2019-2020

 

1. Pierwszy cykl zajęć w Podgórskiej Bibliotece Publicznej przy ul. Teligi 24 - Tematyka zajęć „Wspomnienia z wakacji- bajki i opowiadania - 12.09.2019

2. Pierwszy cykl zajęć z robotyki w nowym roku szkolnym. Była to kontynuacja warsztatów, które były organizowane od roku szkolnego 2018/2019 - 25.09.2019

3. Wyjazd do Teatru Groteska przy ul. Skarbowej 2 na przedstawienie pt. „Nie płacz, Koziołku” – 27.09.2019

4. Wyjazd na warsztaty teatralne organizowane przez Teatr Groteska do Młodzieżowego Domu Kultury „Dom Harcerza” przy ul. Reymonta 18 - 10.10.2019

5. Odbył się kolejny cykl zajęć – warsztaty z Robotyki, w czasie których dzieci konstruowały roboty za pomocą zestawów klocków Lego WeDo - 23.10.2019

6. Wyjazd do Kina „KIJÓW” na przedstawienie pt. „Przygody wilka i zająca” - 07.11.2019

7. Występ dla rodziców- prezentacja umiejętności recytatorskich, wokalnych i tanecznych podczas występu artystycznego „Płynie Wisła, płynie…” - 26.11.2019

8. Wyjazd na koncert muzyczny pt „W świecie muzyki” do MDK „Dom Harcerza”
   przy ul. Reymonta 18. - 21.11.2019

9. Kolejny cykl zajęć – warsztaty z Robotyki, w czasie których dzieci konstruowały roboty za pomocą zestawów klocków Lego WeDo - 27.11.2019

10. Udział dzieci w projekcie edukacyjnym „Dzień Górnika” przygotowanym przez Kopalnię Soli „Wieliczka” - 03.12.2019

11. Wyjazd do Nowohuckiego Centrum Kultury przy al. Jana Pawła II 232 na przedstawienie teatralne pt. „Gdzie jesteś Św.Mikołaju…?” - 05.12.2020

12. Kolejny cykl zajęć – warsztaty z robotyki. Tym razem dzieci skonstruowały mikołaja oraz renifera, który ciągnął sanie z prezentami - 18.12.2020

13. Świąteczne spotkanie z rodzicami „Coraz bliżej święta…” - 18.12.2020

14. Zajęcia dydaktyczne w Czytelni Głównej przy ul. Teligi 24 - Były to zajęcia o tematyce świątecznej połączone z wykonaniem ozdób choinkowych.-19.12.2019

15. Uroczystość z okazji Dnia Babci i Dziadka- występ artystyczny „Płynie Wisła, płynie…”
    – połączony z piosenkami i wierszami dla babci i dziadka - 16.01.2020

16. Warsztaty organizowane w ramach programu „Biznes - kontra smog” pod honorowym patronatem Marszałka Województwa Małopolskiego (W. Kozłowskiego) w siedzibie ABB Business Services - 13.02.2020

17. Kolejny cykl zajęć z robotyki - którego celem było rozwijanie pomysłowości i twórczego działania - 19.02.2020

18. Wyjazd w ramach zajęć dydaktycznych do kina KIJÓW na film pt. „Urwis”
    - 27.02.2020

19. Kolejny cykl zajęć – warsztaty z robotyki - 11.03.2020

 

Drodzy rodzice!

 

Bardzo dobrym sposobem na wzbogacenie słownictwa Waszego dziecka jest np. zabawa w zadawanie zagadek. Dzieci lubią je rozwiązywać, ale chcą je także zadawać. Czasami trudno zrozumieć reguły, jakimi rządzą się zagadki słowne, stąd opisy typu: Po stawie pływa, kaczka się nazywa. Zbyt często, za szybko podają nazwę obiektu zagadki albo podają tylko jedną cechę. To nie ułatwia zadania odgadującym. Pokaż dziecku obrazek i poproś, by zapamiętało jak najwięcej szczegółów. Upewnij się, że dziecko wie co znajduje się na obrazku. Teraz czas na zagadkę: niech poda kolor, wielkość, smak, zastosowanie, miejsce gdzie można to znaleźć. W razie potrzeby podpowiedz, nie zgadzaj się na wyrażenia dźwiękonaśladowcze i gesty. Celem tego zadania jest używanie słów.

 

Budujemy zdania. Nazywamy znajdujący się na obrazku obiekt ( np. pies). Zadaniem dzieci jest dodać do nazwy jedno słowo (np. mały). Kolejna osoba powtarza to co wymyślono do tej pory (mały pies) i dodaje coś od siebie (np. biały). Następna osoba powtarza to co już wiemy o obiekcie, ustawiając wyrazy w odpowiedniej kolejności (mały biały pies) i dodaje nowe słowo (np. biegnie). Jeśli dodanym słowem jest czasownik, to mamy zdanie ( Mały biały pies biegnie.) Tak możemy zakończyć zabawę z wyrazem (pies) lub kontynuować ją, rozbudowując zdanie.

 

Spróbujcie znaleźć „rodziny słów”. Załóżmy, że słowem-kluczem będzie „król”. Poproście dziecko o narysowanie go w centrum kartki. Wymyślcie jak najwięcej wyrazów, które kojarzą się wam z królem: gdzie mieszka, jak się nazywają

członkowie jego rodziny, jakie ma atrybuty, czym się zajmuje itp. Jeśli będziecie szukać „rodziny słów” dla sklepu spożywczego, znajdźcie określenia nie tylko dla znajdującego się tam asortymentu, ale i dla wyposażenia sklepu, ludzi, dla których powstał itp. Jeżeli wasz przedszkolak interesuje się kosmosem, a może lubi sport- dzięki takiej zabawie możemy się zorientować, jak duży jest zasób jego słów i wprowadzić nowe, których może jeszcze nie zna.

Wasze dzieci znają już wiele głosek i liter. Różnica między nimi jest następująca: głoski wymawiamy i słyszymy, litery czytamy oraz zapisujemy.

Zachęcamy do zabaw w głoskowanie, które wspomogą przedszkolaki w nauce czytania.

Sporządźcie wspólnie „magiczną miksturę”, której składnikami będą przedmioty zawierające wybraną głoskę na początku, w środku lub na końcu wyrazów ( np. sweter, pasta, nos). Nie ma znaczenia, jakich wyrazów użyjemy. Ważne, by występowała dana głoska. ( w naszym przykładzie s )

Przeczytajcie dziecku listę zakupów, dzieląc wyrazy na głoski( np. m-a-s-ł-o,

m-l-e-k-o ) poproście, by podało nazwę produktu.

 

 

 

PROPOZYCJE ĆWICZEŃ I ZABAW DLA DZIECI Z GR.VII

TEMATYKA - „CHROŃMY PRZYRODĘ” ( 23.03. - 27.03.2020 )

 

1. Zabawa dydaktyczna „Słońce i deszcz”- układanie rytmów oraz odwzorowywanie ich w formie dźwiękowej. Dziecko układa na dywanie rytmy, dysponując karteczkami w kształcie koła i kropli. Ułożony rytm odwzorowuje w formie dźwiękowej, samodzielnie wybierając zasady kodowania, np. koło - dźwięk „ma”, kropla - dźwięk „mu” lub koło - klaśniecie, kropla- tupnięcie.

2. Zabawa doskonaląca pamięć wzrokową i umiejętność klasyfikowania „Co porwał wiatr?”- Na dywanie rozkładamy różne przedmioty, dziecko podaje ich nazwy. Obok przedmiotów kładziemy dwie obręcze (lub robimy koło ze sznurka, tasiemki). Do jednego koła dziecko będzie odkładać lekkie przedmioty, które słaby wiatr unosi bez problemu. Do drugiego koła dziecko wkłada ciężkie przedmioty, które może porwać tylko silny wiatr. Można dziecku zasłonić oczy , a druga osoba w roli „wiatru” zabiera jeden z przedmiotów, i pyta „co porwał wiatr?”. Dziecko próbuje odgadnąć, czego brakuje.

3. „Nadmuchane dziwaki”- zabawa plastyczno- konstrukcyjna z wykorzystaniem elementów odpadowych, rozwijająca wyobraźnię twórczą. Dziecko rysuje flamastrami na nadmuchanych jednorazowych rękawiczkach, przekształcając je w śmieszne stworki. Swój przekształcony balonik może przykleić bezbarwną taśmą klejącą do plastikowego kubka lub rolki po papierze toaletowym, ozdobić np. piórkami, kawałami materiałów, gazetą, włóczką lub bibułą.

4. „Co to jest deszcz?”- wspólne wyszukiwanie z dzieckiem w książeczkach, albumach, bajkach, opowiadaniach informacji o deszczu oraz ilustracji przedstawiających deszczową pogodę.

5. „Po co jest deszcz?”- rozmowa zainspirowana treścią wiersza A. Frączek „Deszcz”. Dziecko próbuje odpowiedzieć na pytania: „Co robi się mokre, gdy pada deszcz?”, „Co może się stać, kiedy przemoczy nas deszcz?”, „Czy wszyscy nie lubią deszczu?”, „Kto się cieszy z deszczu?”, „Czy deszcz jest nam potrzebny?”

DESZCZ

Gwałtu rety, co się dzieje ?!!!

Z nieba znów jak z cebra leje!

Deszcz przemoczył w parkach ławki,

Kosz na śmieci i huśtawki,

Zrosił nowy szyld w hotelu,

A pieczarce zmył kapelusz…

Chyba zaraz humor stracę!

Gdy poszedłem z psem na spacer,

Dopadł mnie paskudny katar,

A Burkowi zmokła łata,

A w dodatku nikt dookoła,

Nie rozumie mej niedoli:

Ani morze parasoli,

Ani drzewa,

Ani krzaki…

Z gniazdek wyfrunęły ptaki-

W deszczu piórka sobie myją

I deszczówkę z kałuż piją.

Klon z radości się zieleni,

A dżdżownica wyszła z ziemi…

Chyba wszystkich ten deszcz cieszy!

Oczywiście oprócz pieszych…

6. „Skojarzenia” - zabawa kształtująca kompetencje językowe. Podajemy dziecku wyraz- przymiotnik, dziecko mówi jak… i dodaje nazwę rzeczy, która mu się z danym przymiotnikiem kojarzy, np. mokry jak deszcz, wysoki jak wieża, kwaśny jak cytryna, lekki jak piórko, ostry jak nóż, zielona jak trawa

7. „J” jak „JAJKO”- wprowadzenie. Pytamy dziecko, jaką głoską zaczyna się słowo „jak” z poprzedniej zabawy ( Skojarzenia ) i czy zna jeszcze jakieś inne słowa z głoską „j” w nagłosie, śródgłosie i wygłosie, określa jej położenie. Następnie dziecko dzieli słowa na sylaby, określa ich liczbę. Podejmuje próby głoskowania prostych wyrazów.

8. „Co to za słowo?” - doskonalenie umiejętności rozpoznawania liter, odczytywania krótkich wyrazów utworzonych z poznanych liter w formie napisów drukowanych.

9. „Mój przyjaciel- drzewo”- praca plastyczna, technika dowolna (wycinanie elementów, wyklejanie, malowanie farbami, rysowanie kredkami lub pastelami)

10. „Jak to można wykorzystać?” zabawa rozwijająca kreatywne myślenie.
    Można wyszukać z dzieckiem w domu rożne przedmioty ( papierowe rolki, plastikowe butelki i zakrętki, rurki do napojów, itp) i zastanowić się, co można z tego przedmiotu zrobić, jak go można przerobić i ponownie wykorzystać.

11. „Wazon ze słoika”- zabawa plastyczna. Dziecko może ozdobić mały słoiczek, tworząc z niego kolorowy wazon. Słoik można oblepić cienką warstwą różnokolorowej plasteliny, następnie otoczyć go w wybranym miejscu kolorową włóczką. Można ozdobić koralikami, cekinami.

