bajek. Przykład: Bardzo chciała być najpiękniejsza, ciągle o tym myślała, każdego dnia o to, czy jest ktoś od niej ładniejszy swoje zwierciadło pytała.
Na zakończenie rodzic proponuje, aby dziecko spróbowało ułożyć własne „bajkowe zgadywanki”

3. Książki i ich bohaterowie – pogadanka na temat miejsc, gdzie można spotkać się z książką.

          Rodzic pyta, czy dziecko zna takie miejsca, gdzie jest dużo książek. Następnie wyjaśnia
          różnice między biblioteką, księgarnią i czytelnią.

4. Jaki to bohater? – zabawa dydaktyczna, ocena postępowania bajkowych postaci.
Dziecko otrzymuje dwa kartoniki – na jednym rysuje czerwone serce, na drugim – czarne koło. Symbole te oznaczają, czy dana postać jest pozytywna, czy negatywna. Rodzic wymienia różne postacie z bajek, a dziecko podnosi odpowiedni kartonik. Proponowane postacie: Kopciuszek, żona rybaka, wilk, Śnieżka, macocha, Calineczka, Baba Jaga, Królowa Śniegu, Czerwony Kapturek

5. Znajdź miejsce dla bohaterów bajek – zabawa edukacyjna z kartą pracy.
Dziecko określa, z jakich bajek są przedstawione na ilustracji postacie. Otacza pętlą scenę
z bajki, którą pamięta i potrafi opowiedzieć.

6. Rób to, co ja – zabawa naśladowcza

7. Jesteś bajkową postacią – zabawy dramowe, odgrywanie roli.
Dziecko wciela się w role bohaterów bajek. Rodzic podaje propozycje scenek:
– Jesteś rybakiem, który łowi ryby.
– Jesteś Kubusiem Puchatkiem, który wspina się na drzewo po miód.
– Jesteś Kopciuszkiem, który tańczy na balu.
– Jesteś rycerzem, który strzeże zamku.
– Jesteś księżniczką, która spała na ziarnku grochu.
– Jesteś wilkiem, który udaje babcię

8. Kto tu nie pasuje? – zabawa dydaktyczna, wskazanie błędnego elementu.
Rodzic podaje po trzy postacie, z których jedna nie pasuje do pozostałych. Zadaniem dziecka jest wskazanie niepasującej postaci.
Przykłady:
– Czerwony Kapturek, Pinokio, Dżepetto
– smok, Śnieżka, krasnoludki
– babcia, wilk, rybak
– Kubuś Puchatek, Jaś, Baba Jaga
– macocha, Prosiaczek, Kłapouchy
– Śnieżka, Śpiąca Królewna, krasnoludki
– Małgosia, wilk, leśniczy
– Kopciuszek, macocha, Szewczyk Dratewka

9. Bajkowa kraina – ćwiczenie małej motoryki, wyklejanie kartki kawałkami bibuły.
Dziecko otrzymuje białą kartkę formatu A4, kawałki bibuły w różnych kolorach, klej i nożyczki. Zadaniem dziecka jest wyklejenie całej powierzchnię kartki bibułą. Może tworzyć wydzierankę, wycinać poszczególne elementy lub zgniatać bibułę w kulki. Kolory bibuły dobiera według uznania. Z wykonanych prac można utworzyć
bajkową krainę. Po skończeniu pracy dziecko wypowiada się, co widzą w wykonanej przez siebie krainie.

10. Zakładka – co to takiego? – wyjaśnianie pojęcia i zabawa edukacyjna z kartą pracy.
Rodzic pokazuje dziecku różne rodzaje zakładek i prosi, aby wyjaśniło, co to jest i do czego może służyć. Następnie zachęca, aby dziecko zaprojektowało własną zakładkę.

11. Okładka do książki – praca plastyczna, malowanie farbami.
Dziecko wymyśla tematykę książki i projektuje do niej okładkę. Używa farb plakatowych. Rodzic wyjaśnia, że okładka może być do książki, która jeszcze nie istnieje. Skończoną pracę dziecko zostawia do wyschnięcia.

 

 

Propozycje dla Rodziców od 04.05.2020 r.

Krąg tematyczny - Wielkie talenty, ciekawe zawody

• Zestaw „Gimnastyka z zegarem”
  Przywitanie stóp – dziecko siedzi , naprzeciwko rodzica z nogami ugiętymi. Oboje podnoszą jedną nogę, dotykając się wewnętrznymi stronami stóp (nogi witają się).
  Marsz wielkoluda – dziecko maszeruje po obrzeżach koła w rytmie wystukiwanym na tamburynie, mocno i głośno uderzając stopami o podłogę, udając „wielkoluda”. Na hasło: Obrót zmienia kierunek marszu.
  Zegar – dziecko siedzi w siadzie skrzyżnym i wykonuje kolejno:
  – skłony głowy w bok (w prawo, w lewo), mówiąc jednocześnie „cyk-cyk” (zegar działa);
  – skłony głowy w przód i w tył, którym towarzyszą słowa „bim-bam” (zegar wybija godziny);
  – krążenie głową, kilka razy w prawą stronę, następnie w lewą ze słowami „drrrr” (budzik dzwoni).
  Wiatraczki – dziecko stoji w lekkim rozkroku. Wyprostowanymi rękami wykonuje kolejno obroty: do przodu, do tyłu, naprzemiennie

• Kto potrafi tak jak ja – zabawa z elementem równowagi.
  Dziecko próbuje utrzymać równowagę podczas naśladowania czynności demonstrowanych przez rodzica:
  – rysowanie na podłodze kółek palcami stóp,
  – stanie na jednej nodze jak bocian,
  – podnoszenie kolana i przekładanie pod nim woreczka,
  – stanie na jednej nodze i próby klaśnięcia nad głową,
  – chodzenie z woreczkiem na głowie,
  – chodzenie z woreczkiem na stopie,
  – obracanie się dookoła i stanie na jednej nodze,
  – stanie na jednej nodze i klaskanie nad głową,
  – chodzenie z zamkniętymi oczami w przód, a następnie w tył

1. Mam talent – zabawa kreatywna.
Dziecko demonstruje swoje „talenty” – śpiewa ulubione piosenki, tańczy, wykonuje ćwiczenia gimnastyczne, recytuje wiersz, organizują teatrzyk.
Środki dydaktyczne: w zależności od potrzeb:
mikrofony wykonane np. z klocków, CD z muzyką,
przybory gimnastyczne, kukiełki

2.Co robią dzieci? – zabawa edukacyjna z kartą pracy.
Dziecko opowiada, co robią ich rówieśnicy przedstawieni na obrazkach na karcie pracy, łącząc je z efektami ich wysiłku. Łączy obrazki, które się rymują. Zadanie dodatkowe zachęca do zaznaczenia obrazków, które kojarzą się z zawodem lub talentem i do podzielenia się swoimi pomysłami

3. Poeta, to brzmi dumnie! – zabawa słowna, wspólne układanie rymowanki.
Rodzic podaje zdanie rozpoczynające, dziecko próbuje stworzyć rymy, tak by powstał krótki wierszyk, np.: Poeta, to brzmi dumnie!
W naszej grupie dużo nas,
każdy jakiś talent ma!
Jaś na klocki znajdzie… czas,
Zosia na pianinie… gra.
Marek szybko klocki… składa,
Tomek bajki… opowiada.
Julka na koniu… galopuje,
A Ewa ładnie farbami… maluje.
Iwona Pietruch

Z pomocą rodzica dziecko próbuje układać rymowanki na dowolny temat

4. Zawody – zagadki słowno-obrazkowe.
Dziecko słucha wiersza M. Niemyckiego pt. „Zawody” i odgaduje zagadki czytane przez rodzica

Zawody
Tak jak są przeróżne lody,
tak i różne są zawody!
Ten to umie, tamten nie,
każdy robi to, co chce.

Każdy robi, co potrafi,
każdy na swój zawód trafi!

Chociaż teraz jesteś mały,
może skromny i nieśmiały,
kiedyś będziesz podróżnikiem
lub rolnikiem, lub leśnikiem,
albo, gdy ci talent każe,
to zostaniesz i malarzem
czy też nawet oficerem –
sam wybierzesz swą karierę!

 

Jest zawodów całe mrowie,
ja o kilku ci opowiem.
Mariusz Niemycki

Zagadki:

Jest taki dziwny sklepik, gdzie
pani w fartuchu białym czeka,
gdy tylko jej receptę dasz,
natychmiast da ci lekarstw.

I jeszcze się uśmiechnie,
choć w nocy dyżuruje.
I jeszcze coś doradzi,
gdy rady potrzebujesz. (aptekarka)

 

Półki, szafy i regały,
książek pełen dom jest cały!
No, a kto tym wszystkim rządzi
w labiryncie nie zabłądzi?
Kto, co czytać nam doradzi,
w bibliotece poprowadzi? (bibliotekarka)

Mieszka pod lasem, zna zwierząt masę,
zna wszystkie drzewa, wilga mu śpiewa.
Strzeże porządku w każdym zakątku,
dla saren ziarno podrzuca rano.
Lubi zaskrońce, dba o zające,
tak las szanuje, że w nim pracuje! (leśniczy)


Biega szybko, bez zmęczenia,
pompki robi od niechcenia.
Sto przysiadów i podskoków,
nikt mu nie dotrzyma kroku!
Gdy się czasem gorzej czuje,
także ćwiczy, też trenuje.
W dwa miesiące, bez przesady,
gotów jest do olimpiady!
I nie zdziwi się wcale,
jak zdobędzie tam medale. (sportowiec)

5. Ja w przyszłości – praca plastyczna techniką kolażu.
Dziecko wycina z kolorowych czasopism postaci człowieka, naklejają je na kartkę, domalowują farbami elementy związane z wybranym zawodem lub doklejają z papieru bądź gazety

6. Zabawy z literami – zapoznanie z wielką i małą literą „ć”.
Rodzic demonstruje dziecku małą i wielką literę „ć”. Następnie proponuje zabawę w wyszukiwanie wyrazów, w których słychać głoskę „ć”. Dla utrwalenia kształtu litery dziecko lepi literę „ć” z plasteliny na podkładce. Rodzic pyta też: Czy znasz jakiegoś owada, którego nazwa zaczyna się głoską „ć”? (ćma). Na koniec dziecko rysuje po śladzie ćmę i liść, otaczają pętlą wszystkie litery „ć” w wyrazach. Wystukują również rytm, wymawiając nazwy obrazków.

7. Co jest komu potrzebne? – zabawa edukacyjna z kartą pracy.
Dziecko opowiada o zawodach, które wykonują przedstawione na karcie pracy osoby oraz przyporządkowują do nich odpowiednie rekwizyty

Propozycje dla rodziców od 11.05.2020 r.

Krąg tematyczny: W gospodarstwie wiejskim

 

Zestaw „Gimnastyka z wiejskiej zagrody”
Bociek czy kurka? – ćwiczenie równowagi: dziecko biega po pokoju. Na hasło: Bocian! – staje na jednej nodze z ramionami w bok. Na hasło: Kurka! – przykuca i stuka dwoma paluszkami w podłogę.
Jedzie kombajn – ćwiczenie stóp: rodzic rozkłada na dywanie szarfy. Dziecko zamienia się w kombajn podczas żniw. Spaceruje po dywanie bosymi stopami i zbiera szarfy (zboże), podnosząc je palcami stóp.

Maszyna rolnicza – ćwiczenie tułowia: dziecko zamienia się w maszynę rolniczą. Siedzi w siadzie klęcznym i trzyma szarfę za dwa końce. Pochyla tułów w przód i stara się odsunąć szarfę jak najdalej od siebie, nie unosząc pupy z pięt, a następnie wraca do pozycji wyjściowej. Czynność powtarza kilka razy.
Zawody w skakaniu – zabawa skoczna.
Dziecko wciela się w rolę konika na zawodach jeździeckich. Rodzic wyznacza trasę i układa na niej płotki. Zadaniem dziecka jest pokonanie tej trasy jak najładniej i najciekawiej – tempo nie ma znaczenia

1.Jaka to pora? – zabawa słowna, utrwalenie nazw poszczególnych pór dnia.
Rodzic rozkłada na dywanie pięć ilustracji. Na każdej z nich znajduje się niebo w różnych
porach dnia. Dziecko przygląda się kolejnym fazom wędrówki słońca po niebie. Wskazuje ilustrację, na której słońce wschodzi. Nazywa tę porę dnia (rano). Następnie wskazuje i nazywaja tę, na której słońce jest wysoko ponad linią horyzontu (południe). Rodzic poleca wybranie ilustracji
przedstawiającej popołudnie – kiedy słońce znajduje się już bliżej linii horyzontu, ale jeszcze jest dobrze widoczne. W końcu prosi o wskazanie i nazwanie tej pory dnia, kiedy słońce chowa się za horyzontem (wieczór). Rodzic prosi także, żeby dziecko opowiedziało, co znajduje się na ostatniej ilustracji (noc). Pyta, czym różni się ona od pozostałych i jak nazywa się pora, którą na niej przedstawiono.
Na zakończenie dziecko może się zastanowić się , z czym są związane są zmiany w porach dnia (rodzic może podpowiedzieć, że odpowiedź jest umieszczona na obrazkach), i wyjaśnia, dlaczego mają one miejsce.

2.Z wizytą w gospodarstwie – rozmowa na temat treści obrazka.
Dziecko na podstawie ilustracji opowiada, jak wygląda wiejska zagroda, nazywa jej mieszkańców
oraz ich domy. Dokonuje analizy obrazka, wyszukuje humorystyczne sytuacje i opowiada o nich.
Środki dydaktyczne: KP4 s. 48–49 (Książka Pracy)
3.Wycieczka na wieś – słuchanie opowiadania.
Rodzic czyta opowiadanie „Wycieczka na wieś”, dziecko słucha z uwagą.
Wycieczka na wieś
Kasia bardzo lubi odwiedzać swoją kuzynkę Zosię. Kasia mieszka w mieście, a Zosia nie. Wiecie,
gdzie mieszka Zosia? Tak! Mieszka na wsi. Kasia zawsze zazdrościła swojej kuzynce tego,
że mieszka w takim wspaniałym miejscu. Na wsi jest dużo przestrzeni. Domy nie są takie wysokie, jak u Kasi na osiedlu. I mieszka w nich zazwyczaj jedna rodzina, a nie kilkanaście, jak w bloku. Drzewa i krzewy rosną nie tylko w parkach i na klombach, lecz niemal wszędzie. A co najważniejsze – prawie zawsze są na nich jakieś owoce. Kasia uwielbia jeździć na wieś, bo latem są truskawki, maliny i porzeczki, a jesienią jabłka, gruszki i śliwki. I to w dodatku prosto z drzewa lub krzaczka, a nie z supermarketu Tym razem mama zawiozła Kasię do Zosi w piątek wieczorem. Kasia miała zostać u Zosi przez cały weekend.
Dziewczynki zjadły kolację, umyły się i położyły do łóżka w pokoju Zosi. Następnego dnia zamiast
budzika Kasia usłyszała jakieś śmieszne dźwięki dochodzące z podwórka.
– To nasz budzik – zaśmiała się Zosia. – Pieje dokładnie o wschodzie słońca. Więc możemy jeszcze
poleżeć w łóżku, bo jest przed piątą rano. Oczy Kasi zrobiły się okrągłe ze zdziwienia.
– „Przed piątą rano – pomyślała – w domu o tej porze jeszcze śpię w najlepsze” – No cóż, muszę spróbować zasnąć – stwierdziła i naciągnęła kołdrę na głowę. Niestety, nie mogła już zmrużyć oka. Chwilę później usłyszała, jak ktoś zaczyna krzątać się po domu. Wysunęła się cichutko
z łóżka i poszła zobaczyć, kto o tej porze kręci się w kuchni.
– Dzień dobry, słoneczko – powiedziała ciocia.
– Kogut cię obudził, co? – spytała, a dziewczynka twierdząco kiwnęła głową – Ciociu, dlaczego wstałaś tak wcześnie? – zapytała po chwili.
– Muszę przygotować śniadanie dla wszystkich domowników. A mówiąc wszystkich, mam na myśli
tych, którzy mieszkają w domu, ale też w zagrodach – wyjaśniła ciocia. – Wujek już karmi kury ziarnem, a zaraz pójdzie do obory nakarmić resztę inwentarza. Konie lubią owies, krowy siano, a świnkom już gotuję paszę na piecu. – I ciocia kiwnęła głową w kierunku kuchenki .
Kasia pomogła cioci przygotować śniadanie. Ale tylko dla tych domowników, którzy nie chodzą
na czterech nogach ani nie mają dziobów. Nalała do kubków mleko z wieczornego udoju i dosypała
do niego kakao, obrała ze skorupek ugotowane przez ciocię jajka i umyła pomidory (a warto dodać, że nie wyjęła ich z lodówki, ale zerwała prosto z krzaka).
Kiedy Zosia wstała, dziewczynki zjadły śniadanie, umyły buzie i zęby, uczesały włosy i poszły
z wujkiem do obory. Tata Zosi poprosił je, żeby stanęły z boku, bo zwierzęta bywają niebezpieczne.
Mogą kogoś ugryźć lub kopnąć, na przykład jeśli się czegoś przestraszą lub coś im się nie spodoba.
Kasia i Zosia stały więc w bezpiecznej odległości i patrzyły, jak wujek wyprowadza kolejno na łąkę
krowy, a zaraz potem kozy Po chwili wrócił z taczką i zaczął zbierać widłami z podłogi niezbyt przyjemnie pachnącą słomę.
– Zośka, dlaczego to tak śmierdzi? – zapytała Kasia.
– A widziałaś, żeby krowy chodziły w pieluchach? – odpowiedziała pytaniem na pytanie.
– Nie, ale co to ma do rzeczy? – zdziwiła się dziewczynka.
– Bo kozy i krowy to zwierzęta, a one nie korzystają ani z pieluch, ani z toalety. Robią kupkę, tam,
gdzie akurat stoją. Trzeba więc rozścielać im słomę. Wtedy łatwiej jest to wszystko sprzątnąć. A poza tym mają sucho i czysto, kiedy wrócą tu wieczorem na noc – udzieliła wyczerpującej odpowiedzi kuzynka. – A teraz chodź, nalejemy świnkom wody do bajorka, będzie upał, więc przyda im się trochę błotka dla ochłody Pobiegły w kierunku studni, z której dziadek Kasi i Zosi nabierał wody. Gdy wyciągnął wiadro ze studni, przelewał ją dziewczynkom do małych, plastikowych wiaderek. A one nosiły ją do zagródki obok chlewika. Kiedy Zosia stwierdziła, że bajorko
wygląda dostatecznie błotniście, dziadek zamknął studnię i zatrzasnął kłódkę, a kluczyk zaniósł
do szuflady w sieni.
– To po to, żebyście mi się, rybeczki, nie skąpały w wodzie ze studni – zażartował dziadek i groźnie
pokiwał palcem. – Studnia jest głęboka, a wody w niej dużo. Nie chcemy, żebyście się potopiły.
Zosia z Kasią kiwnęły ze zrozumieniem głowami. Same nie chciałyby znaleźć się w ciemnej dziurze
pełnej zimnej wody. Chociaż w głębi duszy ciekawiło je, co się w tej studni znajduje. Dobrze, że dziadek założył kłódkę, bo kto wie, czy nie skusiłyby się, żeby do niej zajrzeć…
Dziadek wrócił z domu z koszykiem i stwierdził, że gdy wypuszczą świnki z chlewu, mogą iść
do ogródka nazbierać ogórków na obiad, bo ciocia o nie prosiła. W ogródku warzywnym pełno było grządek, na których wiosną mama Zosi wysiała różne jarzyny i zioła. Teraz rosły sobie w równych rządkach, a dziadek i Zosia od czasu do czasu wyrywali z nich chwasty lub warzywa – w zależności od tego, o co prosiła ciocia.
Po obiedzie dziewczynki zamiotły kurom wybieg, zebrały jajka z gniazd, wysprzątały królikom klatki
i nalały świeżej wody do misek i koryt. Przyglądały się, jak dziadek doi krowy i kozy. Pomogły cioci
robić biały ser i ubijać masło. Na szczęście ciocia nie kazała im tego robić w tym urządzeniu, które kiedyś. Kasia widziała w skansenie. Teraz miała do tego specjalny robot kuchenny. Ale pozwoliła dziewczynkom wlać do pojemnika mleko i przyglądać się, jak ubija się w nim masło.
Późnym popołudniem wujek wyjechał na poletraktorem.
– Co on będzie teraz robił? – zapytała Kasia.
– Nie wiem – powiedziała Zosia. – Czasem tata kosi trawę, z której robi się siano. Czasem zapina
specjalną maszynę do przewracania jej na drugą stronę, żeby równo wyschła. Innym razem przypina wóz i jedzie zwieźć to do stodoły.
Dziewczynka przyjrzała się dokładnie traktorowi, który oddalał się polną drogą.
– Chyba będzie nawoził albo usuwał szkodniki. Widzisz, to urządzenie za traktorem służy do opryskiwania roślin – wyjaśniła kuzynka.
– Chodźmy popatrzeć – poprosiła Kasia.
– Nie wolno nam – pokiwała przecząco głową Zosia. – Traktory i inne urządzenia rolnicze są niebezpieczne. Mama zawsze mi powtarza, że traktorzysta może mnie nie widzieć, nawet jeśli ja
świetnie widzę traktor. Poza tym tata stosuje różne chemiczne substancje do oprysków, więc mogłyby nam zaszkodzić. Lepiej chodźmy do sadu. Dziadek zbiera porzeczki, może mama upiecze jutro placek. W końcu jutro będzie niedziela.
Dziewczynki wróciły z sadu do domu, kiedy słońce na dobre zniknęło za horyzontem. Pewnie
siedziałyby tam do tej pory, gdyby nie to, że komary mocno dawały im się we znaki. Zjadły kolację,
wzięły kąpiel i zmęczone położyły się do łóżek.
– To co jutro będziemy robić? – zapytała Kasia.
– Może pójdziemy z dziadkiem popływać nad rzekę? – zasugerowała.
– Jeśli znajdziemy czas – powiedziała Zosia, tłumiąc ogromne ziewnięcie. – Bo widzisz, na wsi
dobrze wypocząć można tylko w nocy. Ale Kasia już nie słuchała. Wyczerpana, spała niczym suseł pod kołderką pachnącą krochmalem.
Magdalena Ledwoń
Następnie dziecko odpowiada na pytania rodzica: Czy Kasia lubiła jeździć na wieś? Dlaczego?
Czym różni się wieś od miasta? W jakich pracach na wsi brała udział Kasia? Dlaczego Zosia stwierdziła, że na wsi można odpoczywać tylko w nocy?

4.I kto to mówi? – zabawa czytelnicza.
Rodzic pokauje ilustracje przedstawiające różne zwierzęta gospodarskie. Następnie
rozkłada na dywanie komiksowe „chmurki”, na których są umieszczone sylaby z zapisem odgłosów wydawanych przez zwierzęta. Dziecko losuje kolejno chmurki, odczytuje sylaby i przypinaj obok
ilustracji danego zwierzęcia.
Środki dydaktyczne: ilustracje zwierząt gospodarskich, komiksowe „chmurki” z sylabowym
zapisem odgłosów wydawanych przez te zwierzęta.
5.Świnka – zabawa konstrukcyjna.
Dziecko maluje różową farbą rolkę po papierze toaletowym. Po wyschnięciu z pomocą rodzica
dokleja plastikowy korek w miejscu ryjka (nieco powyżej środkowej linii rolki). Z kolorowego papieru (różowego) wycina dwa trójkąty równoramienne (bok o dł. ok. 1,5 cm) i dokleja je w górnej części rolki. Za pomocą kleju wikol przymocowuje ruchome oczka. W dolnej części rolki (z tyłu) dokleja wstążeczkę z tworzywa sztucznego, którą wcześniej zrolowało z użyciem nożyczek.
Środki dydaktyczne: rolka po papierze toaletowym dla każdego dziecka, różowa farba i pędzle,
plastikowy korek, kolorowy papier (różowy), nożyczki, klej, ruchome oczka, wstążeczka z tworzywa o szerokości ok. 0,5 cm
6.Dyktando rysunkowe – zabawa grafomotoryczna rozwijająca orientację na kartce.
Dziecko otrzymuje kartki A4 oraz flamastry. Rodzic prosi, aby wskazało górę strony, a następnie
jej dół. Prosi, żeby pokazało prawy bok strony, a następnie lewy. Na zakończenie zachęca, żeby
dziecko poprowadziło wskazujący palec po prawej krawędzi kartki od góry do dołu. Następnie tłumaczy, że jego zadaniem będzie narysowanie zwierząt w odpowiednim miejscu na kartce. Zwierzęta muszą być narysowane dość szybko, więc rodzic za każdym razem będzie odliczał od 15 do 0.
Na podstawie swojego (przygotowanego wcześniej) arkusza opisuje położenie zwierząt, np.

Na dole kartki na środku znajduje się krowa. Obok, z prawej strony należy narysować świnkę. W prawym górnym rogu jest kura, a w lewym górnym rogu koza.
Po zakończeniu pracy dziecko może obejrzeć rysunek rodzica i porównać go ze swoim. Weryfikuje tym samym poprawność wykonania zadania.
Środki dydaktyczne: kartka A4 dla dziecka, flamastry

7.Małe i duże zwierzęta w zagrodzie – zabawa matematyczna.
Dziecko przelicza liczbę zwierząt znajdujących się w zagrodach, sprawdzają w tabeli, ile powinno się ich znajdować, i dorysowuje brakujące zwierzęta.
Na koniec dokonuje samooceny. Środki dydaktyczne: KP4 s. 51, kredki
8.„Po co krowie rogi na głowie?” – słuchanie wiersza W. Chotomskiej połączone z rozmową.
Rodzic czyta treść wiersza W. Chotomskiej.
Po co krowie rogi na głowie?
Raz pewien gąsior,
spotkawszy krowę,
taką z tą krową
zaczął rozmowę:
– Pani ma ładne oczy,
pani ma zgrabne nogi,
pani mogłaby zostać artystką filmową,
pani krowo,
gdyby nie rogi…
Po co pani te rogi na głowie?
Czy nie warto pomyśleć o zmianie?
Pani byłoby bardziej do twarzy
w kapeluszu, w berecie, w turbanie.
Znam się dobrze na damskiej modzie,
na urodzie oraz na sztuce,
jaka pani byłaby śliczna,
gdyby pani chodziła w peruce!
No niech pani pomyśli przez moment,
no niech pani mi tylko powie –
na co pani właściwie te rogi?
Po co pani te rogi na głowie?
A ta krowa nie rzekła słowa,
tylko głowę schyliła nisko –
jak mu dała rogami odpowiedź,
to przeleciał przez całe pastwisko.
Sto dwadzieścia koziołków fiknął,
wylądował w przydrożnym rowie
i już nigdy więcej nie pytał,
po co krowa ma rogi na głowie.
Wanda Chotomska
Rodzic inicjuje rozmowę, zadając dziecku pytania: Czy gąsiorowi podobał się wygląd krowy?
Co mu w nim przeszkadzało? Czy krowa udzieliła odpowiedzi na pytanie gąsiora? W jaki sposób
gąsior dowiedział się, po co krowie rogi na głowie? Czy rogi krowy są niebezpieczne?.