12. „Bukiet do wazonu”- wykonanie kwiatów z plastikowej rurki do napojów i papieru. Dziecko rysuje na kartce papieru kolorowe kwiaty , wycina je i za pomocą bezbarwnej taśmy klejącej przytwierdza do plastikowych rurek do napojów. Gotowe kwiaty można włożyć do wcześniej wykonanych wazonów ze słoików.

13. „Czarna plama”- zabawa plastyczna rozwijająca wyobraźnię . Na kartce papieru (blok techniczny) dziecko robi z czarnej farby plamę o niejednolitym kształcie. Potem próbuje przekształcić swoją plamę w rysunek jakiegoś przedmiotu poprzez dorysowanie do niej elementów kredkami.

14. „Pod dyktando”- utrwalanie kierunków. Poruszanie się zgodnie z poleceniami: dwa kroki do przodu, jeden krok w tył, trzy kroki w lewo, pięć kroków w prawo itp.

15. „Wymyśl zadanie ”- zabawa matematyczna na dodawanie i odejmowanie w zakresie 10 – liczenie na konkretach: liczmany, guziki, kolorowe zakrętki, papierowe kółeczka. Przykład zadania: W koszyku było 5 jabłek, mama dołożyła jeszcze 3 jabłka. Ile było razem jabłek w koszyku?.
    Na talerzu było 10 ciasteczek, dzieci zjadły 3 ciasteczka. Ile ciasteczek zostało ?
    W celu dokonania obliczeń dziecko posługuje się liczmanami, wymyśla treść zadania.

16. Ćwiczenia grafomotoryczne - rysowanie szlaczków litero – podobnych po śladzie, samodzielnie.

17. „Moja EKO - książeczka”- wykonanie własnej książeczki o treści ekologicznej.

Na bieżący tydzień od 30 III do 3 IV 2020 proponujemy tematykę

„ Wiosna już jest”

1.Parasole na wiosenny deszcz- ćwiczenia relaksacyjne – masażyk.

Dobieramy się w pary. Jedna osoba leży na brzuchu, druga siedzi obok. Zabawę rozpoczyna osoba siedząca, lekko stukając wszystkimi palcami w plecy osoby lezącej. Potem po kolei rysuje elementy, o których mowa w tekście.

Po zakończeniu wiersza następuje zamiana ról.

Kiedy deszcz na dworze pada

To w szatni stoi kolorowych

Parasoli gromada.

Ten pierwszy w esy- floresy-

To parasol Teresy.

Drugi – czerwony w kółka –

To parasol Jurka.

Trzeci – beżowy w kropki-

To parasol Dorotki.

Czwarty – żółty w kwiatki –

To parasol Beatki.

Piąty – w ciapki zielony-

To parasol Ilony.

Szósty – niebieski w kratkę-

Wybrał sobie Małgorzatkę.

Z Małgorzatką chodzi wszędzie

I czeka aż deszcz będzie.

2.Zagadka literowa „Jakie to słowo” układamy w rzędzie obrazki ( wianek, piłka, biedronka, parasol, kanapa, komar) które dzieci mogą sobie wcześniej same narysować. Potrzebne będą też cyfry od 1 do 10 na kartonikach, które będziemy mogli wykorzystać również do innych zadań. Pod każdym obrazkiem znajduje się cyfra według poniższego schematu

Wianek piłka biedronka parasol kanapa komar

1 2 6 5 3 4

Zadaniem dzieci jest podzielenie nazw obrazków na głoski, wybranie z każdego słowa głoski, która wskazuje cyfra i ułożenie odpowiadającej jej litery.

( możemy ją napisać). Litery układane są zgodnie z kolejnością obrazków. Następnie odczytujemy hasło (to nazwa aktualnej pory roku) dzieci mogą opowiedzieć jakie są jej cechy charakterystyczne.

Proponujemy obejrzenie filmu na You Tube „ Wiosna pierwsze oznaki w przyrodzie”

3.Wiosenne muzykowanie

Zapraszamy dzieci do wiosennego muzykowania i podawania pomysłów, jakimi „instrumentami” możemy zagrać na przykład klekot bociana, świergot ptaków, deszczyk, łopot ptasich skrzydeł ,szumiący wiaterek itd. Ważna jest pomysłowość dzieci. Można też używać wyrazów dźwiękonaśladowczych

( szuuu, szuuu; ćwir, ćwir...)

4.Motylek – zabawa plastyczna. Przygotuj białą kartkę, rolkę od papieru toaletowego, klej, nożyczki, kredki, pisaki.

Połowę kartki z bloku zegnij na pół i z jednej strony narysuj kształt skrzydła motyla. Wytnij po śladach rozłóż kartkę, pokoloruj skrzydła według własnego pomysłu. Doklej od spodu rolkę po papierze toaletowym. Doklej czułki. Możesz przez środek rolki przeciągnąć nitkę i zawiesić motylka w dowolnym miejscu jako ozdobę.

5.Poznanie drukowanej i pisanej litery h, H; analiza i synteza głoskowa wyrazów z literą h, określanie jej miejsca w wyrazie, wymyślanie wyrazów rozpoczynających się na literą h (można je narysować), wyszukiwanie litery w dowolnym tekście. Próby pisania litery po śladach i samodzielnie w liniach

( jeżeli dziecko wykazuje zainteresowanie)

6.Opowiadanie do słuchania „O wiośnie w lesie i wiewiórki ważnym interesie” Lucyny Krzemienieckiej ze zbioru „ Z przygód Krasnala Hałabały”

Odpowiadanie na pytania, wyprowadzanie wniosków związanych ze skutkami przedstawionych zdarzeń.

7.Wiosenne rebusy: utrwalanie litery h

Sylaby dla rodzica: ha, har, he, her, hi, hu, ham

Sylaby dla dziecka; mak, mu, lec, sło, bit, la, łas,bur, ger, mo,nia,ca,li,kop,ter,ba,ta,gie,na,sto,ria,do,wla,tel,ba,mor,ra,gan.

Wyrazy do utworzenia; hamak,hamulec,hasło,habit,hala,hałas,hamburger,harfa,harmonia,heca,helikopter,herbata, higiena historia, hodowla, hotel, huba, humor, huragan.

Na żółtym kółku kładziemy pierwszą sylabę ha z małych paseczków papieru robimy promyczki do słoneczka w prawą stronę. Dziecko dokłada sylabę która utworzy wyraz np.ha-----mak; ta sama sylaba zostaje w słoneczku, aż do wyczerpania sylab możliwych do połączenia. Następnie zmieniamy sylabę wyjściowa w słoneczku, a dziecko zabiera swoje sylaby do ewentualnego ponownego wykorzystania.

8.Wiosenna matematyka ; układamy zadania z tekstem. Dodajemy i odejmujemy w zakresie 10. Układamy proste działania matematyczne z użyciem znaków +,-,=; kontynuacja działań z poprzedniego tygodnia. Stosujemy znaki <, >, =; do określania wielkości zbiorów ( działania na konkretach, wykorzystujemy liczmany, patyczki, guziki, plastikowe zakrętki od butelek)

 

EMBED PBrush

Matematyczny motylek

Rozwiąż działania.

Pola z wynikiem

3 pokoloruj na niebiesko;

4 na żółto;

5 na zielono;

6 na czerwono;
 

9.Praca plastyczna

Propozycja I: ”Kolorowe kwiaty na wiosennej łące” wyklejanie nitką. Układamy z kolorowych nitek (kordonek, włóczka) wiosenny obrazek według własnego pomysłu i przyklejamy do kartki. Można również wyklejać nitką gotowy szablon na przykład z malowanki. Wzór do wyklejania powinien być prosty, pozbawiony dużej ilości szczegółów.

Propozycja II; malowanie farbami temat : Wiosenny obrazek.

10.Piosenka „ Wiosna w błękitnej sukience” Muzyka: Stanisław Marciniak; słowa Ewa Zawistowska. (do odtworzenia na You Tube)

Nauka piosenki i ćwiczenia ortofoniczne. Po wysłuchaniu i i omówieniu piosenki dzieci uczą się jej fragmentami. Kiedy opanują słowa i melodię, śpiewają zastępując słowa piosenki odgłosami zwierząt: kle, bzz, kum, ćwir..

Wiosna w błękitnej sukience

Bierze krokusy na ręce,

Wykąpie je w rosie świeżej

I w nowe płatki ubierze.

Ref. Wiosna buja w obłokach,

Wiosna płynie wysoko.

Wiosna chodzi po drzewach,

wiosna piosenki śpiewa.

Potem z rozwianym warkoczem

Niebem powoli gdzieś kroczy,

Wysyła promyki słońca

I wiersze pisze bez końca.

Ref. Wiosna buja w obłokach.....

Nocą się skrada z kotami,

Chodzi własnymi drogami.

A teraz śpi już na sośnie,

I nie wie, że sosna rośnie.

Ref. Wiosna buja w obłokach...

11.Gra w zielone : Grasz w zielone? Gram! Masz zielone? Mam!

Dziecko chwyta piłkę przy słowie Mam! podaje nazwę przedmiotu, zjawiska, rośliny, które są zielone lub maja w sobie kolor zielony.

Wyliczanka „Fiku- miku, w stawie pływa żab bez liku.

Fiku – miku, fiku- miku,

W stawie pływa żab bez liku.

Jak ta żaba się nazywa,

Która kraulem pływa? ( Autor: Małgorzata Barańska)

Ostatnia osoba z wyliczanki podaje wymyślone przez siebie imię żabki. Wyliczający wymienia kolejno głoski tego imienia, traktując je jako dalszy ciąg wyliczanki. Osoba na którą wypadnie ostatnia głoska staje się wyliczającym.

12.Wiosenny ogródek- eksperymenty ogrodnicze.

Zakładanie w domu na parapecie okiennym hodowli: nasiona rzeżuchy, fasola, cebula, ziemniak, kiełki rzodkiewki, cebulki kwiatowe itd.

Nasiona rzeżuchy zalewamy na kilka minut wodą aby napęczniały. Na talerzyku rozkładamy kilka warstw ręcznika papierowego i zwilżamy je wodą, a potem łyżką rozprowadzamy na nich napęczniałe nasiona.

Na słoiczku mocujemy gazę gumką recepturką jak wieczko, tworzymy wgłębienie w gazie, lekko wsuwamy do środka. Do słoiczka nalewamy wodę do poziomu gazy. Na gazie układamy nasiona fasoli lub cebulę korzeniami w dół.

Hodowlę kiełków np. rzodkiewki zakładamy w słoiczku. Wsypujemy nasiona do około 1/4wysokości słoiczka. Zalewamy letnią wodą, słoiczek przykrywamy gazą. Uwaga! Należy pamiętać, aby codziennie przepłukiwać nasiona letnią przegotowaną wodą i odlewać jej nadmiar.

W doniczce z ziemią możemy zasadzić ziemniaka lub cebulki kwiatowe.

Obserwowanie wzrostu roślin, określanie warunków niezbędnych roślinom do ich wzrostu.

 

Propozycje pracy katechetycznej z 6-latkami – PRZYGOTOWANIE DO ŚWIĄT WIELKANOCY - znajdują się w zakładce "Zajęcia dodatkowe"

 

PROPOZYCJE ĆWICZEŃ I ZABAW

DO PRACY INDYWIDUALNEJ Z DZIEĆMI

TEMATYKA - „O WIOSENNYCH ŚWIĘTACH KAŻDY Z NAS PAMIĘTA” ( 06.04. – 10.04.2020 )

 

1. „Obrzędy ludowe” – rozmowa z dzieckiem na temat sztuki ludowej i tradycji wielkanocnych w różnych regionach kraju.

2. „Tradycje wielkanocne” – przybliżenie dziecku symboli świąt.

3. „Wielkanocny zajączek” – praca plastyczna.

Prosimy dziecko, aby pomalowało rolkę po papierze wybranym przez siebie kolorem farby i pozostawiamy do wyschnięcia. Na plastikowych łyżeczkach dziecko nakleja kwadracik taśmy dwustronnej, na taśmie nakleja bibułkę w kolorze zbliżonym do koloru rolki. Na wyschniętej rolce dziecko przykleja oczy, nos (z kulek zrobionych z czarnej bibułki lub krepiny), flamastrem lub kredkami dorysowuje zęby i wąsiki. Środek rolki wypełnia zgniecionym kawałkiem gazety i wkłada łyżki tak, aby gazeta je unieruchomiła, a nad rolką wystawały „uszka z łyżek”.