Dzieci odpowiadają zgodnie z treścią wiersza i swoimi doświadczeniami
9.Co nam daje wieś? – zagadki smakowe Rodzic przynosi koszyczek z różnymi produktami pochodzącymi ze wsi. Zawiązuje dziecku
oczy, po czym wyjmuje jeden produkt, a zadaniem dziecka jest odgadnięcie nazwy produktu na podstawie jego smaku. Następnie rodzic może pokroić pozostałą część produktu, ułożyć
kawałeczki na talerzyku i zachęcić do degustacji
pozostałych domowników (pamiętając o konieczności umycia rąk przed zajęciami).
Środki dydaktyczne: miód, mleko, płatki owsiane, jajka, biały ser, bułeczki

10.Od ziarenka do bochenka – zabawa edukacyjna z kartą pracy, historyjka obrazkowa.
Dziecko samodzielnie opisuje proces wytwarzania mąki ze zboża, następnie ogląda przedstawione
obrazki i opisuje ich treść. Numeruje kolejne etapy procesu powstawania chleba oraz rysuje po śladzie bochenek chleba i dorysowuje elementy obrazka według instrukcji.
Środki dydaktyczne: KP4 s. 52, kredki

11.Zagroda pełna zwierząt – zabawa matematyczna.
Dziecko nazywa zwierzęta w zagrodach i przelicza je w każdej z zagród. Rodzic prosi, aby wskazało ramkę, w której znajdują się wyłącznie ptaki (wprowadza pojęcie „drób”), oraz ramkę, w której znajdują się wyłącznie zwierzęta dające mleko. Następnie rysują po śladzie drogę pszczół do uli. Środki dydaktyczne: KP4 s. 53, kredki
12.Jak powstaje chleb? – zajęcia kulinarne, wspólne pieczenie chleba w domu.

Rodzic przygotowuje odpowiednią ilość składników i prezentuje sposób wykonania zadania. Dąży do tego, by dziecko mmogło samodzielnie zagnieść ciasto i poczuć, ile pracy kosztuje jego wykonanie. Na zakończenie bułeczki można wypiec i dać do zjedzenia pozostałym domownikom z wybranymi produktami pochodzącymi ze wsi, np. z masłem i jajkiem, białym serem, domowym dżemem.
Środki dydaktyczne: produkty do wykonania bułeczek
 

 

Propozycje dla rodziców od 18.05.2020 r.

 

Krąg tematyczny: Kocham Cię, mamo!
Zestaw „Gimnastyka z kwiatami”
Każde ćwiczenie powtarzamy kilka razy.
Chód baletnicy – zabawa orientacyjno-porządkowa: dziecko porusza się po obwodzie koła w rytmie wystukiwanym przez rodzica na tamburynie, wspinając się na palcach jak baletnica. Na hasło: Obrót! – zmienia kierunek marszu.
Kwiatek rośnie – kwiatek więdnie – zabawa doskonaląca postawę: dziecko siedzi w siadzie skrzyżnym z tułowiem pochylonym do przodu i dłońmi opartymi o podłogę. Na hasło: Kwiatek rośnie – powoli prostuje tułów i wyciąga ręce jak najwyżej. Na hasło: Kwiatek więdnie – powoli wraca do pozycji wyjściowej.
Kwiaty dla mamy – ćwiczenie tułowia: dziecko leży na podłodze, na brzuchu, z nogami złączonymi. Unosząc ręce i głowę nad podłogą, wykonuje ruchy, jakby jedną ręką zrywało kwiatki i układało je w bukiet trzymany w drugiej ręce . Zbieramy kwiaty – ćwiczenie wyciszające: dziecko maszeruje po obwodzie koła z jednoczesnym przeliczaniem na głos kroków do sześciu, następnie zatrzymuje się, udaje , że zrywa kwiaty na łące, wącha, wciągając powietrze nosem i wypuszczając ustami. Po chwili znowu maszeruje.
1.Sylwety – rysowanie flamastrem na dużym arkuszach papieru,
Dziecko kładzie się na dużym arkuszu szarego papieru, a rodzic flamastrem odrysowują jego kontury.
2.Rodzina – nauka czterowersu na pamięć.
Rodzic czyta wiersz, dziecko próbuje zapamiętać słowa rymowanki:
Z rodziną
Trzeba niewiele. Troszeczkę czasu.
I z rodzicami spacer do lasu.
Wspólne pieczenie ciastek maślanych.
To jest recepta na dzień udany.
Tomasz Plebański
Po wysłuchaniu i próbie powtórzenia słów wiersza dziecko szuka odpowiedzi na pytanie: Dlaczego czas z rodzicami jest najpiękniejszy?.
3.Jaka jest moja mama? – rozmowa przy zdjęciach, ilustracjach.
Dziecko wypowiadają się na temat cech fizycznych oraz osobowościowych swojej mamy, opowiada, co mama lubi, czego nie, jak spędza swój wolny czas, jak się ubiera, jaki kolor lubi najbardziej.
Rysowanie odpowiedzi na kartce.
4.Czas z mamą – zabawa edukacyjna z kartą pracy.
Dziecko opowiada, w jaki sposób dzieci na obrazkach oraz one same okazują miłość swojej mamie, w jaki sposób mama i jej dzieci spędzają czas oraz
o czym czytają. Następnie odnajdują różnice między obrazkami i rysują w ramce tyle kresek, ile różnic udało się zauważyć.
Środki dydaktyczne: KP4 s. 26–27, kredki
5.Ja i moi bliscy – zabawa plastyczna inspirowana kartą pracy.
Dziecko rysuje lub maluje dowolną techniką ilustrację przedstawiającą sposób okazywania miłości bliskim. Po skończonej pracy opowiada o swoim obrazku.
Środki dydaktyczne: kartki, kredki, pastele,
farby plakatowe, pędzle, kubki z wodą
6.Ciasteczka dla mamy – zajęcia kulinarne z tatą. pieczenie ciasteczek na poczęstunek dla mamy.
Dziecko razem z tatą przygotowuje ciasteczka maślane.
Przepis:
20 dag miękkiego masła
3 żółtka
10 dag cukru pudru
30 dag mąki pszennej
płaska łyżeczka proszku do pieczenia
Wszystkie składniki należy razem zagnieść, następnie rozwałkować i wycinać foremkami ciasteczka.
Tato piecze ciasteczka w piekarniku. Po wystygnięciu ciasteczka można polukrować i ozdobić. Przechowujemy je w zamkniętym naczyniu.
Środki dydaktyczne: fartuszki dla dzieci, składniki na ciasteczka, wałki do wałkowania, foremki, lukier, posypki do ozdoby
7. Nauka piosenki
https://www.youtube.com/watch?v=18OLc-h_FhI

Tekst piosenki: Uściskam mamę

 

Ref. Na dobry dzień wspaniały przepis znam.

Uściskam mamę i buziaczka dam.

Przegonię chmury i otworzę słonku drzwi.

I już humorek murowany mam.

 

Mama mnie dobrze zna,

o łakomczuszka dba.

Kisiel gotuje, piecze tort.

Mniam, mniam. I wszystko gra.

 

Ref. Na dobry dzień wspaniały przepis znam...

Mama się cieszy gdyż,

przyszedł od wróżki list.

W nim zaproszenie jest na bal

więc się stroimy dziś.

 

Ref. Na dobry dzień wspaniały przepis znam...

 

 

Mama wygląda tak

jak najpiękniejszy kwiat.

Jak piękna róża, piękny bez,

jak piękny polny mak.

 

Ref. Na dobry dzień wspaniały przepis znam...

8.Koloruję łąkę – zabawa edukacyjna z kartą pracy.
Dziecko koloruje rysunek majowej łąki dla mamy zgodnie ze wzorem, nazywa owady na ilustracji oraz przelicza, ile jest par takich samych owadów.
Środki dydaktyczne: KP4 s. 29, kredki
9.Malujemy majową łąkę – praca plastyczna,
Na dużym arkuszu papieru dziecko maluje farbami łąkę, słońce, a z kolorowego papieru wycina kwiatki i przykleja je. Z kolorowych czasopism
może wyciąć owady lub robi je samodzielnie. Wygląd pracy zależy od pomysłowości dziecka

10„Mamy mamy” – zabawa z rymowanką.
Dziecko słucha czytanego przez rodzica wiersza:
Mamy mamy
Mama mamę swoją ma,
swoją mamę mam i ja.
Mama tu, mama tam,
ty masz mamę i ja mam. (…)
Wszyscy jedną prawdę znamy:
wszyscy swoje mamy mamy!
Romualda Romanowska
Źródło: R. Romanowska, „Kto odgadnie, co jest na dnie?”,
Wydawnictwo Poligraf, Brzezia Łąka 2017, s. 58.

Po wysłuchaniu rymowanki przedszkolaki rodzic pyta: Co to znaczy, że „mama mamę swoją ma”? Kim jest dla Ciebie mama Twojej mamy?. Następnie wspólnie recytują wiersz z odpowiednią modulacją głosu – wymawiają rymowankę raz głośno, raz cicho.

11. Współpraca z mamą – zabawy edukacyjne z kartą pracy z udziałem mam. Mamy odczytują polecenia i kontrolują pracę swoich dzieci. Zadaniem dzieci jest doprowadzenie pary (dziecka i mamy) do końca ścieżki w taki sposób, by zebrali jak najwięcej potrzebnych im przedmiotów. Następnie dziecko koloruje obrazek według podanego kodu oraz wykonuje ćwiczenie grafomotoryczne.
Środki dydaktyczne: KP4 s. 30–31, kredki
12.Zabawy z literami – zapoznanie z wielką i małą literą „ń”.
Rodzic zapoznaje dziecko z wyglądem małej litery „ń”. Proponuje zabawę w wyszukiwanie wyrazów, w których słychać głoskę „ń”. Dziecko „rysuje” literę „ń” palcem w powietrzu i na dywanie. Rodzic pyta, czy dziecko zna jakieś zwierzęta, których nazwy kończą się głoską „ń” (słoń, koń).
Na koniec dziecko opowiada, co widzą na karcie pracy. Rysuje po śladzie konia i słonia, otacza pętlami wszystkie litery „ń” w wyrazach. Wskazuje,
jaką literą kończą się wyrazy. Wystukuje rytm, wymawiając nazwy obrazków raz cicho, raz głośno.
Środki dydaktyczne: KP4 s. 63, kredki, plansza z małą literą „ń”
13.Słuchanie bajek z domowej biblioteczki.
Dziecko słucha wybranych pozycji książkowych z domowej biblioteczki, po przeczytaniu rodzic rozmawia z dzieckiem na temat ich treści, bohaterów.

 