4. „Święta Wielkanocne – burza mózgów. Dziecko wypowiada się, przedstawiając skojarzenia związane ze świętami wielkanocnymi, a druga osoba (rodzic, rodzeństwo) zapisuje je w formie haseł na dużym arkuszu papieru. Następnie odczytuje je głośno i razem z dzieckiem grupuje tematycznie, tworzy tabelę i wpisuje w pierwszym wierszu najważniejsze hasła, np.: symbole, tradycje, sposób spędzania czasu z rodziną.

5. „Symbole świąt” – Prosimy dziecko, aby na trzech małych karteczkach w sposób symboliczny narysowało skojarzenia ze świętami. Dziecko przykleja swoje rysunki w odpowiednich kolumnach tabeli, ogląda umieszczone symbole i rozmawia z rodzicami na temat świąt.

6. „Palmy i palemki”- opowiadanie dziecku o tradycji święcenia palm w Niedzielę Palmową. Oglądanie palm i palemek w Internecie, na zdjęciach przygotowywanych w różnych regionach Polski.

7. „Świeża zieleń”. Można pokazać dzieciom rośliny w doniczkach lub na zdjęciach: rzeżuchy, młodego jęczmienia, pszenicy, gałązek forsycji. Jeśli dysponujemy zielonymi roślinami, dekorujemy nimi pokój, aby zapanowała świąteczna atmosfera. Świeża zieleń symbolizuje odradzające się życie i wiosnę. Ludzie często ozdabiają swoje mieszkania świeżymi, wiosennymi kwiatami, układają wiosenne kompozycje z roślin: gałązek forsycji, leszczyny, bazi. Na gałązkach można zawiesić wielkanocne dekoracje: pisanki, kurczaczki, kolorowe piórka.

8. „Wielkanocne zajączki” – czytanie dziecku wiersza, rozmowa na temat zwyczajów związanych z zajączkiem wielkanocnego, jako symbolu odradzającej się przyrody i wiosny.

„Siedzi zajączek na zielonej łące.

Przychodzi jego sąsiad i noskiem swym wącha.

Nastawiają uszu pełni animuszu.

chowają pisanki w trawie i w sasanki.

Niebieskie i czerwone.

czy będą znalezione?”

9. Wiersz „Pisanki” Doroty Gellner.

„Patrzcie,

ile na stole pisanek!

każda ma oczy

malowane,

naklejane.

Każda ma uśmiech

kolorowy

i leży na stole grzecznie,

żeby się nie potłuc

przypadkiem

w dzień świąteczny.

Ale pamiętajcie!

Pisanki

nie są do jedzenia!

Z pisanek się wykluwają

świąteczne życzenia.”

10. Pisanki, kraszanki – pogadanka z dzieckiem o tradycji dekorowania jajek na Wielkanoc i ich symbolice.

11. „Literowe pisanki” – zabawa relaksacyjna. Dziecko wraz z rodzicem lub rodzeństwem dobiera się w parę. Pierwsze „rysuje” palcem na plecach rodzica lub siostry pisankę, którą ozdabia dowolną literą. Druga osoba rozpoznaje, jaka to litera. Następnie dziecko zamienia się z rodzicem/ rodzeństwem rolami.

12. „Marmurkowe jajka”- Można z dzieckiem przygotować pojemniki z  barwnikami naturalnymi (herbata lub barwniki spożywcze). Gotujemy jajko na twardo i dajemy dziecku. Zadaniem dziecka jest delikatne obtłukiwanie dookoła skorupki i włożenie do pojemnika z barwnikiem. Po ok. 1 godzinie wyjmujemy jajko i obieramy ze skorupki. -jajko ma marmurkowy wzór.

13. „Wielkanoc na wsi”- słuchanie opowiadania W. Badalskiej - rozmowa z dzieckiem na temat tradycji świąt wielkanocnych obchodzonych na wsi. Zadajemy dziecku pytania dotyczące opowiadania - zachęcamy do budowania dłuższych wypowiedzi.

Lubię Wielkanoc na wsi. Kiedy mama powiedziała, że już w piątek jedziemy do cioci Marysi, wszyscy się bardzo ucieszyli, a ja chyba najbardziej. Zaraz z Magdą zaczęłyśmy się pakować, choć do piątku jeszcze było daleko. W końcu się jednak doczekaliśmy. Do Górek pojechaliśmy bardzo późno i natychmiast poszliśmy spać. Następnego dnia w domu od samego rana zaczęło się straszne zamieszanie. Mama z ciocią bez przerwy jeszcze coś piekły i gotowały. Tatuś z wujkiem naprawiali auto, chociaż wcale nie było popsute. A my, to znaczy Magda, ja i Grzesiek, nasz kuzyn, zabraliśmy się do malowania pisanek. Pół dnia na tym malowaniu nam zeszło. Przez drugą połowę musieliśmy szorować podłogę w kuchni, no i siebie. Najgorzej było z farbą niebieską. Skąd mogliśmy wiedzieć, że tak trudno ją się zmywa? Dlatego przez resztę świąt chodziliśmy wszyscy z nosami i uszami nakrapianymi w niebieskie ciapki! Ale pisanki wyszły nam wspaniale! Potem była już Wielka Niedziela. Nic się nie robiło, tylko jadło i odpoczywało. My, cały dzień biegaliśmy po dworze. Byliśmy w lesie i nad rzeka. Z tego wszystkiego już o godzinie ósmej zachciało nam się spać i poszliśmy do łóżek. Ledwie trochę przysnęliśmy, kiedy za oknami zrobił się harmider nie z tej ziemi! Ktoś zaczął śpiewać, gwizdać, krzyczeć! Ktoś grał na harmonii...

A psy w całej wsi szczekały jak najęte. Myśleliśmy, że coś się stało, a to tylko przyszli „dyngusiarze”. Stanęli przed naszą sienią i zaczęli wyśpiewywać różne piosenki. Były one bardzo zabawne. Magdzie podobała się najbardziej ta o córeczce.

A zaczynała się tak:

„Koło domu ścieżka,

hoduj, matko, pieska.

Masz córeczkę ładną,

to ci ją ukradną!”

Magda pewnie myślała, że to specjalnie o niej tak śpiewają. Akurat! Mama powiedziała, że to jest stara piosenka obrzędowa. Dyngusiarze śpiewali jeszcze wtedy, kiedy mama i ciocia Marysia były małymi dziewczynkami. Wujek wyniósł dyngusiarzom placka, ser i kilka jajek, no i poszli sobie. Ale i tak nie mogliśmy zasnąć. Co chwila przychodzili „po dyngusie” inni chłopcy. A muzykę i śpiew słychać było we wsi aż do rana.

Wielki Poniedziałek była śliczna pogoda. Ubraliśmy się przepięknie, bo mieliśmy wszyscy jechać w gości. Magda włożyła swoją najśliczniejszą sukienkę w czerwone grochy, a ja i Grzesiek też nowe granatowe ubrania. Mama zawiązała nam pod brodą aksamitne kokardki. Wyglądaliśmy szykownie! Wszyscy nas podziwiali. Nie minęło jednak parę chwil, kiedy usłyszeliśmy wrzask Magdy. Dookoła podwórka galopowała Magda, a za nią chłopaki z sąsiedniego podwórka z wiadrami. Chlustali na nią wodą, jakby się paliła! To może my mieliśmy stać i patrzeć? A jeszcze czego!

Grzesiek złapał wiadro, ja konewkę i pobiegliśmy siostrze na pomoc. No, i się zaczęło! To był Śmigus, jakiego świat nie widział! Chłopaki sąsiadów uciekli, a my staliśmy na środku podwórka z pustymi wiadrami. Musieliśmy wyglądać dość dziwnie, bo wujek patrzył na nas, jakby nie poznawał. W gości też oczywiście nie pojechaliśmy. Zresztą z tego powodu wcale nie byliśmy zmartwieni. Siedzieliśmy sobie sami w domu, w piżamach i przez resztę dnia graliśmy w różne gry. Zjedliśmy też cały sernik, który ciocia przygotowała nam na drogę do domu.

14. „Przesyłamy świąteczne życzenia” – redagowanie życzeń. Dziecko wspólnie z rodzicami mogą redagować świąteczne życzenia. Można zapisać je na kartce papieru. Należy zwrócić uwagę, że życzenia bardzo często się powtarzają i możemy podobne życzenia składać wszystkim znajomym. Dziecko może ozdabiać arkusz, rysować kredkami kolorowe kwiatki i pisanki.

15. „Święconka” - swobodne wypowiedzi dziecka na temat wyglądu koszyczka, materiału, z którego jest wykonany, ozdób oraz rodzajów umieszczonych w nim pokarmów. Przybliżamy dziecku symbolikę i tradycje święcenia pokarmów.

16. „Rymy”- zabawa słownikowa, dopowiadanie rymujących się wyrazów. Prosimy dziecko, aby zastanowiło się i wymieniło wyrazy, które najbardziej kojarzą się mu ze świętami wielkanocnymi. Dziecko wymienia nazwę przedmiotów i obyczajów świątecznych. Potem dziecko wraz z rodzicem/ rodzeństwem wyszukują rymy do podanego wyrazu

(np. pisanki - wianki, Wielkanoc - dobranoc). Następnie dziecko na podstawie najzabawniejszych rymów próbuje ułożyć krótkie, wesołe zdania.

17. „Pisanki”- zabawa logopedyczna. Prosimy dziecko, aby narysowało na kartce papieru duże jajko - i dajemy mu słomkę oraz kawałki papieru kolorowego. Dziecko trzyma słomkę w buzi, ozdabia jajko przenosząc za pomocą słomki kawałki kolorowego papieru na narysowany kontur jajka. Po zakończeniu ćwiczenia przeniesione na jajko ozdoby można przykleić. ( Podczas ćwiczenia słomkę należy trzymać miedzy wargami).

18. „Sadzimy rzeżuchę”. Wysiew rzeżuchy, która będzie świąteczną dekoracją. Do posadzenia rzeżuchy potrzebna będzie wata na talerzyku, nasiona rzeżuchy. Dziecko starannie wykonuje zadanie, opowiada o kolejności wykonywania czynności i warunkach, jakie muszą mieć zapewnione rośliny, aby prawidłowo rosły (woda, światło).

19. „Wielkanocne puzzle” – ćwiczenie spostrzegawczości. Zachęcamy dziecko do ułożenia obrazków z pociętych na różne części pocztówek, ilustracji, kolorowych wydruków z Internetu. Dziecko może układać obrazki na czas. Na koniec eksponuje gotowy obrazek i omawia, co jest na nich przedstawione.

20. „Pisanki” – czytanie dziecku wiersza i rozmowa na temat jego treści. Zachęcanie do próby opisania wyglądu pisanek.

Pisanki, pisanki,

jajka malowane,

nie ma Wielkanocy

bez barwnych pisanek.

Pisanki, pisanki,

jajka kolorowe,

na nich malowane

bajki pisankowe.

Na jednej kogucik,

a na drugiej słońce,

śmieją się na trzeciej

laleczki tańczące.

Na czwartej kwiatuszki,

a na piątej gwiazdki.

Na każdej pisance

piękne opowiastki.

21. „Uporządkuj pisanki” – ćwiczenie pamięci. Można zachęcić dziecko do nauki wiersza na pamięć przez zabawę. Podczas czytania wiersza, dziecko rysuje sylwety pisanek- zgodnie z tekstem. Potem dziecko recytuje wiersz wraz z pokazywaniem odpowiednich sylwet pisanek. Dziecko powtarza wiersz, próbuje go zapamiętać.