Propozycje dla rodziców od 25.05.2020

Krąg tematyczny: Duże i małe rodziny w akcji
Zestaw „Rodzinna gimnastyka”
Stop – zabawa orientacyjno-porządkowa: dziecko biega. Na hasło: Stop! – staje nieruchomo
w miejscu. Zabawę powtarzamy kilka razy. Za każdym razem dziecko stara się przyjąć inną pozycję.
Dorośli i dzieci – ćwiczenie dużych grup mięśniowych: dziecko maszeruje swobodnie. Na hasło: Dorośli! wspina się na palce, wyciągając w górę ręce. Na hasło: Dzieci! – idzie w przysiadzie.
Upuść woreczek – ćwiczenie tułowia: dziecko stoi przed woreczkiem. Na sygnał rodzica dziecko
podnosi woreczek, kładzie na głowie i wykonują skłon w przód, tak aby woreczek spadł. Ćwiczenie należy powtórzyć kilka razy.
Tak i nie – ćwiczenie mięśni szyi: dziecko stoi swobodnie. Na hasło: Tak! kiwa głową naprzemiennie do góry i dołu. Na hasło: Nie! – kiwają głowami naprzemiennie w prawo i w lewo
Zabawy ruchowe
Jestem jak… – zabawa z elementami czworakowania.
Dziecko maszeruje swobodnie w rytm uderzeń w tamburyn. Kiedy następuje przerwa w uderzeniach, rodzic podnosi zdjęcie zwierzęcia domowego. Zadaniem dziecka jest naśladowanie jego odgłosów oraz sposobu poruszania się.
Środki dydaktyczne: zdjęcia zwierząt, np. żółwia, psa, kota, kanarka, chomika, królika; tamburyn
Pomagamy rodzicom – zabawa naśladowcza.
Rodzic wymienia różne czynności, które wykonują rodzice w domu, a dziecko je naśladuje, np. odkurza, wyciera kurze, gotuje obiad, zmywa naczynia, wychodzi z psem na spacer,
wiesza pranie, wbija gwoździe.
Znajdź coś w kształcie… – zabawa orientacyjno-porządkowa.
Dziecko stoi. Na hasło: Znajdź coś w kształcie koła! – dzieci szukają przedmiotów
w kształcie koła. Następnie prowadzący prosi, aby dzieci poszukały przedmiotów innego kształtu, za każdym razem wypowiadając słowa: Znajdź coś w kształcie… .
Czym pojedziemy na wycieczkę? – zabawa naśladowcza.
Rodzic opowiada dzieciom historyjkę: Zdarzyła mi się rzecz niesłychana: zapomniałam, czym można wybrać się na wycieczkę. Na wycieczkę chcę się wybrać z moją najbliższą rodziną i planuję dla nich niespodziankę. Niestety, nie pamiętam dosłownie nic: ani jak nazywają się pojazdy, ani co robią, ani jak wyglądają, ani, co gorsza, jak się poruszają! Pomożecie mi? Przypomnicie mi, czym można się wybrać na rodzinną wycieczkę?
Dziecko mówi nazwę pojazdu, jak wygląda, w jaki sposób się porusza, np. statek – pływa po wodzie, jest duży, w różnych kolorach (mogą pokazać ruchem czynność pływania)
1. Co to jest rodzina? – burza mózgów.
Dziecko przygląda się napisowi RODZINA, dzieli go na sylaby, próbuje wyodrębnić pierwszą i ostatnią głoskę oraz wymienić litery, które zna w tym wyrazie. Rodzic zadaje pytania: Co to znaczy
być rodziną? Z ilu osób może składać się rodzina? Co trzeba zrobić, żeby być rodziną? Co łączy osoby w rodzinie?. Dzieci swobodnie odpowiadają.
2. Portret Reksika – słuchanie opowiadania I. Landau połączone z rozmową kierowaną.
Rodzic czyta opowiadanie:
Reksik
Pewnego dnia mama z Iwonką wyszły na spacer. Po drodze, jak zwykle, mijały bardzo dziwny sklep. Nazywał się antykwariat i sprzedawano tam różne stare rzeczy. Iwonka popatrzyła na wystawę i zobaczyła coś absolutnie wspaniałego. To był obrazek. Prawdziwy portrecik namalowany przez prawdziwego malarza. A na portreciku był piesek. Takiej uroczej, mądrej i miłej mordki nie miał żaden ze znajomych piesków Iwonki. Owszem, Goliat cioci Ani był prześliczny, Ramzesik cioci Marysi był cudowny, Kora cioci Basi była wspaniała, ale ten piesek z obrazka był… Nie, Iwonka nie umiała określić, co ją w nim tak zachwyciło. I dlaczego wydaje jej się, że go dobrze zna. Czuła jednak, że musi, po prostu musi go mieć
- Mamusiu – powiedziała – popatrz tylko!
- Na co?
- Na tego pieska.
Mama spojrzała najpierw w lewo, potem w prawo, potem przed siebie, a potem za siebie.
- Nie widzę tutaj żadnego psa!
- Mamusiu, jak to? Przecież tu jest! Na obrazku! Jaki cudowny!
No tak. Rzeczywiście. Pani Aldona podeszła do wystawy, przyjrzała się portrecikowi i poczuła się
jakoś dziwnie. Wydawało jej się, że zna tego pieska i że on chce jej coś powiedzieć. Że o coś ją prosi. Ale to przecież było zupełnie niemożliwe…
- No, owszem, ładny zwierzak – zgodziła się z córeczką. – Chodźmy, w parku czeka ciocia Basia
z Jacusiem.
- Ale mamusiu… - Iwonka nie ruszała się z miejsca. – Chcesz tu zostawić tego pieska?
- Nie pieska, tylko portrecik – westchnęła mama – i oczywiście, że go zostawię. A co, mam rozbić szybę i go zabrać?
Iwonka spojrzała zaskoczona na mamę. Dorośli czasem mówią dziwne rzeczy.
- Mamusiu, przecież to jest sklep.
- I co z tego?
- W sklepie się kupuje!
- To jest bardzo drogi sklep – powiedziała mama. – Ten portrecik pewnie kosztuje dużo pienię-
dzy.
- A skąd wiesz, jeśli nie zapytałaś? Wejdźmy! Mamusiu, tak bardzo cię proszę…
Mama kiwnęła głową. No dobrze, zapytać można. Wobec tego obie panie weszły do środka.
Pan sprzedawca od razu do nich podszedł i od razu odpowiedział, że obrazek kosztuje tyle i tyle złotych albo tyle i tyle euro, co panie wolą. Mama wolałaby, żeby ten obrazek był tańszy.
I żeby ten piesek nie patrzył na nią z taką prośbą w oczach. I żeby jej się nie wydawało, że bez tego
obrazka po prostu nie może wyjść ze sklepu. Iwonka czuła to samo.
- Mamusiu, niedługo będą moje imieniny – stwierdziła. – Ja niczego już nie chcę, tylko ten
obrazek! Powiedz dziadkom i wszystkim, że kupiłaś tego pieska też od nich!
I mama, sama się sobie dziwiąc, kupiła obrazek, a potem obie panie przyniosły go do domu.
A wieczorem przyszła babcia, zobaczyła pieska i o mało nie usiadła na podłodze… Dobrze, że obok
stał fotel.
- Aldono! – zawołała. – Na litość boską! Skąd to masz? Przecież to mój Reksik! Znajomy malarz
namalował jego portret, kiedy miałam dziesięć lat. W albumie są moje zdjęcia z Reksiem! Nieraz
je widziałyście! A potem, podczas przeprowadzki, obrazek zaginął. Bardzo się tym martwiłam…
Babcia zdjęła portrecik ze ściany i odwróciła go. Na płótnie był napis: „Mój ukochany Reksik,
rok 1960”.
Piesek na portreciku szeroko się uśmiechał. Był bardzo zadowolony. Może kiedyś opowie Iwonie, co się z nim działo przez te wszystkie lata, od czasu kiedy wypadł z ciężarówki przewożącej meble dziadków do nowego mieszkania? Może opowie coś o chłopcu, który go znalazł?
Teraz portrecik wisi u Iwonki w pokoju i bardzo możliwe, że jej się kiedyś to wszystko przyśni.
A jeśli nie, to Iwonka sama ułoży opowiadanie o losach Reksika.
Irena Landau
Źródło: I. Landau „Reksik” [w:] „Opowiadania na dobranoc. Polscy pisarze dzieciom, Wydawnictwo Literatura, Łódź 2013, s. 147–151.
Rodzic po odczytaniu opowiadania wyjaśnia niezrozumiałe słowa i zadaje dziecku pytania:
Jaki sklep mijały mama z Iwonką? Co można kupić w antykwariacie? Co szczególnie spodobało
się Iwonce? Dlaczego spodobał się Iwonce portret pieska? Dlaczego mama nie chciała na początku kupić portretu? Co czuły mama z Iwonką, patrząc na portret? Z jakiej okazji Iwonka chciała, aby
mama kupiła portret? Co zrobiła babcia, gdy zobaczyła portret? Jaką historię opowiedziała babcia o piesku? Jak myślisz , dlaczego piesek na obrazku był zadowolony? Co świadczyło o tym, że babcia bardzo kochała Reksia? W jaki sposób odnosiły się do siebie mama, babcia i Iwonka?. Rodzic informuje dziecko, że psa należy traktować jak członka rodziny, a w relacjach rodzinnych należy darzyć się szacunkiem .

3.Zwierzęta domowe i ich właściciele – zabawa edukacyjna z kartą pracy.
Dziecko nazywa zwierzęta i opowiada, w jaki sposób należy się nimi opiekować. Następnie łączy
właścicieli i przedmioty potrzebne do opieki z odpowiednim zwierzęciem. Na koniec otacza
pętlą zwierzę, które zostało bez właściciela.
Środki dydaktyczne: KP4 s. 32, ołówki
4.Znaczenie słowa „dom” – zabawa słowna, wyjaśnienie wieloznaczności słowa.
Rodzic prosi, aby dziecko wyjaśniło, co oznacza słowo „dom”. Dziecko podaje swoje pomysły.
Następnie prowadzący prezentuje napis „dom” i ilustracje przedstawiające różne rodzaje domów,
np. dom na wsi, blok, kamienicę w mieście, a także salę przedszkolną, flagę Polski, kontury lub mapę Polski. Zadaniem dziecka jest wybranie ilustracji, które pasują do wyrazu „dom”.
Środki dydaktyczne: napis „dom”, ilustracje różnych domów i sali przedszkolnej, flaga Polski,
kontury lub mapa Polski
5. Co to jest drzewo genealogiczne? – praca plastyczno-techniczna, tworzenie makiety
drzewa genealogicznego

Rodzic zadaje dziecku pytania: Czy wiesz, co to jest drzewo genealogiczne? Jak myślisz,
czy rosną na nim liście? Do czego może służyć?.
Jeśli nie padnie właściwa odpowiedź, rodzic wyjaśnia, że drzewo genealogiczne jest ilustracją
więzi rodzinnych oraz sposobem bliższego poznania członków swojej rodziny: ich zawodów oraz zainteresowań. Rodzic prezentuje po kolei zdjęcia osób z rodziny. Rozpoczyna np. od dwójki dzieci: To jest Marysia, a to jej młodszy brat Jaś. Kim dla Jasia jest Marysia?

Następnie dzieci zastanawiają się, kto będzie dla Jasia i Marysi najbliższą rodziną (mama i tata),
nazywają dalszych członków rodziny, kim są dla siebie nawzajem (wnuczek, wnuczka, syn, córka)
i jakie zależności ich łączą (babcia to mama mamy) np. Marysia dla Jasia jest siostrą, a dla mamy
i taty? (córką). Kim jest dla dziadków? (wnuczką).
Po wykonaniu makiety dziecko zastanawia się, jacymczłonkowie mogą jeszcze wchodzić w skład rodziny i kim mogą być dla siebie (ciocia, wujek, brat cioteczny). Na zakończenie dziecko przykleja nad lub pod drzewem napis „rodzina”
6.Nasze rodziny – ćwiczenia grafomotoryczne na karcie pracy.
Dziecko rysują po śladzie serce obiema rękami równocześnie. W środku serca rysuje swoją rodzinę
lub przyklejają zdjęcia. Opowiada też o swoich uczuciach związanych z rodziną i kończy rysunek
zgodnie ze swoimi odczuciami. Na zakończenie nazywa części twarzy, które występują po dwie.
Środki dydaktyczne: KP4 s. 33, kredki, zdjęcia rodziny.
7.Kocham moją rodzinę, bo… – zabawa słowna techniką niedokończonych zdań.
Dziecko siedzą na dywanie. Rodzic wypowiada początki zdań dotyczące rodziny, np. Kocham moich rodziców, bo… Kocham moich dziadków, bo… Lubię mój dom, dlatego że… Pomagam rodzicom w... Moja babcia jest najlepsza w… Mój dziadek lubi robić…
Zadaniem dziecka jest dokończenie zdań w dowolny sposób, zgodnie z przeżywanymi emocjami
8.Zabawa w sklep – zabawa matematyczna, ćwiczenie umiejętności liczenia

Rodzic prezentuje monety i guziki. Dziecko opowiada o nominałach monet i wspólnie ustalają,
że mniejsze guziki kosztują 1 i 2 grosze, natomiast większe guziki są po 5 groszy. Rodzic ustala z dzieckiem kto będzie sprzedający a kto kupującym. „Sprzedawca” ma guziki różnej wielkości,
natomiast „kupujący” dysponuje monetami. Potem nastepuje zmiana ról w zabawie.
Środki dydaktyczne: monety 1-, 2- i 5-groszowe, guziki
9.Nasze rytmy – zabawa w rytmy.
Dziecko siedzi na dywanie, ma przed sobą garść białej fasoli oraz grochu. Rodzic układa przed
sobą prosty rytm, np. dwa ziarna fasoli, jedno ziarno grochu. Prosi, aby dziecko ułożyło taki sam.
Następnie wymyśla inne rytmy, a dziecko je odtwarza we właściwej sekwencji.
Środki dydaktyczne: biała fasola, groch

10.Zawody moich rodziców – zabawa pantomimiczna.
Rodzic z dzieckiem rozmawia na temat: Co to jest zawód?. Próbuje naprowadzić dziecko,
że słowo to może mieć wiele znaczeń – zawód jako praca, za której wykonywanie otrzymuje
się wynagrodzenie, zawód miłosny, czyli źle ulokowana miłość, zawody sportowe, czyli konkurencje sprawnościowe. Następnie dziecko prezentują za pomocą gestów i mimiki, jaki zawód
wykonują jego rodzice. Można zabawę rozciągnąć na pokazywanie zawodów pozostałych członków rodziny.
11.Kim będę w przyszłości? – zabawa plastyczna.
Dziecko otrzymuje różne materiały plastyczne.
Jego zadaniem jest wykonanie dowolną techniką pracy na temat: Kim chcę być w przyszłości?.
Środki dydaktyczne: kredki, nożyczki, farby, kartki, plastelina
12.Nasza gra planszowa – praca techniczna, wykonanie gry planszowej.
Rodzic proponuje dziecku wykonanie własnej gry planszowej. Dziecko otrzymuje różne materiały
plastyczne, kartony i kostkę do gry. Wymyśla swoją propozycję gry. Rodzic podpisuje pola
(start i metę) oraz spisuje reguły gry wymyślone
wspólnie z dzieckiem.
Kiedy gra planszowa jest już gotowa, rodzic i dziecko stawiają swoje pionki na starcie i wykonują rzut kostką. Zabawa trwa do momentu, kiedy drużyny dotrą do mety.
Środki dydaktyczne: kostka do gry, kolorowe kartki z bloku technicznego, klej, nożyczki, duży
brystol, mazaki, kartka do spisania reguł gry.
13.Lokomotywa – zabawa matematyczna z kartąpracy.
Dziecko liczy, ile wagonów ciągnie lokomotywa, kończy numerowanie wagonów za pomocą kropek. Następnie wskazuje , w którym wagonie znajduje się rower, dorysowuje piłki plażowe w wagonach 1. i 9. oraz określa, które wagony są puste. W pustych wagonach dorysowuje osoby lub przedmioty według własnych upodobań.
Następnie rysująe wzór znajdujący się na dole strony i ocenia, jak poradziło sobie z zadaniem.
Środki dydaktyczne: KP4 s. 35, kredki
14.Rodzinne sylabizowanie – zabawa słowna.
Rodzic pokazuje dziecku obrazki. Dziecko nazywa obrazki, stara się wyodrębnić pierwszą i ostatnią głoskę w wyrazie oraz podzielić wyraz na sylaby
 

Propozycje dla rodziców od 1.06.2020 r.