22. „W wielkanocnym koszyczku” – zabawa dydaktyczna doskonaląca umiejętność dodawania. Dziecko rysuje na kartkach z bloku rysunkowego koszyczek oraz wycina 10 narysowanych przez siebie sylwet pisanek, 5 ozdabia kropeczkami i 5 paskami, przygotowuje też kartonik z cyframi od 1 do 10. Następnie układa pisanki zgodnie z poleceniem. Pod koszyczkiem kładzie kartonik z cyfrą oznaczającą liczbę pisanek. Przykład: W koszyczku są dwie pisanki w kropki i cztery pisanki w paski, ile pisanek jest w koszyczku?

23. „Znam te litery” – odszukiwanie i odczytywanie poznanych liter w bajkach, opowiadaniach , w kolorowych czasopismach dla dzieci. Wymyślanie wyrazów na dana literę, dzielenie na sylaby.

24. „Wielkanocny zajączek” – zabawa skoczna. Dziecko na hasło: „Zajączek porusza się” naśladuje skoki zająca. Słysząc hasło: Zajączek pozuje do zdjęcia, zatrzymuje się w bezruchu.

25. Zestaw ćwiczeń gimnastycznych:

• Skłony w przód – ćwiczenie dużych grup mięśniowych. Dziecko wykonuje skłon tułowia w przód i dotyka na zmianę prawą ręką do lewej stopy i lewą ręką do prawej stopy
• Głębokie oddechy w leżeniu tyłem – ćwiczenie oddechowe. Dziecko w leżeniu tyłem z ugiętymi w kolanach nogami i rękoma wyprostowanymi wzdłuż tułowia. Wykonując głęboki wdech nosem, unoszą ręce i przenoszą je za głowę. Wydychając powietrze ustami, kładzie ręce ponownie wzdłuż tułowia w siadzie skrzyżnym
• Ćwiczenia tułowia. Dziecko siedząc w siadzie skrzyżnym, kładzie dłonie na ramionach i wykonuje skręty tułowia w lewo w tył i w prawo w tył.
• Wymachy nóg w górę w klęku podpartym – ćwiczenie dużych grup mięśniowych. Dziecko w klęku podpartym z ugiętymi w łokciach rękoma wykonuje wymachy nóg w górę, na zmianę trzy razy prawą i trzy razy lewą nogą.
• Huśtanie w siadzie skrzyżnym – ćwiczenie dużych grup mięśniowych. Dziecko w siadzie skrzyżnym chwytają się za stopy od strony zewnętrznej, a następnie huśtając się, przechodzi na zmianę z leżenia tyłem do siadu skrzyżnego.
• Przysiady z wymachami ramion – ćwiczenie dużych grup mięśniowych. Dziecko stoi z rękoma wzdłuż tułowia i zaciskają pięści. Wykonując wymachy ramion w przód, staje na palcach. Wykonując wymachy ramion w tył, kuca.
• Podskoki obunóż w miejscu – ćwiczenie skoczności. Dziecko stojąc w miejscu, wykonują podskoki obunóż wokół swojej osi. Zwraca uwagę, aby skoki były sprężyste i ciche.
• Głębokie oddechy w leżeniu tyłem – ćwiczenie oddechowe. Dziecko w leżeniu tyłem z ugiętymi w kolanach nogami i rękoma wyprostowanymi wzdłuż tułowia. Wykonując głęboki wdech nosem, unosi ręce i przenosi je za głowę. Wydychając powietrze ustami, kładzie ręce ponownie wzdłuż tułowia.

26. Ćwiczenia grafomotoryczne.

Rodziców, którzy dysponują w domu drukarką zachęcam do wydrukowania zamieszczonych poniżej ćwiczeń grafomotorycznych.

Zadaniem dziecka jest rysowanie po śladzie. Rysowanie zaczynamy w miejscu oznaczonym strzałką, podczas rysowania staramy się nie odrywać ręki.

Potem można pokolorować obrazek, starając się nie wychodzić poza linię.

http://images.dlaprzedszkoli.eu/przedszkole150/zajaczek.pdf

http://images.dlaprzedszkoli.eu/przedszkole150/szlaczki-wielkanoc-1.pdf

http://images.dlaprzedszkoli.eu/przedszkole150/szlaczki-wielkanoc-2(1).pdf

 

Propozycje ćwiczeń i zabaw dla dzieci na tydzień od 14 IV do 17 IV 2020

Tematyka tygodniowa „Obserwujemy pogodę”

 

1.Zabawa ruchowa „Rozmrażanie i zamrażanie” przy muzyce. Podczas jej trwania prowadzący zabawę wymienia różne części ciała, które stopniowo odmarzają np. głowa, stopa, dłoń. Te części ciała, które się odmroziły, poruszają się w rytm muzyki. Wszystkie pozostałe pozostają nieruchome. Odwrotnie w przypadku zamrażania. Unieruchamiamy w zabawie poszczególne części ciała. Na zakończenie potrząsamy rękami i nogami i rozluźniamy mięśnie.

2. Zabawa ruchowa „Ciepło, zimno”. Odszukiwanie wybranego wcześniej przedmiotu, zgodnie z poleceniami. Słowo „ciepło” oznacza dobry kierunek szukania, słowo „zimno” niewłaściwy.

3. Rozwiązywanie zagadek o pogodzie.

Co to za ogrodnik? Konewki nie miewa, a podlewa kwiaty i drzewa.(deszcz)

Nie widać nic od samego rana, ziemia jest jakby mlekiem oblana.

Lecz nie martwcie się, to nie szkodzi, bo słońce wróci za kilka godzin.(mgła)

Gdy wczesnym rankiem na łące się znajdziesz, może te perły w trawie odnajdziesz.(rosa)

Pada z góry, z czarnej chmury, nie śnieg, nie deszcz.

W słońca promieniach, w wodę się zmienia. Co to jest, czy wiesz? (grad)

Dom pszczół i Ewa to będzie....(ulewa)

Kiedy leci- nic nie gada. Cicho i ostrożnie siada.

Lecz o wiośnie, kiedy znika, to dopiero szum, muzyka. (śnieg)

Huczy, świszczy, leci w pole. Czyni w koło swe swawole,

Zrywa ludziom kapelusze i wykręca parasole. (wiatr)

Dziecko może narysować symbole pogodowe a obok nich emocje, według własnego uznania, np. słońce wyzwala radość dzieci rysują buzię uśmiechniętą, deszcz powoduje smutek-buzia smutna itp.

4.Słuchanie wiersza B. Formy „Kapryśna pogoda”

 

Siedzi natura i myśli sobie.

Och, ja tu zaraz porządek zrobię.

Wnet pory roku do niej przygnały

I różne aury zaplanowały.

Właśnie jest wiosna, wietrzyk powiewa,

Słoneczko coraz mocniej przygrzewa.

Często śnieg z deszczem i grad popada,

Jednak dni ciepłych znaczna przewaga.

Lato przychodzi zaraz po wiośnie.

Wszyscy witają lato radośnie.

Czyściutkie niebo, upały duże

Zachody słońca i groźne burze.

Razem z jesienią ulewne deszcze.

Mgły wczesnym rankiem, przymrozki pierwsze.

Coraz mniej ciepła, smutno ponuro,

Słońce ukryte ciągle za chmurą.

A kiedy zima sroga przybędzie,

Lekki, puszysty śnieg sypać będzie.

Siarczyste mrozy, śnieżne zamiecie,

Będą panować wtedy na świecie.

 

Rozmowa na temat treści wiersza: Kto był głównym bohaterem?

Jakie postacie wezwała do siebie natura? Opiszcie pogodę w poszczególnych porach roku.

 

5. Słuchanie opowiadania na podstawie bajki Ezopa „ Wiatr północny i słońce”

 

Między dwiema potęgami, jakimi były mroźny Wiatr północny i Słońce, rozgorzał wielki spór. Każdy z żywiołów twierdził, że jest najpotężniejszy. Wicher dmuchał na chmury i zasłaniał Słońce.

Słońce zaś wyglądało zza chmur i swoimi ciepłymi promieniami, ogrzewało mroźne podmuchy Wiatru, sprawiając, że nie były one już tak groźne. Jednak spór musiał zostać rozstrzygnięty. Wicher ujrzał idącego po ziemi wędrowca i zaproponował, iż ten zostanie uznany za potężniejszego, kto pozbawi człowieka jego płaszcza. Wiatr nie czekał nawet na słowa zgody od Słońca. Zaczął silnie dmuchać, próbując swoją ogromna siłą zerwać odzienie z wędrowca. Człowiek jednak z powodu mrozu jeszcze ściślej otulał się płaszczem.

Wtedy, z uśmiechem na swojej okrągłej twarzy, Słońce wychyliło się zza chmur. Zaczęło delikatnie ogrzewać swoimi promieniami utrudzonego wędrowca. Robiło się coraz bardziej przyjemnie, coraz cieplej i cieplej.

W końcu człowiekowi zrobiło się tak ciepło, że postanowił ściągnąć z siebie płaszcz. Słońce swoim mądrym podejściem zwyciężyło zawody i udowodniło, że prawdziwa potęga nie tkwi w brutalnej sile, lecz w łagodności, którą dzielimy się z innymi.

 

Dzieci odpowiadają na pytania: Kto z kim się pokłócił? Dlaczego? Jakie były warunki zakładu? Kto zwyciężył w zawodach? Jaka mądrość płynie z bajki?

Morał: Nie należy rozwiązywać problemów i sporów siłą, ponieważ może to przynieść odwrotny skutek. Najlepiej rozwiązywać spory za pomocą rozmowy, negocjacji, kompromisów.

 

6. Pozytywna i niszczycielska rola wiatru. Rozmowa z dzieckiem.

Pozytywna: suszy pranie, w upalne dni przyjemnie chłodzi, przenosi pyłki, nasiona, dzięki niemu powstają odnawialne źródła energii – elektrownie wiatrowe.

Negatywna: huragany, trąby powietrzne niszczą wszystko, przewracają budowle

 

Film do odtworzenia na You Tybe ”Skąd ten wiatr” odc.12 seria Hip Hip Hurra

 

7. Wykonanie narzędzi do pomiaru siły wiatru.

Na patyczek przyczepiamy paski bibuły lub paski z folii z torebek jednorazowych.

 

8. Kolorowa tęcza – omówienie kolorów tęczy: czerwony, pomarańczowy, żółty

zielony, niebieski, granatowy, fioletowy.

Wyjaśniamy jak powstaje tęcza: w wyniku rozszczepienia światła słonecznego, które dostając się do atmosfery, napotyka na swojej drodze krople wody i przez nie przechodzi. Efektem tego jest rozszczepienie światła białego na wielobarwne widmo. Dzieci mówią o swoich spostrzeżeniach na temat tęczy, kiedy ją widziały, po jakim innym zjawisku występuje

Rysują kredkami obrazek, na którym głównym elementem będzie tęcza i komponują całość pracy według własnego pomysłu. Po zakończeniu opowiadają rodzicowi, rodzeństwu jaką historie przedstawia obrazek.

 

9. Poznanie obiegu wody w przyrodzie. Doświadczenie z parującą wodą unoszącą się nad garnkiem a następnie skraplającą się po przykryciu garnka,

wykonane pod opieka dorosłej osoby.

Oglądanie filmu „Paxi – Cykl hydrologiczny” do odtworzenia na You Tube

 

10. Jaka jest rola deszczu. Określanie pozytywnej i negatywnej roli deszczu

(jest potrzebny do podlewania roślin, do napełniania zbiorników, do picia dla zwierząt. Jeśli jest go za dużo, grożą nam powodzie, susza, klęski urodzajów)

 

11. Deszczowe kropelki – obrysowywanie szablonu kropelki.

Dzieci odrysowują i wycinają 2 razy po 10 kropelek. Będą to liczmany potrzebne do zabaw matematycznych.

 

12. Zabawa matematyczna – Układamy chmurki deszczowe o różnych rozmiarach. Pomoce : chmurki , cyfry i wycięte przez dzieci kropelki deszczu.

 

Rozdajemy dzieciom chmurki, każda jest oznaczona inną liczbą. Zadaniem dziecka jest ułożenie tylu kropelek, ile wskazuje liczba na chmurce.

 

Rozkładamy chmurki z działaniami (na każdej z nich znajduje się zapis dodawania lub odejmowania w zakresie 10) Dzieci dokonują obliczeń, dodając lub odejmując kropelki, podają wyniki układają je z właściwych cyfr. Następnie odczytują zapis matematyczny.

 

13. „ Deszczowa piosenka” Piosenki dla dzieci. Śpiewające brzdące.

Do odsłuchania na You Tube. Nauka słów i melodii. Rytmiczne klaskanie podczas refrenu.

 

14. Godziny na zegarach- rozpoznawanie. Pokazujemy zegar elektroniczny i wskazówkowy. Objaśniamy, że duża wskazówka liczy minuty, a mała pokazuje godziny. Dorosły manipuluje wskazówką godzinową, przesuwając ją na kolejne cyfry. Dzieci odczytują godziny.

 

15. Czy wiesz, jak się ubrać i zachować w czasie określonej pogody?

Dziecko wymienia części garderoby adekwatne do pory roku i temperatury na zewnątrz, na deszczowe dni, słoneczne, wietrzne i zimowe.

Utrwalamy zasady, jak należy zachować się w czasie określonej pogody.

 

Słońce – osłaniamy głowę czapkami, kapeluszami, chustkami, używamy filtrów ochronnych z wysoką ochroną UV, nie wychodzimy na podwórko podczas największych upałów, szukamy cienia, pijemy dużo wody, chronimy oczy przed słońcem.

 

Śnieg i mróz- chowamy się w miejscach osłoniętych przed wiatrem, rozgrzewamy się w przypadku zmarznięcia (bieganie, chuchanie w dłonie, rozcieranie miejsc zmarzniętych), chronimy skórę przed mrozem ( zakładamy rękawiczki, czapki, szaliki, smarujemy twarz kremem)

 

Burza- zachowujemy zasady bezpieczeństwa: gdy zaskoczy na otwartej przestrzeni, nie stajemy pod wysokimi drzewami, kucamy ze złączonymi nogami, nie wolno biegać i poruszać się szybkim krokiem, nie wolno spacerować po plaży (zbiorniki z wodą, morze i mokry piasek łatwo ściągają pioruny), nie wolno się kąpać w zbiornikach wodnych i otwartych basenach, w górach należy zejść z wysoko położonych wzniesień i schować się w jakimś zagłębieniu)

 

16. Praca plastyczna „ Projektujemy ubrania”

Zadaniem dzieci jest zaprojektowanie stroju odpowiadającego porze roku lub określonemu typowi pogody (np.. na deszczowy dzień). Można wycinać poszczególne elementy stroju z gazetek reklamowych, lub wyciąć je samodzielnie z papieru kolorowego według własnego pomysłu. Następnie wszystkie elementy łączymy w całość i naklejamy na kartkę. Dorysowujemy twarz, ręce. Możemy zrobić tło do obrazka.

 

17. Zabawa plastyczna „Deszczowa kompozycja”

Tworzenie dowolnych kompozycji z powycinanych kropli deszczu według własnego pomysłu (kwiatek, domek) Naklejamy kropelki na kartkę, dorysowujemy dodatkowe elementy.

 

18. Zabawa doskonaląca orientację przestrzenną „Słoneczko i chmurka”

Pomoce: sylwety 2 chmurek i słoneczka. Dzieci układają sylwety stosownie do poleceń:

( słoneczno na chmurce, słoneczko nad chmurką, chmura przed słoneczkiem,

chmura za słoneczkiem, słoneczko pod chmurką, słoneczko obok chmury, słoneczko z prawej strony, słoneczko pomiędzy chmurkami)

 

19. „Dom pod słońcem” słuchanie opowiadania Justyny Martynowskiej.

 

Dawno, dawno temu świat był bardzo dobry. Pełen radości i przyjaźni, lecz ludzie zaczęli zapominać, co to uśmiech, dobre słowo, braterstwo. Patrzyło na ten świat słońce: piękne, złote i ciepłe. Pewnego dnia postanowiło ukarać ludzi za zło, które wyrządzili sobie nawzajem.

Powiedziało: Mam was dość żyjecie dzięki mnie, to ja wam daję siłę i chęć do życia, lecz wy tego nie wykorzystujecie dobrze. Zgasnę więc. I tak się stało.

Na świecie zapanowała ciemność. Źli ludzie cieszyli się. Radowali się mówiąc:

Bardzo dobrze się stało, po co nam ten maruda. Zaczęli żyć bez słońca, lecz nagle okazało się, że z powierzchni ziemi zniknęły rośliny(one nie mogą żyć bez słońca), potem zwierzęta (one nie mogą żyć bez roślin).

Ludzie pozostali sami, głodni i zmarznięci. Cieszyły ich tylko wspomnienia o słońcu, jego cieple i radości, jaką ze sobą niosło.

Znaleźli się wśród ludzi mędrcy, którzy postanowili, że będą tacy jak chciało słońce: mili, dobrzy. A ponieważ nie tylko zło bywa zaraźliwe, ale dobro też,

Powoli cały świat stawał się dobry. Ludzie zaczęli mieć nadzieję, znowu zaczęli wierzyć w dobro. Stworzyli wielki dom oparty na współczuciu, miłości, zaufaniu i braterstwie. Dziwny był ten dom, bo bez dachu, który chroniłby od zimna. Ludzie zaczęli błagać słońce:

Zostań naszym dachem, ciepłym i radosnym. I tak się stało. Słońce znowu zaświeciło. Przykryło dom ludzkości gorącą, wesołą tarczą dającą chęć do życia ludziom, roślinom i zwierzętom.

 

Dzieci odpowiadają na pytania:

Kto był bohaterem opowiadania? Jak się czuli ludzie w swoim miejscu?

Co sprawiało że ludzie czuli się dobrze? Dlaczego słoneczko się pogniewało?

Co zrobiło słońce? Jak odczuli to ludzie, jak odczuły to zwierzęta i rośliny?

Jakie wspomnienia przywoływali ludzie? Czy ciepło może dawać tylko słońce?

Czy ludzie również mogą obdarowywać się ciepłem?

 

PROPOZYCJE ĆWICZEŃ I ZABAW

DO PRACY INDYWIDUALNEJ Z DZIEĆMI

TEMATYKA - „JAK MĄDRZE KORZYSTAĆ Z TECHNOLOGII?”

( 20.04. – 24.04.2020 )

 

1. Mądry człowiek nigdy się nie nudzi – wypowiedzi dziecka. Zachęcamy dziecko, aby opowiedziało, co najbardziej lubi robić, uzasadniając swoje wybory. Pytamy dziecko, jak rozumie słowo „nuda” – co to dla niego oznacza, czy kiedyś się nudziło.

 

2. Jak lubię spędzać czas? – rozmowa rodzica z dzieckiem. Dziecko opowiada, jak lubi spędzać czas wolny, w co się lubi bawić, jakie jest jego ulubione zajęcie. Dziecko wymienia urządzenia, np. komputer, laptop, telewizor, smartfon, opowiada w jaki sposób z nich korzysta. Może narysować, pokolorować i ozdobić wybrane przez siebie urządzenie.

 

3. Programujemy roboty – chodzenie pod dyktando, zabawa wyrabiająca orientację w schemacie własnego ciała. Dziecko porusza się swobodnie, na umówiony sygnał zatrzymuje się, odwraca w stronę rodzica i wykonują jego polecenia, np.: Idź dwa kroki do przodu, kucnij, cztery kroki do tyłu, dwa w lewo, jeden w prawo.

 

4. Czasopisma dziecięce – przegląd prasy dziecięcej. Wspólne oglądanie z rodzicem czasopism dla dzieci, podawanie tytułów, a także treści, które w nich się znajdują, wskazywanie również tematów, które najbardziej zaciekawiły dziecko. Przy okazji dziecko może wyszukiwać w tekście czasopisma litery, odczytywać wyrazy, proste zdania.

 

5. Multimedia – rozwiązywanie zagadek o urządzeniach. Rodzic czyta dziecku zagadki, dziecko podaje rozwiązania. Po udzieleniu odpowiedzi można zachęcić dziecko do wykonania odpowiedniej ilustracji - jako rozwiązania.

• Włącz go, a wnet ci pokaże bajki, filmy, mnóstwo zdarzeń. Taka jego jest robota, bawić cię… gdy masz pilota. (telewizor)
• Papierowa, pełna wieści, których setki w sobie mieści. Ma też wersję w Internecie. O czym mowa? O… (gazecie)
• Dziś powszechne urządzenia, Kiedyś nie do pomyślenia, żeby ludzie z wielkiej dali, przez coś z sobą rozmawiali. (telefon)
• Gra piosenki, czasem gada, czasem bajki opowiada. Możesz słuchać, gdy ma rację, lub po prostu zmienić stację. (radio)
• Gdy to, co masz w komputerze, chcesz zobaczyć na papierze. Ona chętnie ci pomoże, czarno-biała lub w kolorze. (drukarka)

Wyjaśnienie dziecku, co to jest urządzenie multimedialne i do czego służy. Multimedia stanowią połączenie kilku różnych form przekazu informacji: tekstów, dźwięku, obrazów, ruchu, filmu, a służą do przekazywania informacji między ludźmi.

 

6. Mój kolega komputer – słuchanie wiersza Stanisława Karaszewskiego.

 

Mój kolega komputer

Mam komputer supernowy

Z monitorem kolorowym,

Klawiaturą, stacją dysków

I malutką, zwinną myszką!

Mój komputer, mój komputer,

On jest super, super, super!

On najlepszym jest kolegą,

Nie potrzeba mi innego!

Och! Ach! Och! Ach!

To najlepszy kumpel w grach!

Nagle! – rety! Co się dzieje!

W komputerze coś szaleje,

Wirus groźny niesłychanie

Pożarł program, połknął pamięć!

Wirus popsuł mi komputer,

Już komputer nie jest super!

Ale za to mam dobrego,

Mam kolegę prawdziwego!

Och! Ach! Och! Ach!

To najlepszy kumpel w grach!

 

Rozmowa z dzieckiem na temat treści wiersza: O czym był wiersz? Kto opowiada w wierszu o swoim komputerze? Jak wyglądał komputer chłopca? Co jest potrzebne, aby korzystać z komputera? Czym był dla chłopca komputer? Dlaczego nazwał go najlepszym kolegą? Co się stało, gdy komputer się zepsuł? Czy komputer może zastąpić prawdziwego kolegę? Lepiej mieć superkomputer, czy prawdziwego przyjaciela?. Dziecko odpowiada na pytania, wymienia zalety wspólnego spędzania czasu, wzajemnej pomocy. Należy podkreślić, że warto mieć prawdziwych przyjaciół.

 

7. Zabawa z komputerem – praktyczne korzystanie z komputera. Rozmowa z dzieckiem na temat przestrzegania zasad bezpiecznego użytkowania komputera, szczególnie dotyczących prawidłowej pozycji, odległości od monitora oraz czasu spędzanego przed ekranem. Dziecko może wymyśleć historyjkę o swoim komputerze/laptopie, wykonać do tego ilustrację, a rodzic może zapisać treść na arkuszu papieru. Dziecko może też spróbować pisać na komputerze poznane litery, proste wyrazy.

 

8. Rozmowa telefoniczna – prowadzenie mowy dialogowej. Dziecko z rodzicem lub rodzeństwem przeprowadza rozmowy na dowolny temat. Wymieniają informacje, nawzajem zadają sobie pytania i formułują odpowiedzi z zachowaniem zasad poprawności gramatycznej.

 

9. Mój ulubiony program telewizyjny – Zachęcamy dziecko do wypowiedzi na temat różnych programach telewizyjnych przeznaczonych dla dzieci. Dziecko opisuje, które programy są dla niego interesujące, opisuje, co lubi oglądać, a czego nie lubi. Na arkuszu papieru rodzic może zapisać pomysły dziecka, które programy dziecko najchętniej ogląda, np.: filmy, bajki dla dzieci, reklamy, dobranocki, programy muzyczne, sportowe.

Warto też porozmawiać z dzieckiem na temat tego, ile czasu dziennie spędza przed telewizorem i komputerem, żeby określić granice czasowe oglądania telewizji.