Krąg tematyczny- Dzieciaki w ruchu
Zestaw „Ruch to zdrowie”
Piłki – zabawa ruchowa z elementem podskoku: dziecko skacze obunóż w jednym miejscu. Następnie rodzic podaje różne kierunki (do przodu, do tyłu, w bok). Zadaniem dziecka jest skakanie w podanym kierunku.
Stań na jednej nodze – ćwiczenie równowagi: dziecko stoi. Następnie naprzemiennie staje raz
na jednej nodze, raz na drugiej z nogą ugiętą w kolanie.
Niebo i ziemia – ćwiczenie dużych grup mięśniowych: dziecko swobodnie maszeruje. Na hasło: Niebo! – wspina się na palce, wyciągając ręce do góry. Na hasło: Ziemia! – wykonuje siad podparty.
Zabawy sportowe – zabawa naśladowcza.
Dziecko stoi swobodnie i naśladują ruchem słowa rodzica: Jedziesz na rowerze. Biegniesz po podwórku. Jedziesz na hulajnodze. Jeździsz na rolkach. Tańczysz do muzyki. Pływasz.
Gimnastykujesz się .
Ruchoma kostka – zabawa ruchowa.
Dziecko stoi swobodnie . Rodzic rzuca kostką – ile oczek wyrzuci, taką liczbę ćwiczeń wykonuje dziecko (np. skłony, przysiady, pajacyki).
1.Sporty letnie – rozmowa kierowana
Rodzic inicjuje rozmowę wprowadzającą dziecko w temat prezentacji: Co musi mieć sportowiec, żeby brać udział w zawodach sportowych? Co to są igrzyska olimpijskie? Co to jest podium?
Co to jest medal? Jakiego koloru są medale? W jakim kolorze otrzymuje się medal za pierwsze,
drugie, a w jakim za trzecie miejsce? Czy znasz jakichś sportowców?.
2.W zdrowym ciele zdrowy duch – historyjka obrazkowa, zabawa edukacyjna z kartą pracy.
Dziecko uzupełnia historyjkę obrazkową przedstawiającą dzień Kamila. Kończy numerowanie
obrazków. Na koniec opowiada, co się wydarzyło oraz dlaczego historyjka ma taki tytuł.
Środki dydaktyczne: KP4 s. 36,
3.Figurowy zawrót głowy – zabawa matematyczna.
Dziecko ogląda różne figury geometryczne. Nazywa je oraz próbuje klasyfikować według różnych
kryteriów: koloru, wielkości, kształtu. Po dokonaniu wyboru kładzie figury do odpowiedniej obręczy.
Środki dydaktyczne: figury geometrycznew różnych kolorach i wielkościach (koło, kwadrat,
trójkąt, prostokąt), obręcze
4.Ćwiczymy narządy mowy – zabawy logopedyczne.
Dziecko siedzi na dywanie i wykonują różne ćwiczenia logopedyczne według poleceń rodzica: Szeroko otwieraj usta i zamykaj je, ziewaj, cmokaj ustami, oblizuj wargi, oblizuj zęby, chrzą-
kaj , unieś język w kierunku nosa, wypychaj językiem policzki, parskaj jak konik,
5.Kolorowa woda – zabawa badawcza.
Rodzic pokazuje przedmioty, które zostaną wykorzystane w doświadczeniu. Zachęca dziecko
do obejrzenia ich i swobodnych skojarzeń. Następnie ustawia szklanki obok siebie, wlewa ciepłą
wodę do pierwszej, trzeciej i piątej szklanki i dodaje barwniki. Dziecko składa papierowe
ręczniki w paski, a rodzic wkłada je do szklanek, zanurzając jeden koniec w wodzie z barwnikiem, a drugi wkładając do sąsiedniej szklanki bez wody. Dziecko przez cały dzień obserwuje, co będzie
działo się z wodą i ręcznikami (woda przemieści się do pustych szklanek).
Środki dydaktyczne: 6 szklanek takiej samej wysokości, barwniki (zamiast barwników można użyć
kolorowej bibuły), ciepła woda, ręcznik papierowy, taca
6.Zabawy z literami – zabawa słowna.
Dziecko siedzi na dywanie. Rodzic wymienia dowolną literę. Zadaniem dziecka jest powiedzenie
wyrazu rozpoczynającego się tą literą. Prowadzący zwraca uwagę, by słowa się nie powtarzały. W razie potrzeby może podpowiadać.
7.Moja wyobraźnia – ćwiczenia grafomotoryczne na karcie pracy.
Dziecko dorysowuje brakujące elementy na obrazku, znajduje i zaznacza elementy, które nie pasują do lata. Na koniec kolorują rysunek według własnego pomysłu w taki sposób, jakby był widziany przez tęczowe okulary.
Środki dydaktyczne: KP4 s. 37, kredki
8.Bawimy się plasteliną – ćwiczenie motoryki małej.
Nauczyciel zachęca dzieci do zabawy plasteliną.
Dziecko formuje różne kształty zgodnie z poleceniami rodzica, np. Ulep trzy wałki. Uformuj
cztery kulki. Zmień to w jedną górę. Uformuj pięć kół. A teraz jeden prostokąt. Itp.
Środki dydaktyczne: plastelina
9.Przybory higieniczne – co się zmieniło? – ćwiczenie spostrzegawczości, rozpoznawanie
zmian w układzie przedmiotów.
Dziecko siedzą na dywanie. Rodzic układa przedmioty (przybory higieniczne) w dowolnym układzie i prosi dziecko , aby go zapamiętało. Następnie dziecko
zamykaj oczy, a rodzic zmienia układ przedmiotów. Zadaniem dziecka jest odgadnięcie, które
przedmioty zmieniły swoje miejsce. Układy można zmieniać do momentu utraty koncentracji przez
dziecko.
Środki dydaktyczne: szczoteczka do zębów, pasta do zębów, mydło, ręcznik, chusteczki higieniczne 10.Autoprezentacja – swobodne wypowiedzi dziecka.
Dziecko siedzi z rodzicem przy stole. Przedstawia się (mówi swoje imię i nazwisko, adres oraz
wiek) i opowiada o sobie: o tym, co lubi najbardziej robić, co potrafi robić, jaką potrawę lubi najbardziej, jaki dzisiaj ma nastrój.
11.Jak bieganie stało się dyscypliną olimpijską? – opowiadanie, praca z obrazkiem.
Rodzic opowiada dziecku historię o bieganiu, którą wspiera ilustracjami, np. człowiek
prehistoryczny, człowiek biegnący za gazelą, mykeńska waza, starożytny Egipt, starożytna Grecja,
człowiek na koniu, biegacze na współczesnej bieżni.
Rozpoczyna opowiadanie:
Dawno, dawno temu, kiedy ludzie mieszkali jeszcze w jaskiniach, człowiek bardzo szybko biegał,
aby uciec przed zagrożeniami. Z czasem odkrył, że bieganie może służyć nie tylko do uciekania, lecz
także do polowań na zwierzęta. Po upływie wielu lat ludzie odkryli, że łatwiej hodować zwierzęta,
niż polować. Odkryli też rolnictwo. Malowidła na wazach mykeńskich wskazują, że wtedy zaczęto
organizować pierwsze zawody dla biegaczy. Co ciekawe, w starożytnym Egipcie, żeby zostać faraonem, mężczyzna musiał dużo biegać, aby udowodnić, że jest na tyle sprawny fizycznie, by poradzić sobie z kierowaniem narodem. W starożytnej Grecji bieganie również było bardzo ważne: organizowano tam igrzyska olimpijskie, w których można było wystartować w czterech konkurencjach biegowych.
Podczas tego wydarzenia przerywano wojny, aby żołnierze mogli się zaprezentować. W średniowieczu popularniejsza stała się jazda na koniu niż bieganie. W obecnych czasach bieganie jest ważną dyscypliną sportową oraz sposobem spędzania wolnego czasu wielu osób.
12.Kolorowe piłki – ćwiczenia grafomotoryczne na kartach pracy.
Dziecko rysuje po śladach sposób, w jaki skakały piłki, oraz koloruje piłkę według własnej inwencji (tak, aby każda była inna) i dorysowuje ślady, jakimi piłki będą skakały. Na koniec koloruje rysuneki odszukuje 10 piłek, które ukryły się na obrazku.
Środki dydaktyczne: KP4 s. 38–39, kredki
13.Posegreguj guziki – ćwiczenia w klasyfikowaniu.
Rodzic rozsypuje na dywanie różne guziki. Dziecko wkłada je do pudełek według różnych
kategorii: kolorów, liczby oczek, wielkości.
Środki dydaktyczne: guziki, pudełka na guziki
14.Co można robić nad wodą? – burza mózgów.
Dziecko siedzi z rodzicem na dywanie. Rodzic daje dziecku worek z ukrytymi przedmiotami. Przedszkolak próbuje odgadnąć, co jest w środku. Następnie rodzic wykłada przedmioty na dywan, a dziecko mówi, do czego one służą i co można z nimi robić. Na podstawie swoich doświadczeń opowiada, co można robić nad wodą: zbierać muszelki, grać w piłkę, bawić się w piasku, opalać się, kąpać, szukać bursztynu. Rodzic porusza również kwestię bezpieczeństwa nad wodą. Zadaje dziecku pytania: Czego nie wolno robić nad wodą? Jak powinniśmy się zachować, żebyśmy byli bezpieczni? (należy słuchać dorosłych i być blisko nich, żeby się nie zgubić; nie wolno rozgrzanym wchodzić do wody; nie wolno wchodzić do wody oznakowanej zakazem kąpieli; nie wolno odchodzić daleko od brzegu; należy używać kół do kąpieli lub rękawków; należy używać
kremów do ochrony przed słońcem i nosić czapkę z daszkiem).

Rodzic pokazuje znaki zakazu kąpieli i przypomina dziecku, jak ważne jest stosowanie się do tego zakazu. Na koniec rozmowy rodzic zadaje pytanie: Co trzeba zrobić, kiedy
zobaczymy, że ktoś się topi? (głośno wzywać pomocy, zaalarmować ratownika lub kogoś dorosłego).
Środki dydaktyczne: worek, przybory do piaskownicy, mała piłka plażowa, strój kąpielowy,
muszelki, znaki zakazu kąpieli
15.Zamiana miejsc – zabawy edukacyjne z kartą pracy.
Dzieci siedzi., Rodzic kładzie przed nim zabawki dostępne w domu (do wyboru przez
rodzica, dobrze, jeśli przedmioty są podobne do tych z ilustracji w „Kartach pracy”) w różnej
kolejności. Dziecko zamyka oczy, a rodzic przestawia przedmioty. Zadaniem dziecka jest odgadnięcie, które przedmioty zmieniły miejsce. Zabawę należy powtórzyć kilkakrotnie. Następnie dziecko przygląda się zabawkom umieszczonym na ilustracjach i zamienia miejscami misia i koparkę. Określa, obok których zabawek będzie siedział teraz miś.
Następnie wkleja zabawki i ich podpisy w zmienionej kolejności. W kolejnym zadaniu przygląda się piłkom, a następnie „zamienia miejscami” piłkę niebieską z piłką czerwoną oraz fioletową z zieloną. Koloruje piłki w dolnym rzędzie po zamianie miejscami. Określa, jakiego koloru są pierwsze i ostatnie piłki w obu rzędach oraz która z kolei piłka ma kolor pomarańczowy w dolnym rzędzie.
W kolejnym zadaniu nazywa kształty figur oraz kolory, jakimi zostały narysowane, odszukuje figury w kształcie kwadratów i je koloruje.
Rysuje układ figur, w którym miejscami zamieniły się trójkąty, a później koła. Na koniec dorysowuje brakujące klocki w budowlach tak, aby powstały trzy takie same budowle, oraz dokonuje samooceny.
Środki dydaktyczne: KP4 s. 40–41, kredki, zabawki
16.Piaskowy obrazek – zabawa plastyczna.
Dziecko wykonuje ołówkiem szkic dowolnego rysunku. Następnie obficie smarują go klejem,
posypują piaskiem i dociska dłonią (piasek będzie się lepiej trzymał). Zsypują w jedno miejsce piasek, który się nie przykleił.
Środki dydaktyczne: kolorowe kartki z bloku technicznego, klej wikol, piasek, ołówek
17.Budowle z klocków – zabawy matematyczne.
Dziecko buduje konstrukcje z klocków według poleceń rodzica, np. Zbuduj wieżę/drogę/labirynt.
Środki dydaktyczne: klocki
18.Podróż dookoła świata – zabawy edukacyjne, poznanie zabaw dzieci z różnych stron świata.
Dziecko słucha opowieści rodzica: Zabiorę Cię w podróż dookoła świata i pobawimy się tak, jak bawią się dzieci w innych krajach.
Dziecko wspólnie z rodzicem odszukuje miejsca na globusie, określa, na którym kontynencie leży dany kraj:
– Korea: ulubioną zabawą tamtejszych dzieci jest rzucanie małymi pomarańczami zrywanymi z dzikorosnących drzew. My nie będziemy rzucać pomarańczami. Jak myślisz, dlaczego? Zamiast tego użyjemy małych piłeczek. Na hasło: „Start” będziesz podrzucał i łapał piłkę. Kto nie złapie piłki, otrzymuje jeden punkt karny, ale zabawa trwa dalej.
– Niemcy: dzieci w tym kraju uwielbiają bawić się balonami. Proszę, nadmuchaj balon i spróbuj
przywiązać go do nogi. Kiedy powiem: „Start”, spróbujesz zdeptać balon , tak aby pękł.
-Indonezja: tamtejsze dzieci świetnie bawią się przy zabawie „Mrówka, człowiek, słoń”. Mrówka to mały palec. Człowiek to palec wskazujący. Słoń to kciuk (rodzic upewnia się, czy dziecko wie, o które palce chodzi). „Mrówka” pokonuje „słonia”, „człowiek” wygrywa z „mrówką”, zaś „słoń” wygrywa z „człowiekiem”. teraz rodzic gra w parze z dzieckiem,. Wygra ten, kto zdobędzie więcej
punktów
19.Różne barwy oceanu – zabawa plastyczna odcieniami koloru niebieskiego.
Dziecko łączy ze sobą różne odcienie niebieskiej farby, próbując stworzyć swój ocean na kartce. Nadaje mu nazwę i wyjaśnia jej sens.
Korzystając z własnych doświadczeń, próbuje dojść do wniosków związanych z łączeniem różnych
odcieni jednego koloru.
Środki dydaktyczne: niebieska farba w różnych odcieniach, kartki, pędzle

 

Propozycje dla rodziców od 8.06.2020 r.