 

10. Telewizor – słuchanie wiersza Stanisława Grochowiaka.

 

Telewizor

Z telewizorem trzeba rozważnie,

Wybierać to, co naprawdę uczy.

Albo to, co śmieszy.

Masz bowiem w sobie własny ekran: wyobraźnię,

I ją to właśnie uczyń

Czarodziejką zwykłych rzeczy.

Dzbanek na stole, co światłami pryska,

Autobus w deszczu, lśniący niby okoń,

Smuga, którą zwełnia na niebie odrzutowiec...

To są również filmy, dziwne widowiska,

Naciesz nimi oko,

Innym to opowiedz.

Jedni cię obśmieją: „Sam widziałem... eee tam”,

Inni się zadziwią: „On chyba poeta”.

A tyś po prostu fajny jest chłopaczek,

Co lubi trochę mądrzej

Niż inni popatrzeć.”

 

Rozmowa z dzieckiem: O czym był wiersz? Do kogo były kierowane słowa wiersza? Jakiej rady udziela autor wiersza? Przed czym ostrzega? (przed nadmiernym oglądaniem telewizji) Co to jest wyobraźnia? (zdolność do przywoływania i tworzenia w myślach obrazów, wyobrażeń) Czy telewizja może zastąpić wyobraźnię? Jak należy traktować telewizję? (rozsądnie, nie wolno pozwolić, aby zawładnęła naszymi myślami i uczuciami).

 

11. Jak nie telewizor, to co? – zabawy pantomimiczne. Dziecko wymyśla propozycje spędzania wolnego czasu. Następnie prezentują swoje pomysły, przedstawiając zagadki rodzicom/ rodzeństwu, które podaje rozwiązania np. zabawy z piłką, czytanie książki, zabawa z rodziną.

 

12. Film – tworzenie filmu rysunkowego. Dziecko wybiera ulubionego bohatera filmu. Może nim być dowolna postać. Dzieci wymyślają fragment opowiadania, a następnie rysują go na kartkach. Swobodny tekst dziecka rodzic może zapisać na odwrocie kartki. Potem poszczególne kartki są układane w ten sposób, żeby stykały się krótszymi bokami, i sklejane. W ten sposób powstaje taśma filmowa. Można wykorzystać tekturowe pudełko z wyciętym ekranem oraz miejscami na umieszczenie „kliszy”. Dziecko werbalnie odzwierciedla treść przedstawioną na obrazach.

 

13. Wyścig robotów – projektowanie i rozegranie gry ściganki. Dziecko z rodzicem/starszym rodzeństwem projektują grę ścigankę. Samodzielnie rysuje trasę gry, odmierza chodniczki, określa miejsca startu i mety. Wspólnie ustalają zasady gry. Ustawiamy pionki robotów czarnego i białego na starcie i rozpoczynamy grę. Naprzemiennie rzucamy kostką i przesuwamy się do przodu tyle oczek, ile wypadło na kostce. Wygrywa ten, kto pierwszy ukończy wyścig. Do tego potrzebne będą: szary papier, mazaki, kostka, sylwety robotów czarnego i białego ( np. z plastikowych zakrętek –białe zakrętki można okleić czarnym papierem kolorowym).

 

14. Dyktando słuchowe – oznaczanie miejsca występowania podanej głoski. Do tego potrzebne będą białe paski papieru. Rodzic rozkłada na dywanie paski papieru. Następnie mówi słowo i prosi dziecko o wskazanie miejsca np. głoski „p”. Dziecko określa położenie litery „p” na początku, na końcu lub na środku paska, w zależności od miejsca głoski „p” w podanym słowie.

 

15. Piloty do telewizora – utrwalenie umiejętności dodawania i odejmowania w zakresie 10. Można poprosić, aby dziecko narysowało na kartce trzy szablony telewizora. Następnie rodzic rozkłada na dywanie te szablony. Na każdym telewizorze rodzic zapisuje liczby np. 10, 6, 8. Prosimy też dziecko, aby narysowało szablony pilotów do telewizora. Rodzic zapisuje na nich zapis dodawania i odejmowania typu: 4 + 2 =, 7 + 1=, 8 – 2 =, 6 + 0 =, 5+ 3 =, 10 – 2 =. Dziecko czyta zapis, liczy – np. 7+1=8, a następnie podaje wynik i przyporządkowuje pilot do danego telewizora.

 

16. Tworzenie wyrazów dwusylabowych. Na małych karteczkach rodzic zapisuje sylaby. Jedna karteczka - to jedna sylaba, np. „ma”, „ta”, sa”, „fa’, „ka”. Zadaniem dziecka jest tworzenie wyrazów dwuliterowych sylab otwartych przez dołączanie różnych sylab początkowych do sylaby kończącej wyraz.

ma – ma, ma - ta, ta – ta; mi – sa, sa – ma, ma- sa.

 

17. Układanie sylab - do tej zabawy potrzebne będą ponownie kartoniki z sylabami. Dziecko kładzie na dywanie przed sobą kartonik z sylabą np. „sa”. Układa wyrazy, które kończą się na tę sylabę. tra - sa, ma- sa, ko-sa, szo -sa, mi- sa. Potem wybieramy kartonik z inną sylabą.

 

18. Kółko i krzyżyk – gra strategiczna w parach. Pola gry tworzą cztery przecinające się linie – dwie pionowe i dwie poziome. Zadaniem graczy jest umieszczenie w powstałych dziewięciu polach ciągu trzech takich samych znaków – kółek lub krzyżyków (poziomo, pionowo lub na skos), przy jednoczesnym uniemożliwieniu tego przeciwnikowi. Zawodnicy stawiają znaki na przemian. Wygrywa osoba, która pierwsza postawi trzy takie same znaki obok siebie.

 

19. Zestaw zabaw z gazetami:

20. Zmieniamy gazety – zabawa orientacyjno-porządkowa. Dziecko rozkłada gazety na podłodze. Słucha rymowanki, wykonując zawarte w niej polecenia:

Na mojej gazecie stoję sobie,

na mojej gazecie siedzę sobie,

na mojej gazecie leżę sobie,

a teraz robię miejsce Tobie.

• Omiń gazetę – zabawa skoczna. Dziecko swobodnie porusza się w rytm jakiejś muzyki. Na przerwę w muzyce przeskakuje przez rozłożone gazety.

 

• Gazetowa paczka – zabawa z elementami czworakowania. Dziecko kładzie sobie gazetę na plecach i na czworakach chodzi w dowolnych kierunkach pilnując, aby gazeta nie spadła na podłogę.

• Gazetowy pojazd – ćwiczenie dużych grup mięśniowych. Dziecko siada na gazecie i odpycha się nogami i rękami, przesuwa się w dowolny sposób w różnych kierunkach. Następnie może położyć się na brzuchu i także przesuwać się w dowolnych kierunkach, ale za pomocą rąk.

 

• Marsz z gazetą – uspokojenie ciała. Dziecko kładzie poskładane wcześniej gazety na głowie, maszeruje we wspięciu na palcach. Potem odkłada gazetę na wyznaczone miejsce.

 

20. Ćwiczenia grafomotoryczne

Rodziców, którzy dysponują w domu drukarką zachęcam do wydrukowania zamieszczonych poniżej ćwiczeń grafomotorycznych.

Zadaniem dziecka jest rysowanie po śladzie. Rysowanie zaczynamy w miejscu oznaczonym strzałką, podczas rysowania staramy się nie odrywać ręki.

Potem można pokolorować obrazek, starając się nie wychodzić poza linię.

 

http://images.dlaprzedszkoli.eu/przedszkole150/szlaczki.pdf

http://images.dlaprzedszkoli.eu/przedszkole150/cwiczenia-grafomotoryczne.pdf

 

Propozycje ćwiczeń i zabaw do pracy z dziećmi

tydzień od 27 IV do 30 IV 2020

 

 

Karty pracy, część 4 str.12 –17

(książki można odebrać w przedszkolu w środę 29 IV w godz. 11-12)

 

1. Słuchanie opowiadania R. Piątkowskiej „ Ślimaki”

Źródło: „Opowiadania z piaskownicy” R. Piątkowska Bis Warszawa 2011

 

Jak ja lubię ślimaki. Zwłaszcza te duże, szare z pięknymi muszlami na grzbiecie.

To są winniczki. Dwa takie spotkałem w naszym ogrodzie. Większy z nich obgryzał kwiatki, które mama posadziła kilka dni wcześniej. To, że listki i płatki przypominały teraz sito, to jego wina. Był to więc prawdziwy winniczek.

Ale drugi był raczej niewinny, bo siedział w trawie i nic nie robił. Wziąłem do domu oba i wsadziłem do dużego szklanego pojemnika. Wrzuciłem tam trochę trawy i parę listków sałaty. W rogu postawiłem spodeczek z wodą. Wydawało mi się, że wszystko zrobiłem jak trzeba, więc ślimaki powinny mi być wdzięczne i szczęśliwe. A one nic. Jeden, ten postrach grządek, zabrał się za liść sałaty, a drugi wlazł do muszli i tyle go widziałem. Hej, co z wami? Zapukałem w szybę palcem. Będę was hodował, nie cieszycie się?

W odpowiedzi ten większy zostawił sałatę i też schował się do muszli.

Nie będzie łatwo, pomyślałem. No bo niby jak poznać, że ślimaki się cieszą?

Przecież nie machają ogonami, nie skaczą , nie mruczą, gdy są zadowolone. Ciekawe jak one urządziły się w tych swoich muszlach? Mają tam jeden, czy dwa pokoje? Czy dlatego chodzą tak powoli, żeby im w domkach różne rzeczy z półek nie pospadały? Te pytania nie dawały mi spokoju. Postanowiłem porozmawiać o tym z chłopakami. Okazało się, że Marek też hoduje ślimaki, ma ich cztery w słoiku po ogórkach, a Kuba powiedział, że on ma pełno ślimaków w swoim ogrodzie i że one hodują się same.

A czy twoje ślimaki są smutne? – spytałem Marka. Bo moje wyglądają tak jakoś poważnie. Czy ja wiem? – zawahał się Marek. No, żeby śpiewały i tańczyły, to nie widziałem. Siedzą w tym słoiku i tyle. Może i są smutne, kto je tam wie? Nie znacie się w ogóle na ślimakach, powiedział Kuba z miną znawcy. One się po prostu nudzą. Najlepiej będzie jak pozbieram kilka najładniejszych okazów w moim ogrodzie, Marek weźmie swoje w słoiku i pójdziemy do Tomka. Zapoznamy je ze sobą i zrobimy im przyjęcie. Takie z mleczami, sałatą i koniczyną. Zobaczycie jak im się miny poprawią. To jest myśl, zapalił się do pomysłu Marek. Ślimaki będą szalały , a my skoczymy do kuchni, bo to będzie dobry moment, żeby coś zjeść. Dla Marka każdy moment jest na to dobry. Tak więc pomysł Kuby spodobał się wszystkim i po południu moje ślimaki miały gości. Kuba przyniósł pięć dorodnych winniczków. Właśnie miał je wpuścić do mojej pary, gdy nagle coś go zaniepokoiło: zaraz, zaraz a jak ja potem poznam, które są moje? One wszystkie są strasznie podobne. Zawołasz po prostu „ Hej ślimaki, koniec imprezy! Zbierać się, wychodzimy! I te twoje pobiegną do drzwi- kpił sobie Marek, który miał ślimaki o wiele mniejsze, brązowe z żółtymi muszelkami. Bardzo śmieszne, mruknął Kuba i zaraz dodał; Daj flamastry!