Krąg tematyczny- Lato w sadzie i ogrodzie
Zestaw „Gimnastyka ogrodnika”
Niedaleko pada jabłko – zabawa z elementem rzutu: rodzic rozkłada szarfy w czterech kolorach
w jednym końcu pokoju(drzewa), dziecko staje się w drugiej części. Z koszyczka losuje po jednym woreczku lub piłeczce (powinny one być w tych samych kolorach co szarfy). Następnie rzucaj kolejno woreczkiem w kierunku szarfy w takim samym kolorze. Jeśli nie uda mu się trafić, powtarza rzut.
Zbieramy owoce – zabawa orientacyjno-porządkowa: rodzic rozrzuca na dywanie woreczki gimnastyczne (owoce), dziecko spaceruje między nimi, uważając, aby nie nadepnąć na nie. Na sygnał rodzica podnosi z podłogi znajdujący się najbliżej woreczek i zanosi do koszyka, następnie wraca do spaceru. Zabawę należy powtórzyć kilkakrotnie.
Spacer między grządkami – ćwiczenie równowagi: dziecko idzie po równoważni (linie
rozłożonej na podłodze), stawiając nogę za nogą, jak po wąskiej ścieżce między grządkami.
Pielimy grządki – ćwiczenie tułowia: dziecko kładzie przed sobą woreczek. Na jeden gwizdek dziecko staje w lekkim rozkroku i unosi ręce nad głową. Na dwa szybkie gwizdnięcia schyla się i sięga między swoimi nogami starając się położyć woreczek na podłodze.
Zabawę można powtórzyć kilkakrotnie.
Jeździmy taczką – ćwiczenie dużych grup mięśniowych: dziecko kładzie się i opiera na wyprostowanych rękach. Rodzic łapie je za nogi, tworząc tzw. taczkę. Dziecko poruszają się
kilka metrów,

1.Kiedy przyjdzie do nas lato? – zabawa dydaktyczna z kalendarzem.
Dziecko siedzi z rodzicem na dywanie i przekazują sobie piłeczkę. Kolejno dzielą się refleksjami na temat tego, za co lubią lato. Następnie rodzic prezentuje kartkę z kalendarza (na cały miesiąc czerwiec). Wspólnie z dzieckiem liczy, którym z kolei miesiącem jest czerwiec, zastanawiają się, jaki miesiąc jest przed czerwcem, a jaki po nim. Następnie szukają daty 21 czerwca – pierwszego dnia kalendarzowego lata. Zaznaczają ją żółtym słoneczkiem. Sprawdzają też aktualną datę i liczą, ile dni dzieli je od 21 czerwca.
Środki dydaktyczne: kartka z kalendarza na czerwiec,

2.Zabawy z latem – zabawa edukacyjna z kartą pracy.
Dziecko projektuje i koloruje suknię lata.
Środki dydaktyczne: KP4 s. 42–43, kredki

3.Pociąg do lata – zabawa plastyczna.
Dziecko zastanawiają się, jakie są oznaki zbliżającego się lata, np. słońce mocniej świeci, kwitną kwiaty, pojawiają się owoce na drzewach i krzewach. Wybiera jedną z nich i próbuje zilustrować ją
na kartce z bloku technicznego za pomocą pasteli.
Następnie rodzic wręcza mu szablon kółka do odrysowania (o średnicy ok. 6 cm). Dziecko odrysowuje na papierze kolorowym dwa kółka, wycina je i nakleja w dolnej części swojego obrazka (tworząc w ten sposób kółka w wagoniku pociągu).
Rodzic przypina na tablicy wykonaną wcześniej lokomotywę, a za nią kolejne ilustracje wykonane
przez dziecko.
Środki dydaktyczne: kartka z bloku technicznego dla każdego dziecka, pastele, nożyczki, klej,
szablony kółek o średnicy 6 cm, papier kolorowy, lokomotywa wykonana przez rodzica

4.Oznaki lata – obserwacje przyrodnicze.
Dziecko szukają podczas spacerów oznak nadchodzącego lata. Obserwuje zmiany, które zachodzą na drzewach i krzewach (szuka owoców, opisuje ich wygląd). Nazywa zjawiska pogodowe występujące w czasie lata (wysokie temperatury, mocno świecące słońce, burze).

5.Ogrodowe zagadki – rozwiązywanie zagadek językowych.
Rodzic czyta zagadki związane z różnymi darami lata. Dziecko odgaduje nazwę owocu lub warzywa.

Ma piękny zielony mundurek,
poznajcie go, to… (ogórek)

Okrągłe są i soczyste,
mają czerwone kolory,
można z nich zrobić zupę,
pyszne są… (pomidory).

Są słodkie, rosną na krzaczku,
lubią je wszystkie dziewczyny.
Na przeziębienie zdrowy z nich soczek,
więc biegnij zrywać… (maliny).

Małe czerwone kuleczki,
o ich słodyczy można śpiewać pieśni.
Dziewczyny robią z nich kolczyki,
a ja uwielbiam smak… (czereśnie).

Mała, soczysta, a jakże krzepka,
na kanapce pyszna ta … (rzodkiewka)

Wie to mama, wie to tata,
bardzo zdrowa jest… (sałata).

Zrób z nich koktajl dla ochłody,
pyszne są z nich także lody,
bardzo zdrowe są … (jagody).
Magdalena Ledwoń

6.Do czego są nam potrzebne dary lata? – zabawa edukacyjna z kartą pracy.
Dziecko opisuje wygląd kanapek i wskazuje warzywa, które zostały wykorzystane do ich przygotowania, odgaduje też nazwę soku na podstawie owocu, z którego został wykonany, i podaje nazwę owocu, z którego mógł być wykonany dany sok (na podstawie koloru soku w szklance).
Środki dydaktyczne: KP4 s. 44, 66, kredki

7.Skąd się biorą owoce? – zabawa dydaktyczna i rozmowa na temat opowiadania.
Dziecko próbuje wyjaśnić, co znaczy wyrażenie „owoc ciężkiej pracy”. Wspólnie z rodzicem zastanawia się, czy widoczne przed nimi owoce są efektem czyjejś pracy. Następnie rodzic prezentuje narysowane na arkuszu szarego papieru drzewo (bez liści – jak po zimie) i snuje opowieść, a dziecko wykonuje określone czynności. Na zakończenie zastanawiają
się wspólnie, kto wykonywał pracę, aby owoce się pojawiły, i czy do innych dziedzin życia też można odnieść wyrażenie „owoc ciężkiej pracy”
Owoce – efekt ciężkiej pracy
Przyszła wiosna. W sadzie stało sobie drzewo. Smutne było, nagie – bo zima ledwo co odeszła.
Ale pewnego dnia zza chmurki wyjrzało leniwie słoneczko . Przywitało się z drzewem i stwierdziło, że pora zabrać się do ciężkiej pracy. Świeciło tak i świeciło, przygrzewało i przygrzewało,
coraz mocniej i mocniej, aż we wnętrzu drzewa obudziły się soki. Zaczęły krążyć w pniu, od korzeni, aż po czubki gałęzi. Najpierw robiły to bardzo powoli – bo praca ta wcale nie była łatwa, ale kiedy nabrały wprawy, robiły to coraz szybciej i szybciej… Kiedy tylko słońce przygrzało, w sadzie pojawił się ogrodnik. Usunął z drzewa wszystkie chore i niepotrzebne gałęzie. Posmarował chore miejsca specjalną maścią, aby żadne szkodniki nie dostały się do wnętrza pnia.
W końcu na drzewie zaczęły pojawiać się pierwsze listki i kwiaty (dziecko układaj na koronie drzewa listki i kwiaty). Drzewo bardzo ciężko pracowało, żeby wytworzyć zalążki listków i pączki z kwiatami. Niestety, nie może jeszcze odpocząć. Kwiatki muszą zwabić owady, więc drzewo stara się wyprodukować piękne zapachy. Te aromaty wabią owady, na przykład pszczoły . Pszczoły zbierają z kwiatów pyłek. Część chowają do specjalnych kieszonek na tylnych łapkach, ale drugą częścią zapylają kwiaty. Dzięki temu na drzewie będą mogły pojawić się owoce. Owoce są jak dzieci. Żeby urosły, drzewo musi dostarczać im jedzenie. Codziennie ciężko pracuje, posyłając owocom składniki niezbędne do wzrostu. A owoce rosną i rosną.
Ogrodnik codziennie obserwuje drzewo i jego owoce. Gdy jakiś owoc ma robaczka albo zaczyna się
psuć, wtedy ogrodnik usuwa go z drzewa. A gdy przychodzi lato i owoce dojrzeją, wtedy ogrodnik zrywa owoce. A z owoców można zrobić dżemy, konfitury, soki i kompoty. Można je dodać do ciasta lub naleśników. Albo po prostu zjeść je na surowo.
A co z drzewem? W końcu może spokojnie odpocząć. Po wydaniu owoców drzewo powoli zrzuca listki i przygotowuje się do zimy.
Jest czas na pracę i czas na odpoczynek. Przyroda dobrze o tym wie. Najlepiej odpoczywa się pod ciepłą pierzynką, więc zima zsyła na świat lekki biały puch, pokrywając świat grubą, białą kołderką... i uśpione drzewa, i uśpione ule, i senne domki ogrodników.
A co potem? Przychodzi wiosna. W sadzie stoi sobie drzewo. Smutne, nagie – bo zima ledwo co odeszła. Ale pewnego dnia zza chmurki wychodzi leniwie słońce. Wita się z drzewem i stwierdza, że pora zabrać się do ciężkiej pracy. I tak dalej, i tak dalej…
Magdalena Ledwoń
Rodzic prosi, żeby dziecko spróbowało opisać na podstawie opowiadania oraz własnych doświadczeń, w jaki sposób powstają owoce. Wspólnie zastanawiają się, czy owoce rosną wyłącznie na drzewach. Mogą też spróbować wyjaśnić, dlaczego rośliny dają owoce, po co ludzie je zjadają i dlaczego są one takie ważne dla naszego zdrowia.
Środki dydaktyczne: drzewo narysowane na arkuszu szarego papieru, wycięte z kolorowego
papieru kwiaty, liście i owoce, sylweta pszczoły, słońca i ogrodnika.
8.Poruszenie na łące – zabawa matematyczna.
Rodzic pokazuje dziecku kilka sylwet owadów i kwiatów. Dziecko przelicza elementy i podaje ich
liczbę. Następnie rodzic opowiada historyjki związane z przedstawionymi sylwetami, a dziecko
manipuluje nimi i podaje odpowiedzi na pytania.
Przykładowe polecenia:
– Na łące było 7 kwiatów, przyszła Ania, zebrała
do bukietu 4. Ile kwiatów zostało?
– Na łące było 6 biedronek, przyleciały jeszcze 2.
Ile jest ich teraz?
Środki dydaktyczne: sylwety owadów i kwiatów
9.Na łące – zabawy matematyczne i grafomotoryczne.
Dziecko przelicza elementy w zbiorach i łączy zbiory o jednakowej liczbie elementów, odnajduje
drogę mrówek w labiryncie. Następnie porównuje liczebność zbiorów, określają, który zbiór ma więcej, a który mniej elementów, powiększa daną liczbę elementów o jeden i podają otrzymane wartości.
Na koniec wykonuje ćwiczenia grafomotorycznei dokonuje samooceny.
Środki dydaktyczne: KP4 s. 46–47, kredki
10. Piosenka do nauki: https://www.youtube.com/watch?v=br1-TKwMP-k

 

Propozycje dla rodziców od15.06.2020 r.