Od razu wiedziałem o co mu chodzi. Ja narysowałem moim winniczkom na muszelkach żółte, a Kuba czerwone kropki. Tak oznaczone ślimaki mogły się wreszcie zapoznać i powygłupiać. Daliśmy im czas do wieczora, żeby się trochę rozerwały i najadły. My jedliśmy i rozerwaliśmy się w kuchni, a potem w ogrodzie. Wieczorem chłopcy zabrali swoje ślimaki i poszli do domu. Moje dwa z żółtymi kropkami znowu zostały same. Odsunęły się od siebie jak najdalej i udawały, że się nie znają. One się chyba nie lubią pomyślałem. Może jeden z nich to taka Jolka, co pokazuje wszystkim język i mlaska przy jedzeniu? Tak, ten, który wygląda spod liścia, wydaje się nawet trochę do Jolki podobny- stwierdziłem i uśmiechnąłem się złośliwie. Rano, kiedy wstałem, zapukałem w szybkę i zawołałem: Cześć ślimaki! To ja Tomek. Co u was słychać? Nic nie było słychać, bo pojemnik był pusty. Ślimaki uciekły. Wybrały najkrótsza drogę do ogrodu, wprost przez otwarte okno. Szukałem ich potem w trawie i na grządkach, ale przepadły bez śladu. Jeśli ktoś spotka dwa winniczki z żółtymi kropkami na muszlach, to będą te moje. Trochę za nimi tęsknię. Chciałbym. żeby wróciły, ale tego nie da się wytłumaczyć ślimakom.

 

 

Po wysłuchaniu opowiadania dzieci odpowiadają na pytania: Kto jest głównym bohaterem? Jakie zwierzęta lubił Tomek? Jak Tomek wyjaśnił nazwę ślimaka winniczka? Jak wyglądają ślimaki? Co jeszcze można o nich powiedzieć?

 

Zabawa: Układanie na dywanie ze sznurka muszli ślimaków, chodzenie po nich na palcach, na piętach, bokiem, stopa za stopą. Dzieci zaczynają od końca i idą do środka, a potem odwrotnie.

 

2. Wyścigi ślimaków”

konstruowanie i rozegranie matematycznej gry planszowej

Pomoce: arkusz papieru, pisaki, klocek do odmierzania chodniczka, pionki- ślimaki, kostka.

Rysujemy trasę po której będziemy się ścigać. Odmierzamy klockiem pola. Zaznaczamy start i metę.

Grę rozpoczyna ta osoba, która wyrzuciła większą ilość oczek na kostce. Rzucamy kostką naprzemiennie i przesuwamy się o tyle pól, ile wskazuje liczba na kostce. Wygrywa ten pionek, który jako pierwszy dotrze do mety. Aby ukończyć grę trzeba wyrzucić dokładnie tyle oczek, ile potrzeba, żeby znaleźć się na mecie.

3. Zabawa dydaktyczna „ Gdzie jest ślimak”

Pomoce: arkusz papieru z narysowanymi przecinającymi się liniami poziomymi i pionowymi tworzącymi sieć kwadratową 8x8 kratek. W okolicach środka planszy dziecko kładzie ślimaka, który będzie podróżował przez planszę. Rodzic kieruje ślimakiem, podając instrukcję: jeden w górę, dwa w lewo, dwa w dół itp. Ślimak może również przejść przez planszę od dołu do samej góry. Trzeba tak podawać komendy, aby przeszedł cała trasę. Można nim również pokierować tak, aby wyszedł poza granice kwadratu i zakończyć zabawę.

 

4. Co wiemy o mrówkach? Poznanie ciekawostek.

Istnieje wiele gatunków, które różnią się kolorem i wielkością; mają sześć odnóży; żyją w zorganizowanej społeczności, w której każda mrówka odgrywa przypisaną jej rolę (królowa składa jaja, robotnice budują gniazda, bronią go, zbierają pożywienie), przyczyniając się do właściwego funkcjonowania całego mrowiska. Setki tysięcy mrówek żyją po kopcem z igieł sosnowych i resztek roślin. Cały czas pracując, mieszają glebę, spulchniają ja i wzbogacają. Czasami o człowieku można powiedzieć, że jest „pracowity jak mrówka” to znaczy chętnie pracuje, sprawnie, a jego praca przynosi efekty.

 

5. Zabawa „Pracowite mrówki”

Na stole gromadzimy w jednym pojemniku drobne przedmioty: guziki, koraliki, ziarna fasoli, ryż (lub inne dostępne, zwracając uwagę na bezpieczeństwo) i prosimy dzieci, żeby posegregowały je do osobnych miseczek.

 

6. Lupa. Praca plastyczno- techniczna

Dzieci odrysowują na tekturze szablon lupy, który należy wyciąć dwa razy. Pomiędzy dwie tekturowe lupy wklejają folię i sklejają części razem za pomocą kleju lub taśmy klejącej.

Po sklejeniu części lupy w całość, ozdabiają ją dowolnymi sposobami.

Potem wykonujemy doświadczenie:

Dziecko trzyma lupę poziomo nad rozłożoną gazetą a dorosły kroplomierzem nanosi kroplę wody na folię. Obserwujemy przez lupę litery.

Zauważamy, że litery stały się większe, woda działa jak szkło powiększające.

 

7. „ Bajka” Słuchanie fragmentu opowiadania R. Piątkowskiej jako inspiracji do zabawy twórczej.

 

Kiedy w domu nagle zgasło światło, a co gorsza wyłączył się telewizor, powstało wielkie zamieszanie. Rozległy się okrzyki: -Co się stało?

-Znowu nie ma prądu?

-Gdzie są świeczki?

-Auu, moje kolano! Kto tu postawił to krzesło?

Po chwili gdy mama znalazła świeczki i zapałki, w pokoju zrobiło się trochę jaśniej. Widać było Mateuszka, który siedział nadąsany i narzekał:

• Dopiero co włączyłem komputer i zacząłem grać. Tak dobrze mi szło. Mój wojownik zdobył pierwsze punkty i nagle wszystko zgasło. Teraz cały wieczór będzie do bani. W świetle świecy było widać też Malwinkę.

• Bawiła się pilotem od telewizora i marudziła.

• Kurczę zaraz zaczyna się moja ulubiona dobranocka. Zamiast oglądać bajkę, będę tu siedzieć i konać z nudów.

• Niekoniecznie- stwierdziła mama. To że nie działa telewizor i komputer wcale nie oznacza, że musicie się nudzić.

• O nie. Nie będę teraz odrabiał zadań. Jest za ciemno i nic nie widzę- zapewnił Mateusz i pomyślał , że jest to jedyna dobra strona braku prądu.

• A ja wcale nie chcę Was zapędzić do nauki- powiedziała mama.

• Pomyślałam raczej ,że sami możecie wymyślić jakąś bajkę na dobranoc.

• Sami? A o czym miała by być ta bajka?

• O czym tylko chcecie- uśmiechnęła się ma mama.

 

Inspirujemy dzieci do układania historyjki, której początek brzmi:

Dawno, dawno temu.... (każdy uczestnik zabawy dopowiada po kolei wymyślone przez siebie zdanie i w ten sposób tworzymy naszą własną bajkę.)

 

8. Zgadnij co robię? Zabawa naśladowcza. Jedna osoba pokazuje dowolną czynność a druga próbuje odgadnąć.

Można również na zasadzie lustra naśladować gesty, które pokazuje prowadząca zabawę osoba. ( rób to, co ja)

 

9. Zabawa „Co się zmieniło?” rozwijanie spostrzegawczości

Rozkładamy 8 przedmiotów. Dziecko ma się przyglądnąć, przeliczyć je i zapamiętać. Następnie odwraca się, a druga osoba chowa 1 lub 2 przedmioty. Należy odpowiedzieć co zostało schowane. Można również zapamiętać kolejność ułożonych przedmiotów i spróbować ją odtworzyć.

 

10. Prawda czy fałsz?

Ocenianie zgodności wypowiedzi na podstawie zdobytej wiedzy. Dziecko reaguje w umówiony sposób (np. mówi (P)tak, (F)nie; (P) podnosi ręce do góry lub (F) trzyma je na kolanach itp.)

 

Przykładowe zdania:

Stokrotka jest niebieska (F)

Jaskółka zjada żaby. (F)

W piaskownicy chodzą kraby. (F)

Na gruszy rosną gruszki. (P)

Mama z mąki robi kluski (P)

Sól jest bardzo słodka. (F)

Bocian może pić ze spodka (F)

Sosna zawsze jest zielona (P)

Woda w morzu jest słona (P)

Pociąg jedzie po szynach (P)

W orkiestrze gra drużyna (F)

Węgiel jest czarny (P)

Krowa daje mleko (P)

Wisła nie jest rzeką (F)

Słońce tylko latem świeci (F)

Samolot w kosmos leci (F)

Pingwiny to ptaki (P)

W doniczkach rosną buraki (F)

 

 

11. Tropiciele śladów. Zagadka rysunkowa. (doskonalenie percepcji wzrokowej)

Obrysowujemy na kartce 10 różnych przedmiotów i prosimy dziecko, żeby je odnalazło w najbliższym otoczeniu i położyło na właściwym miejscu na kartce.

 

12. Utrwalanie liter. Ćwiczenia w czytaniu wyrazów.

Uzupełniamy odpowiednimi literami puste miejsca w wyrazach:

Przykład: -obot, wod-, sała-a, -upa, ze-ar, ze-ra;

 

13. Obrazek zagadka. Rysujemy dla dziecka świeczką litery lub wyraz na kartce. Dziecko maluje kartkę farbami i odczytuje co napisaliśmy.

 

14. Filmiki do obejrzenia w internecie

„Od kwiatu do owocu” Eduelo pl

„Bajka o pszczołach „ Tajemnicza Kuchnia Ciufcia.pl

„ Przegoń wirusa” Piosenki dla dzieci. Śpiewające brzdące.

 

15. „Kwitnące drzewa” praca plastyczna. Malowanie obrazka.

Technika: farby rosnące

 

Przygotowanie: 1 porcja soli,1porcja wody 1 porcja mąki

Składniki mieszamy w misce. Masę bazową można zabarwić barwnikami spożywczymi lub farbami. Na kartkę, farby najlepiej nakładać patyczkiem albo palcami. Nie rozcieramy farby, nakładamy grubszą warstwę.

Następnie:

gotowy obrazek wkładamy do mikrofalówki i zapiekamy 30 sek. moc 800w

Obrazek powinien być wielkości talerza obrotowego w mikrofalówce.
 

Do zakładki "Zajęcia dodatkowe" została dodana nowa lekcja religii

 

PROPOZYCJE ĆWICZEŃ I ZABAW

DO PRACY INDYWIDUALNEJ RODZICÓW Z DZIEĆMI

TEMATYKA - „ NASZE ULUBIONE KSIĄŻKI ”

( 04 .05. – 08 .05. 2020 )

 

KARTY PRACY - ( cz. 4 ) str. od 18 - 25 oraz str. 84

WYPRAWKA - ( TECZKA) - karta A3, teatrzyk cieni, karty obrazkowe do zabawy w rymy, kartoniki z cyframi,

 

1. W kąciku książki. Rozmowa z dzieckiem na temat właściwego obchodzenia się z książkami, szanowania ich. Dziecko mówi o swoich spostrzeżeniach, uczuciach dotyczących używania książek. Prosimy dziecko, aby wcieliło się w role smutnej i wesołej książeczki, swoje uczucia dziecko pokazuje za pomocą słów, mimiki, gestów. Pokazuje również, co myśli o osobach korzystających z książek właściwie i nieodpowiednio. Jeśli w domu są książeczki w złym stanie to można poprosić dziecko , aby naprawiło zniszczone książeczki, skleiło podarte kartki taśmą klejącą, oprawiło książki w przeźroczystą folię. Przypomnienie zasad korzystania z książek: – przed oglądaniem książki myjemy ręce, – nie zaginamy rogów w książkach, – podczas czytania nie jemy posiłków, – do zaznaczania strony, na której kończymy czytanie, używamy zakładki, – książkę wypożyczoną z biblioteki oddajemy w wyznaczonym terminie.