Krąg tematyczny-Nadchodzi lato
Zestaw „Gimnastyka podróżnika”
Każdy podróżnik… – ćwiczenia wszystkich grup mięśniowych. Rodzic wymienia cechy prawdziwego podróżnika, a następnie prezentuje ćwiczenie do wykonania:
– ma silne ręce – dziecko stoi w lekkim rozkroku, z uniesionymi rękami, po chwili opuszcza je w bok, do wysokości ramion, następnie ponownie unosi ćwiczenie należy powtórzyć 10 razy;
– ma silne nogi – dziecko kładzie się na plecach i naśladuje jazdę rowerem;
– jest zwinny – dziecko skacze na przemian raz na jedną, raz na drugą stronę szarfy;
– dostrzega piękne krajobrazy – dziecko stoi w lekkim rozkroku z rękami ułożonymi na biodrach i wykonuje skręty tułowia;
– maszeruje po różnych szlakach – dziecko maszeruje energicznie po obwodzie koła z wysoko uniesionymi kolanami;
– zachwyca się zapachem lasu – dziecko wykonuje wdech nosem i unosi ramiona, a następnie wykonuje wydech ustami i opuszcza ramiona.
Środki dydaktyczne: szarfy
1.Jak można podróżować? – twórcza rundka.
Rodzic zadaje dziecku pytanie: Jak można podróżować? Rodzic powinien zwrócić uwagę,
że można wymieniać nie tylko pojazdy, którymi się przemieszczamy (np. pociągiem, rowerem, pieszo), lecz także, w jaki sposób (np. z uśmiechem na twarzy, w pośpiechu).
2.Ile kół mają te pojazdy? – zabawa matematyczna.
Dziecko ma za zadanie ułożyć kolejno ilustracje z pojazdami, rozpoczynając od tych, które mają
najmniej kół, a kończąc na tych, które mają ich najwięcej. Następnie odwraca ilustracje i odczytuje sylaby umieszczone na odwrocie kartki.
Środki dydaktyczne: ilustracje z sylabami na odwrocie (rower + WY, samochód osobowy +
PRA, pociąg + WA)
3.„Z wiatrem” – słuchanie opowiadania M. Strzałkowskiej i rozmowa na temat treści.
Rodzic czyta dziecku opowiadanie, dziecko
słucha z uwagą.
Z wiatrem
Było upalne lato. Rozgrzane, pachnące słońcem powietrze drgało od skwaru. Na ukwieconej łące
Baj i Bajeczka puszczali latawce. Latawiec Bajeczki miał kształt wielkiej stokrotki, a Baja – smoka
z otwartą paszczą.
– Dzieci chowajcie się do cienia! – zawołała siedząca pod drzewem mama.
Wtem silny poryw wiatru wyrwał z rąk rodzeństwa sznurki i oba latawce poszybowały w górę...
Leciały jeden obok drugiego, kołysząc się i wirując, niesione podmuchami wiatru...
– Ciekawe, co na to powiedzą ptaki – zadumała się Bajeczka.
– Powiedzieć, to nic nie powiedzą, ale pewnie się zdziwią – odparł Baj.
– Nie stójcie na trawce!
– Gonimy latawce! – rozległ się za nimi znajomy głos.
– O! Owieczka! – ucieszyła się Bajeczka na widok owieczki w słomkowym kapeluszu.
– O! Balon! – ucieszył się Baj na widok owieczki w balonie.
Rodzeństwo ochoczo wskoczyło do kosza balonu i za moment cała trójka szybowała wysoko w pogoniza latawcami.
– Latamy jak ptaki! Z każdej strony otacza nas powietrze! – krzyknął Baj. (...)
– Wszystko jest takie malutkie! A ludzie wyglądają jak robaczki! O, tam jakaś pani wiesza pranie!
– zauważył Baj. (...)
– Ojej! Ale kiwa! – przestraszyła się Bajeczka, gdy uderzony podmuchem wiatru balon przechylił
się na lewą stronę. Ale Bajowi bardzo się to podobało. (...)
I właśnie w tej chwili wiatr zatańczył oberka, zakręcił, zawirował i przygnał oba latawce wprost
do rąk Baja i Bajeczki.
– Trzymaj się mocno, Bajeczko! – upomniał siostrę Baj.
– Przecież trzymam! Już mi nie ucieknie! – uspokoiła brata Bajeczka.
Latawce były uratowane! (…) I po chwili balon wylądował miękko na łące, tuż obok taty i mamy.
– Jak się macie?! – krzyknęła do nich owieczka.
– Dzień dobry! Co za spotkanie! Ucieszyli się mama i tata. (...)
– A może udalibyśmy się wszyscy na wspólną wyprawę w nieznane? – zaproponowała owieczka.(...) – Mam pomysł na wspólną wyprawę! (...)
– Jaki pomysł? – zainteresowali się wszyscy.
– Nie powiem – odpowiedziała owieczka.
– Może wyprawa w kosmos? – powiedział z nadzieją Baj.
– Nie! Do dżungli! Takiej pełnej małp, krokodyli i węży! – zawołała Bajeczka.
– Ja bym wolał na biegun północny – oznajmił tata.
– Na biegun północny? – wzdrygnął się na samą myśl o lodowatym biegunie Baj. – To ja wolę zostać w domu.
– Moglibyśmy cofnąć się w czasie. Długie suknie, kapelusze, wachlarze ... – rozmarzyła się mama.
– Zgadujcie, zgadujcie! I tak nie zgadniecie! Wymyśliłam coś specjalnego! Ale nie powiem! To będzie niespodzianka! – cieszyła się owieczka.
I tak gwarząc sobie wesoło, wędrowali przez pachnącą trawą łąkę. A dookoła kwitło upalne,
skąpane w słońcu lato.
Małgorzata Strzałkowska
Rodzic inicjuje rozmowę na temat opowiadania, zadając dziecku pytania: Gdzie bawili się Baj i Bajeczka? Dokąd lecieli balonem? Czy dotarli do celu wyprawy? Na jaki pomysł wpadła owieczka? Dokąd na wyprawę chcieli wyruszyć poszczególni członkowie rodziny? A wy gdzie chcielibyście wyjechać na letnią wyprawę?. Dziecko odpowiada zgodnie z treścią i własnymi doświadczeniami
4.Zabawna letnia historia – zabawa edukacyjna z kartą pracy, układanie historyjki obrazkowej.
Dziecko układa własną historyjkę obrazkową na podstawie ilustracji
Środki dydaktyczne: KP4 s. 54, ołówek
5. Dlaczego balon lata? – eksperymenty z balonami.
Dziecko otrzymuje balony, nadmuchuje je i zawiązuje. Sprawdza, czy balony unoszą się w powietrzu czy opadają. Rodzic może pozwolić na chwilę zabawy i samodzielnych eksperymentów. Wspólnie zastanawiają się, dlaczego balony, chociaż małe, nie unoszą się, a wielkie balony potrafią
wznieść się w powietrze i unieść nawet kosz z pasażerami. Następnie rodzic wyjaśnia,
że wszystko dzieje się za sprawą ciepłego powietrza, które ulatuje w górę. Aby to udowodnić,
rodzic przygotowuje dwie miski z wodą (w jednej gorąca, w drugiej zimna) oraz szklaną butelkę
i balonik. Dziecko nakłada balonik na szyjkę butelki. Rodzic wkłada ją do miski z bardzo
gorącą wodą. Powietrze, które ogrzało się w butelce, unosi się i wypełnia balonik. Kiedy butelka
zostanie włożona do miski z lodowatą wodą, wtedy powietrze się ochładza i balonik się kurczy. Podobnie jest w przypadku dużych balonów.
Gdy wypełniają się ciepłym powietrzem, pęcznieją i unoszą się, gdy powietrze w nich stygnie, opadają.
Środki dydaktyczne: balony, 2 miski z wodą
(w jednej gorąca, w drugiej zimna), szklana butelka
6.Straganik z pamiątkami – zabawa matematyczna.
Rodzic rozkłada na dywanie wybrane pamiątki z wakacji i mówi: Każdą pamiątkę sprzedam za
dwa patyczki. Ile musicie mieć patyczków, żeby kupić wszystkie?. Dziecko przelicza, a następnie
układa odpowiednią liczbę patyczków. Po chwili rodzic układa inną liczbę pamiątek lub zmienia
ich „cenę”, a dzieci wykonują odpowiednie działania na liczmanach.
Środki dydaktyczne: pamiątki z wakacji, patyczki do liczenia
7.Pakujemy plecak – zabawa dydaktyczna.
Dziecko dzieli się informacjami o tym, gdzie można pojechać na wakacje. Podaje nazwy przedmiotów, które trzeba ze sobą zabrać. Następnie rysują po śladzie
plecak, a w nim potrzebne przedmioty. Na zakończenie przypominamy numery telefonów
alarmowych. Środki dydaktyczne: KP4 s. 55, kredki
8. Letni krajobraz – zabawa doskonaląca spostrzegawczość.
Dziecko wskazuje na ilustracji te elementy obrazka, których fragmenty zostały umieszczone niżej.
Następnie ma za zadanie dokończyć rysunek i go pokolorować. Na koniec dokonują samooceny.
Środki dydaktyczne: KP4 s. 56, kredki
9.Piękna nasza Polska cała – zabawy z mapą.
Dziecko ogląda rozłożoną przez mapę Polski. Wskazuje, gdzie na mapie znajdują się góry
a gdzie morze. Podaje nazwy najwyższych polskich gór oraz nazwę polskiego morza. Pokazuje także najdłuższą polską rzekę i podają jej nazwę. Nazywa miasto, w którym mieszka, i próbuje wskazać je na mapie. Nazywa województwo, w którym znajduje się jego miasto.
Środki dydaktyczne: mapa Polski
10.Co to za miasto? – zabawa czytelnicza.
Rodzic prezentuje kartoniki, na których są wypisane nazwy polskich miast. Dzieci próbują odczytać nazwy i szukają ich na mapie. Następnie rodzic wyjmuje arkusz szarego papieru z narysowaną na nim dużą mapą Polski. Dzieci naklejają w odpowiednich miejscach nazwy następujących miast: Warszawy, Gdańska, Krakowa, Zakopanego oraz dwóch innych miast,
które kiedyś odwiedziły.
11.Moja podróż po Polsce – tworzenie gry planszowej.
Rodzic ponownie rozkłada na dywanie arkusz szarego papieru z mapą Polski. Dziecko otrzymuje
kartoniki ze śladami stóp. Wykleja z nich ścieżkę łączącą wszystkie poznane miasta
(począwszy od ich rodzinnej miejscowości). W ten sposób tworzy grę planszową, którą wykorzysta
do gry z rodzicami lub rodzeństwem.
Środki dydaktyczne: mapa Polski na arkuszu szarego papieru, kwadratowe kartoniki
(wym. 2 x 2 cm) ze śladami stóp, klej
12.W prawo czy w lewo? – zabawa rozwijająca orientację w przestrzeni i na kartce.
Dziecko wskazuj lewą rękę, a następnie prawą, po czym otacza pętlami rowery skierowane w pra-
wo i liczy je, porównuje z liczbą rowerów skierowanych w lewo. Koloruje różnymi kolorami ślady osób, które szły od prawej do lewej lub odwrotnie.
Środki dydaktyczne: KP4 s. 57, kredki
13.Jaka to figura? – zabawa rozwijająca spostrzegawczość.
Dziecko nazywa przedstawione na ilustracji figury geometryczne i rysuje je po konturach. Następnie przelicza figury i rysuje odpowiednią liczbę kresek.
Środki dydaktyczne: KP4 s. 58, kredki
14.Co pływa, co tonie? – eksperymenty z wodą.
Rodzic napełnia wodą szerokie naczynie. Następnie wspólnie z dzieckiem układa na wodzie różne przedmioty: klucze, papierową łódkę, kulkę z plasteliny, kawałek drewienka.
Dziecko starają się określić, które przedmioty będą pływać, a które zatoną. Rodzic pyta, dlaczego
duże statki nie toną. Następnie prezentuje eksperyment, w którym wyjaśnia, że duże znaczenie
ma budowa przedmiotu. Kulkę z plasteliny, która wcześniej zatonęła w naczyniu , ugniata w kształt
łódeczki i układa na wodzie. Będzie ona pływać, a dziecko uświadomią sobie, że nie zawsze to, co jest ciężkie, będzie tonąć.
Środki dydaktyczne: szerokie naczynie wypełnione wodą, klucze, papierowa łódka, kulka z plasteliny, kawałek drewienka
15.Wyspiarska matematyka – zabawa matematyczna.
Rodzic informuje, że mieszkańcy wyspy nie zapisują liczb, tak jak dzieci w przedszkolu. Używają do liczenia wyłącznie kamyczków. Następnie prezentuje zapis liczbowy cyfr, a dziecko na karteczkach układają odpowiednią liczbę kamyczków. Następnie rodzic opowiada zabawne historyjki, np.

• Było 6 kamyczków, słoń nimi żonglował i zgubił 2.
  Ile zostało?
  – 4 kamyczki leżały na stole, ale kucharz potrzebował jeszcze 5 do dekoracji babeczek. Ile kamyczków potrzebuje w sumie kucharz?,
  a dziecko wykonuje działania na konkretach, podając wynik po rozwiązaniu zadania i wskazując
  odpowiednią liczbę spośród wszystkich rozłożonych w widocznym miejscu kartoników.
  Środki dydaktyczne: zapis cyfrowy liczb, kamyczki dla każdego dziecka
  16.Wiersz J. Brzechwy„Na wyspach Bergamutach” do przeczytania przez rodzica
  Krajobraz Wysp Bergamuta – zabawa plastyczna.
  Dziecko zastanawia się, jak może wyglądać krajobraz na wyspie, co robią zwierzęta, jak zachowują
  się ludzie, jakie rośliny rosną. Im bardziej abstrakcyjne pomysły, tym lepiej. Następnie rysuje pastelami na dużym arkuszu papieru swoje wyobrażenia.
  Na zakończenie prezentuje dzieło i opowiada o nim.
  Środki dydaktyczne: kartki A3, pastele
  17. Piosenka do nauki „Las”

• https://www.youtube.com/watch?v=XgSgOPHSGH4&list=RDXgSgOPHSGH4&start_radio=1

  Tekst piosenki:

1. Las jest strasznie stary,
żyje swoim życiem,
poskręcane drzew konary kryją tajemnicę.

W lesie nigdy nie wiem,
co się zaraz stanie.
Za kolejnym każdym drzewem czai się nieznane.

Ref: Las, straszny las,
czym zaskoczy dzisiaj nas?
Nie wiadomo, co przyniesie
Spacer po prastarym lesie. / x2

2. Ciągle gdzieś w oddali
jakiś cień przemyka,
skrada się między drzewami, pojawia i znika.

Lecz ten potwór z lasu
nie zrobi nic złego,
chce się od czasu do czasu bawić w chowanego.

Ref: Las, straszny las,
czym zaskoczy dzisiaj nas?
Nie wiadomo, co przyniesie
Spacer po prastarym lesie. / x2

3. Kiedy nie wiadomo,
co się może zdarzyć,
może stać się to, co komu się tylko wymarzy.

Chcę po lesie biegać,
za drzewami chować
i się wcale lasu nie bać, bo las to przygoda!

Ref: Las, straszny las,
czym zaskoczy dzisiaj nas?
Nie wiadomo, co przyniesie
Spacer po prastarym lesie. / x4

 

Propozycje dla rodziców od 22.06.2020 r.

Krąg tematyczny: Wakacje tuz, tuż!
 

1.Wiersz „Co to jest krajobraz? - Bożeny Formy

To widok pól zbożem pokrytych,

zielonych łąk dookoła.

To szczyty wąskie, skaliste

i gładkie tafle jeziora.

 

To morza wzburzone fale.

Plaże piaszczyste, szerokie.

Pagórki pokryte lasami,

szumiące rzeki głębokie.

 

Rodzic pokazuje dziecku zdjęcia różnych krajobrazów i zadaje pytania: Co to jest krajobraz? Jakie krajobrazy widzimy na zdjęciach? Który z nich to krajobraz górski? Dziecko odszukuje góry na mapie, określa miejsce ich płożenia ( na dole mapy). Odczytujemy nazwy pasm górskich np. Karpaty, Sudety, Tatry. Następnie rodzic pokazuje dziecku ilustracje przedstawiające góralkę i górala, a także ilustracje kozicy, niedźwiedzia brunatnego, świstaka. Rodzic odwołując się do doświadczeń dziecka zadaje pytanie: Po czym poznamy , że na pewno jesteśmy w górach? (wysokie góry,specyficzna mowa-gwara, na targach ludzie w strojach góralskich sprzedający sery owcze, wyroby z wełny). Jak nazywamy potocznie mieszkańców gór? (góral, góralka, baca-gospodarz). Jak nazywa się łąka w górach? (hala). Jak nazywa się wędzony ser owczy?(oscypek). W jaki sposób można spędzić wakacje w górach, co można robić? Jakie zwierzęta można niekiedy zobaczyć podczas wędrówki?

 

2.„Legenda o Morskim Oku” – wysłuchanie legendy H . Zdzitowieckiej, omówienie treści utworu
Legenda o Morskim Oku (wersja skrócona)
Dawno, dawno temu za siedmioma górami, za siedmioma rzekami żył żeglarz, który wszystkie morza i oceany przepłynął w poszukiwaniu skarbu i bogactwa. A skarb ten potrzebny mu był, aby pomóc rodzicom.
Wreszcie po wielu, wielu latach znalazł go – zebrał pełną złota i klejnotów szkatułę. A kiedy tak płynął i już zbliżał się do wybrzeża, nagle wybuchła burza straszliwa.
Nie minęło wiele czasu, a okręt strzaskany powoli zanurzył się w wodzie. Szkatułka pełna złota

zniknęła w głębinie. Tylko sam żeglarz, uczepiony złamanego masztu, ocalał. Na nic zdały się jego trudy… Nie ma po co wracać w rodzinne strony…
Ze ściśniętym sercem poszedł żeglarz prosto przed siebie. Szedł, aż zagrodziły mu drogę góry sięgające nieba. Począł się na nie wspinać, aż stanął wreszcie na przełęczy, z której widok był na jezioro ze wszystkich stron skałami otoczone, w blasku słonecznym mieniące się barwami szmaragdowymi, niczym morskie fale. A właśnie opodal na zielonej hali pasł młody juhas stado owiec.
– Co to za jezioro? – spytał go żeglarz
– Morskie Oko.
– Morskie Oko…?
Zatrząsł się na tę nazwę żeglarz, bo mu skarb utracony przypominała i coś go ciągnęło do tej wody tajemniczej.
– Chciałbym zejść na brzeg – powiedział, spoglądając na skały urwiska pod stopami.
– A czemu by nie? Przed zachodem sprowadzę owce na dół, to ze mną pójdziecie – zachęcał juhas. – Samemu to wam niebezpiecznie, bo drogi nie znacie.

- Dobrze, poczekam – zgodził się żeglarz.
Kiedy słońce chyliło się już ku zachodowi, żeglarz z juhasem znaleźli się na dole. Siedli na tratwę, by się przeprawić na drugi brzeg. Właśnie dopływali do środka jeziora, gdy spokojne dotąd fale wzburzyły się, choć wiatru nie było.
– Pewnie tam, na morzu, burza być musi ogromna – powiedział juhas, rozglądając się niespokojnie. – Bo to wiecie, panie, powiadają, że się to nasze Morskie Oko pod ziemią z morzem łączy i nieraz nocą woda w nim przybiera i na brzeg resztki zatopionych okrętów wyrzuca.
Żeglarz pochylił się nad wodą. Coś błysnęło nade dnem… Jakaś ryba nieryba dziwnego kształtu…W chwilę potem spieniona fala przewaliła się przez tratwę, zostawiając u stóp zatrwożonego wędrowca srebrną, misternie wykutą szkatułę, jego skarb, zatopiony przed wielu, wielu dniami w morskiej głębinie…
Hanna Zdzitowiecka

 

Czytając legendę, rodzic robi pauzy i prosi, by dziecko zrobiło rysunek ilustrujący przeczytany
tekst . Na rysunkach powinny się znaleźć: żeglarz, okręt, morze, szkatułka ze skarbami, burza na morzu, okręt tonący w morzu, juhas, owce pasące się na hali, jezioro otoczone górami, spieniona fala, szkatułka leżąca na tratwie. W ten sposób dziecko samodzielnie opowie legendę .

 

3.Odszukanie Tatr na mapie Polski, wyodrębnienie faktów i elementów fantazji w tekście wysłuchanej legendy
Nauczyciel wyjaśnia dzieciom, że Morskie Oko to jezioro położone w Tatrach Pokazuje Tatry na mapie Polski Następnie jeszcze raz czyta dzieciom legendę i prosi, by wskazały te wydarzenia, które według nich mogły
wydarzyć się naprawdę, oraz te, które zostały wymyślone Pokazując na mapie Polski góry i morze, zadaje pytanie: Czy jest to możliwe, by szkatułka ze złotem sama odbyła tak długą podróż pod ziemią?.

 

4.”W górach” - praca plastyczna.

Wypełnianie kolorem konturów rysunku ( wydrukowanej kolorowanki) gór dowolną techniką- farbami, przy pomocy kredek, wyklejając kontury kawałkami kolorowego papieru. Itp.

5.„Muszka w bursztynie” – wysłuchanie opowiadania H Zdzitowieckiej, poznanie historii powstania bursztynu
Muszka w bursztynie
– Nigdzie nie ma takich ładnych kamyków jak nad morzem – powiedziała Hania, rozkładając na kocu swoje skarby. Były tam białe, różowe, szare, czerwone i czarne, i łaciate, a wszystkie okrągłe, równiutko obtoczone. Bo fale morskie przerzucają kamyki z miejsca na miejsce, ocierają jedne o drugie, aż zrobią się gładkie, bez ostrych krawędzi.
– A ja mam inny, nie taki jak twoje, i leciutki – odezwał się Leszek, patrząc na rozłożone kamyki.
– Pokaż, jaki? – spytała Hania.
Leszek otworzył zaciśniętą piąstkę. Jego kamyk był kanciasty, chropowaty, z jednej strony jakby odłamany. I właśnie w tym miejscu był najładniejszy, bo i kolor miał ciemnopomarańczowy, i połysk, i taki był jakiś przezroczysty. Hania przyjrzała mu się uważnie.
– Zobacz! Tam coś jest w środku! – zawołała. – Chyba jakaś malutka muszka… Chodź, pokażemy mamusi!
– To bursztyn, i jaki ładny – powiedziała mama. – Zaraz się przekonamy, czy się nie mylę.
Urwała kilka drobniutkich skrawków papieru i dotknęła ich potartym mocno o wełniany kostium bursztynem. Papierki przyczepiły się do bursztynu
– Ja też tak zrobię…
Leszek potarł jeden z kamyków i przyłożył do papieru.
– Nie łapie… – zmartwił się.
– Bo kamień nie przyciąga papierków, tylko bursztyn – tłumaczyła matka.
– A bursztyn to nie kamień?
– Nie. Bursztyn to żywica, stwardniała żywica.
Dzieci zdziwiły się.
– Żywica? Taka jak na sośnie i na świerku?
– A skąd ona się wzięła w morzu?
– I skąd w tym bursztynie znalazła się muszka?
– Muszka? – zainteresowała się mama. – Ależ tak, widzę ją… Jaka szkoda, że ta muszka nie może nam opowiedzieć, co się tu działo przed wielu, wielu tysiącami lat…
– A skąd ona mogłaby to wiedzieć? – zdziwiła się Hania.
– Bo ona żyła przed tysiącami lat, kiedy nie było jeszcze ludzi na ziemi i kiedy nie było tu jeszcze morza…
– A co było? – zapytał Leszek.
– Były wielkie lasy, w których rosły przeróżne drzewa. Rosły też i sosny, dużo sosen… Między drzewami uwijały
się większe i mniejsze owady, a wśród nich i nasza mała muszka…
– Ta sama, co w tym bursztynie?
– Ta sama. Dostrzegła błyszczącą kroplę na sosnowej korze i pomknęła ku niej.
Może to odrobina porannej rosy? Może słodki sok, który tak chętnie spijała z innych roślin?
Zanurzyła trąbkę w złotej błyszczącej kropli. Musnęła ją przednimi łapkami… Co to? Coś trzyma i nie chce puścić… Zatrzepotała skrzydełkami… Teraz już i skrzydełka przylgnęły do niebezpiecznej kropli. Jeszcze troszkę, a muszka utonie w lepkiej, złotej żywicy, która wypłynęła ze zranionej sosnowej gałęzi. Ostrzeżone przygodą swej towarzyszki, inne muszki odleciały. Została tylko ta jedna, ale została na zawsze…
– A co się potem stało?
– Potem?... Cóż, potem może ta kropla żywicy z muszką zatopioną w środku spadła na ziemię. Może całą sosnę obaliła wichura. Nie wiemy. Wiemy tylko, że później, po wielu latach, dawny las zalało morze, że z tych dawnych sosen zostały tylko bryłki stwardniałej na kamień żywicy, a w jednej z tych bryłek nasza mała muszka. Jej towarzyszki zginęły bez śladu… Ona przetrwała tysiące lat.
– Czy ta żywica to bursztyn? – spytał Leszek.
– Tak. Po każdej burzy morze wyrzuca na brzeg duże i małe kawałki bursztynu. Jedne są jasne, żółtawe, inne
koloru miodu albo jeszcze ciemniejsze. I często możemy w nich zobaczyć zatopione muszki, pajączki albo kawałki
mchu czy gałązki sprzed wielu tysięcy lat.
Hanna Zdzitowiecka

 

Rodzic czytając zatrzymuje się przy fragmencie zawierającym opis kamyka Leszka i pokazuje bursztyn Następnie prosi dziecko, by posłuchało, w jaki sposób mama Hani i Leszka sprawdziła, czy znaleziony przez chłopca kamyk jest bursztynem . Zapowiada, że takie doświadczenie przeprowadzą później.
Po przeczytaniu całego opowiadania rodzic nawiązuje do historii powstawania bursztynu Wyjaśnia,
że bursztyn, nazywany dawniej jantarem, to pochodząca z odległych czasów żywica drzew iglastych. Tworzy on nieregularne bryłki o różnej barwie – od jasnożółtej do brunatnej, a ich przejrzystość zależy od zawartości drobnych pęcherzyków powietrza . Bryłki bursztynu zawierają niekiedy zatopione owady lub szczątki roślin .
 

6. Zabawy badawcze z bursztynem, uporządkowanie wiedzy na temat jego właściwości .

„Czy wiesz?” – quiz. Rodzic zadaje pytania, słucha wypowiedzi dziecka, uzupełnia je ciekawostkami lub sam udziela odpowiedzi .
– Bursztyn jest ciężki czy lekki?
Bursztyn jest lekki . Dzięki temu od wieków używa się go do wyrobu biżuterii: naszyjników, wisiorów, kolczyków . Ozdoby te mogą być okazałe .
– Czy bursztyn ma właściwości lecznicze?
Tak się powszechnie uważa . Bursztyn zawiera kwas bursztynowy – substancję leczniczą .
– Gdzie w Polsce można znaleźć bursztyny?
W największych ilościach bursztyn występuje na wybrzeżach Morza Bałtyckiego .
– Czy bursztyn pływa czy tonie?
Bursztyn pływa w morskiej wodzie, która jest słona W chłodnych miesiącach (marzec, listopad) pod wpływem falowania morza unosi się z dna, a fale wyrzucają go na plażę .
– Jakie kolory mają bursztyny?
Bursztyn może mieć różne barwy: od barwy białej poprzez wszystkie odcienie żółci i brązów do specyficznej czerwieni . Spotyka się również bursztyn o barwie niebieskawej, zielonkawej, a nawet czarnej.
 

7.Ile głosów w lesie” – wysłuchanie wiersza W Badalskiej czytanego przez rodzica, dziecko wypowiada się na temat zachowania się w lesie .
Ile głosów w lesie?
Gdy się wsłuchasz w leśną ciszę,
tysiąc głosów możesz słyszeć:
śpiewa wilga, komar bzyka,
świerszczowa gra muzyka,
strumień nuci swą piosenkę,
złota pszczoła leci z brzękiem,
szumią drzewa, dzięcioł stuka,
kukułeczka w gąszczu kuka.
Bąk kosmaty huczy basem
mała żabka skrzeknie czasem,
stuk! – o ziemię szyszka stuknie,
trzaśnie głośno gałąź sucha…
Tysiąc głosów w lesie słyszy,
kto uważnie umie słuchać.
Wiera Badalska
Po zaprezentowaniu wiersza rodzic pyta dziecko, czy zapamiętało, jakie odgłosy słychać w lesie Jeśli dziecko nie zapamiętało nazw ptaków i owadów, wypowiada pojedyncze słowa, np wilga…,

a dziecko dopowiada: śpiewa; bzyka…, a dziecko dopowiada: komar. Następnie rodzic zachęca dziecko do wypowiedzi na temat właściwego zachowania się w lesie .

8.„Co nam daje las?”– wskazywanie jadalnych darów lasu.

Przed rozpoczęciem zajęć rodzic gromadzi na stoliku naturalne eksponaty: szyszki, kasztany, żołędzie, orzechy, jagody, borówki (mogą być w słoiczku, jako konfitura, ale wówczas należy pokazać dzieciom rysunek rośliny), igliwie, gałązki. Rozkłada też obrazki przedstawiające grzyby jadalne i muchomora. Następnie prosi dziecko, aby podzieliło zgromadzone przedmioty
na dwie grupy – na jadalne dary lasu i te, których się nie je. Każdy wybór powinien być przez dziecko uzasadniony . Przy okazji tej zabawy rodzic może zadać pytania: Które z tych darów są smakołykiem zwierząt? Jakie przetwory można zrobić z leśnych owoców?

 

9.„Rzeka” - wiersz Krzysztofa Rogulskiego

 

Rzeka

Skąd i dokąd płynie rzeka?

Tak się śpieszy i nie czeka?

Wtem szybciej płynąć zaczyna:

Tu opada, Tam się wspina,

Po podłożu, po korzeniach,

Ślizga się tez po kamieniach,

Dolinami lub przez las,

Jakby płynęła na czas!

Wciąż przed siebie i wciąż dalej,

Wodospadem w dół po skale!

Coraz szybszym nurtem rwie,

Nie mysli zatrzymać się!

 

Tu przepływa , tam przepływa...

A wody w niej nie ubywa!

Tu zakręca, drogę skraca,

Ale nigdy nie zawraca!

I przez miasta i przez wsie

Długą wstęgą wije się.

Tutaj skręci, tam okrąży,

A i tak przed czasem zdąży!

Tu zabłądzi, tam się zgubi,

wszędzie chlapie, bo tak lubi.

I tak płynie z gór do morza

Poprzez miasta i bezdroża....

Dziecko odpowiada na pytania:Co to jest rzeka?, Do czego jest potrzebna rzeka?, Jaka jest woda w rzece?, Co robi woda w rzece?,Jakie odgłosy wydaje woda w rzece?,Kto mieszka w rzece?,

Dziecko szuka w książkach i albumach zgromadzonych w domu ilustracji dotyczących roślin i zwierząt zamieszkujących rzeki.

 

10.Piosenka do nauki „Czereśnie i dzieci”

https://www.youtube.com/watch?v=NmhXT_qelDM

Tekst piosenki:

Różowe czereśnie pomiędzy listkami,
do niskich gałęzi dosięgamy sami.
Przystawimy sobie drabinkę, stoliczek,
narwiemy czereśni pełniutki koszyczek.

Różowe czereśnie pomiędzy listkami,
do niskich gałęzi dosięgamy sami.
A wróble się śmieją z kłopotów dziecięcych,
bo na czubku drzewa czereśni najwięcej.

Różowe czereśnie pomiędzy listkami,
do niskich gałęzi dosięgamy sami.
Takie są dojrzałe, że aż leci ślinka,
ćwir-ćwir, niepotrzebna wróbelkom drabinka.

Różowe czereśnie pomiędzy listkami,
do niskich gałęzi dosięgamy sami.
Zrobią dzieci kukłę, lecz nie dla zabawki,
będzie straszyć wróble i odganiać kawki.

 

11.Zabawy z czasów rodziców i dziadków dzieci,

np. gra w klasy, skakanie w gumę, podchody, ciuciubabka

ŻYCZĘ WZYSTKIM DZIECIOM I RODZICOM RADOSNYCH WAKACJI !