 

2. Baśniowy bal – rozwiązywanie zagadek o postaciach bajkowych, wskazywanie tytułów bajek, z jakich pochodzą:
   Zwierzę słynne po wsze czasy
   Z tego, że nosi obcasy. (Kot w butach)
   
   Żona elfa, wcześniej kreta,
   Kieszonkowa to kobieta,
   Nie większa od naparsteczka.
   A jej imię… (Calineczka)
   
   Domek w głodnych buziach znika,
   Bo to chatka jest z piernika
   Jej mieszkanka tym się chlubi,
   Że ogromnie dzieci lubi. (Baba-Jaga)
   
   Nie ma schodów, ni drabiny,
   Tylko warkocz zamiast liny
   I pod wieżą wąska ścieżka.
   Kto na szczycie wieży mieszka? (Roszpunka)
   
   Mama kaczka aż się zlękła
   Bo skorupka nagle pękła
   I pokraka wyszła z jajka.
   Czy już wiesz, jaka to bajka? (Brzydkie kaczątko)
   
   Przez las ciemny wiedzie ścieżka,
   babcia na jej końcu mieszka.
   W lesie czeka zwierzę złe.
   Kim ja jestem? Ktoś już wie? (Czerwony Kapturek)
   
   Ta bezsenność jest paskudna,
   miękkość poduch, pierzyn – złudna,
   bo mnie wciąż coś w plecy gniecie.
   Kim ja jestem? Czy już wiecie? (Księżniczka na ziarnku grochu).
   
   KARTY PRACY ( cz.4 ) – str. 18
   Dziecko koloruje postacie z bajek, łączy liniami bohaterów z tej samej bajki, podaje tytuły, rysuje gwiazdki przy postaciach, które zna, a przy bohaterze, którego najbardziej lubi, rysuje serduszko. Następnie dziecko opowiada, jakich jeszcze zna bohaterów bajek, dorysowuje wybraną postać i opowiada o niej rodzicowi / rodzeństwu. Opisuje z jakiej bajki pochodzi, jak wygląda i jakie miała przygody.

 

3. Dom bez książek to dom bez okien – Czytanie opowiadania R. Piątkowskiej, poznanie i wyjaśnienie znaczenia przysłowia, poznawanie różnego rodzaju książek. Zaproszenie dziecka do wysłuchania opowiadania.

 

„Dom bez książek to dom bez okien”

Paweł kręcił się po bibliotece, oglądając grzbiety stojących na półkach książek. Wreszcie znalazł to, czego szukał: książkę o przygodach pirata Rabarbara. Pod pachą trzymał już atlas grzybów, żeby sprawdzić, jak nazywa się to dziwne żółte coś, co wyrosło w ogrodzie pod krzakiem. Właśnie zastanawiał się, co by tu jeszcze wypożyczyć, gdy nagle na ścianie pomiędzy regałami zobaczył duży plakat. Dom bez książek to dom bez okien – przeczytał i obejrzał narysowany pod spodem całkiem ładny domek z czerwonym dachem. Z komina wydobywał się obłoczek dymu, a na progu siedział łaciaty kot. Niby wszystko było jak trzeba, tylko że ten dom, zamiast okien miał książki. Paweł podszedł bliżej, chciał odczytać tytuły, ale literki były zbyt małe i trochę zamazane. Zobaczył tylko, że na jednej okładce narysowany był słoń, a na innych Eskimos, rakieta kosmiczna i stonoga.

Dziwne, bardzo dziwne – mruknął Paweł. – Co to za cudaczny dom? W oknach, które nie są oknami, tylko książkami, siedzi słoń z Eskimosem, a tam, gdzie powinny być firanki, leci rakieta ze stonogą. Ten plakat nie dawał mu spokoju. Może kto inny wzruszyłby ramionami i po pięciu minutach już by o tym nie pamiętał, ale nie Paweł. On myślał o plakacie przez całą drogę do domu i nic mu się nie zgadzało. Dlatego kiedy mama otworzyła mu drzwi, zamiast „Dzień dobry” usłyszała: – Mamo, czy jak ktoś nie ma w domu żadnej książki, to nie może mieć ani jednego okna? I czy to działa też w drugą stroną? To znaczy, jak ktoś ma pełne półki książek, to ma mnóstwo okien albo nawet całe ściany ze szkła?.

Mama zaniemówiła z wrażenia, potem potarła sobie ręką czoło i spytała: – Pawełku, o co ci chodzi? Chwilę trwało, zanim Paweł opowiedział mamie o bibliotece, plakacie z domkiem i tym napisie o oknach i książkach. – Dom bez książek to dom bez okien, tak to brzmiało, prawda? – spytała mama, a Paweł pokiwał głową. – To jest przysłowie i warto je zapamiętać. Bo widzisz, tu nie chodzi o te zwyczajne okna z szybami i firankami – powiedziała z uśmiechem. – Rzecz w tym, że każda książka otwiera przed nami takie niewidzialne, tajemnicze okno. Czytając, możemy przez nie spojrzeć i zobaczymy wielkie góry, sztorm na oceanie , albo norkę kreta i małpę w zoo. Rozumiesz? Chyba tak… – Paweł nie wyglądał na przekonanego. – Zobacz. – Mama podeszła do okna i odsłoniła je. – Przez nasze zwyczajne okno widać dwa drzewa, piekarnię na rogu i przystanek autobusowy. A teraz otworzę dla ciebie całkiem inne okno. Musisz tylko zamknąć oczy i uważnie słuchać. Paweł usiadł wygodnie, zacisnął powieki i czekał. Przez chwilę nic się nie działo, potem usłyszał szelest kartek i mama zaczęła czytać: – W buszu rośliny rosną, jak im się podoba. Mają wszystkie możliwe odcienie zieleni i każdego dnia jest ich jakby więcej. Plączą się ze sobą, ale nikt o to nie dba. Konary drzew splatają się i tworzą wielkie, zielone parasole, przez które nie prześwituje ani kawałek nieba. Powietrze przypomina gorący, wilgotny koc. Grzyby o śliskich kapeluszach czają się w cieniu, inne, dziwnie piękne, przywierają do grubych pni drzew. W gęstwinie rozlegają się szmery, piski i łopoty. Jest duszno i upalnie. Busz oddycha z trudem i pachnie trochę fiołkami, a trochę gnijącymi liśćmi.

Mama przerwała, a Paweł jeszcze przez chwilę wyraźnie czuł ten dziwny zapach. Chciało mu się pić, jakby w pokoju zrobiło się nagle parno i gorąco. Pod powiekami naprawdę widział ten busz. Otworzył oczy, dopiero gdy mama zamknęła niewidzialne okno i odłożyła książkę na stół. – Teraz już wiesz o jakich oknach mówi to przysłowie, prawda? – uśmiechnęła się. – Mamy ich w domu bardzo dużo. Na szczęście nie trzeba ich myć, wystarczy od czasu do czasu wytrzeć z kurzu. Pawłowi bardzo spodobała się historia o dziwnych oknach, które zamiast szyb i firanek mają kartki i kolorowe okładki. Od tej pory całkiem inaczej patrzył na półkę z książkami w swoim pokoju.

A wieczorem, kiedy usadowił się wygodnie w łóżku i otworzył książkę o piracie Rabarbarze, poczuł się, jakby uchylał tajemnicze okno. Mógł się dowiedzieć, jak ten pogromca sztormów i tajfunów, a jednocześnie wielki amator grochówki, walczył ze złośliwymi rekinami. Widział pirata z fajką w zębach i beczką rumu pod pachą wędrującego po bezludnej wyspie. Potem z wypiekami na twarzy czytał, jak Rabarbar, pływając pod żaglami w kwiatki, na pokładzie „Nieustraszonego Krwawego Mściciela” opłynął świat. A kiedy nocą ucichł wiatr i żaglowiec kołysał się łagodnie na fali, zasnęli obaj. Pirat chrapał w marynarskiej koi, a Paweł we własnym łóżku.

 

Rodzic rozmawia z dzieckiem na temat opowiadania. Zadaje pytania: O kim było opowiadanie? Gdzie przebywał Paweł? Jakie książki wypożyczył? (książkę o piracie, atlas grzybów) Co zobaczył w bibliotece? Jak wyglądał plakat? Jaki napis był na nim umieszczony? Kto wyjaśnił jego znaczenie?. Co znaczy przysłowie „Dom bez książek to dom bez okien”? Jak mama wyjaśniła treść przysłowia? (każda książka otwiera przed nami niewidzialne, tajemnicze okno, czytając możemy przez nie spojrzeć, i zobaczyć to, o czym mowa w książce, przeżyć przygody, jakby się tam było naprawdę) Jak czuł się Paweł, kiedy mama skończyła czytać? (wydawało mu się, że jest w opisanym w książce miejscu, widział busz, nawet poczuł gorące, parne powietrze). Można zapytać dziecko, czy ono też ma takie dziwne okna, które zamiast szyb i firanek mają kartki i kolorowe okładki?.

 

4. Zbiory książek. Rodzic przeprowadza z dzieckiem rozmowę na temat różnych zbiorów książek. Mogą to być: bajki, powieści, komiksy, atlasy, opowiadania, encyklopedie, informatory, książki popularnonaukowe. Przypomnienie z dzieckiem pozycji, jakie wypożyczył Paweł ( z opowiadania). Dziecko mówi, do jakich kategorii książek one pasują.

KARTY PRACY ( cz. 4) –str. 19

Prosimy dziecko, aby oglądnęło ilustracje i opowiedziało, o czym czytają dzieci. Dziecko czyta tytuły i łączy je z odpowiednimi dziećmi. Pustą chmurkę uzupełnia, samodzielnie ilustrując tytuł „Na pomoc planecie”. Następnie prosimy dziecko, aby pokolorowało okładki bajkowych opowieści na żółto, opowieści, które mogły się wydarzyć naprawdę – na niebiesko, a książkę, która nie jest opowieścią, tylko albumem, na zielono.

 

5. Jak powstaje książka – poznawanie zawodów związanych z powstawaniem książki. Dziecko zastanawia się i wymienia zawody związane z powstawaniem książki: – pisarz – autor, który pisze książkę, wymyśla tekst; kiedyś teksty pisano ręcznie, później na maszynie, a obecnie na komputerze; – redaktor – współpracuje z autorem, poprawia tekst, przygotowuje go do druku; – ilustrator, rysownik, grafik – osoba, która wykonuje ilustracje do książki; – drukarz – osoba, która drukuje tekst wraz z obrazkami; – introligator – osoba, która zszywa lub skleja kartki, wykonuje okładkę twardą lub miękką; – czytelnik – osoba czytająca książki.

 

6. Zabawy z książką - rodzic zaprasza dziecko do zabaw z ilustracją. Wybieramy dowolną bajkę dla dziecka i prosimy: Opowiedz, co dzieje się na obrazku (dziecko opowiada treść ilustracji wybranej z nieznanej książki); Oglądaj i zapamiętaj! (rodzic pokazuje ilustrację, następnie zakrywa całą ilustrację lub jej fragment, a dziecko odpowiada na pytania o szczegóły na ilustracji, np. Jaki kolor koszulki miał chłopiec?).

KARTA A3 - WYPRAWKA

Zachęcamy dziecko do rysowania mazakiem po śladzie na karcie A3 z „Wyprawki”, a potem do pokolorowania obrazka. Należy zwrócić uwagę na dokładność kolorowania i prawidłową pozycję ciała podczas kolorowania.

 

7. Bajki o zwierzętach – wyszukiwanie w czasopismach i książkach ilustracji związanych z określonym tematem. Dziecko wybiera książeczkę ze swojego kącika bibliotecznego, poszukuje w nim ilustracji o zwierzętach, np. o koniach, o kotach, o psach.

 

8. Koniki – ćwiczenia usprawniające motorykę narządów mowy (warg, języka), ćwiczenia ortofoniczne. Do tego ćwiczenia potrzebne będzie lusterko, aby dziecko samo kontrolowało prawidłowość wykonywania ćwiczeń. Dziecko wykonuje ćwiczenia:

– parskanie – wprawianie ust w drganie

• gwizdanie parę razy na jednym tonie

• kląskanie językiem

• ściąganie warg do „u” i cmokanie

• wydawanie komend kierowanych do koników: wio – do ruszania, prr – do zatrzymania,

• powtarzanie dźwięków związanych z poruszaniem się konia: pa-ta-taj, człap-człap

• stukot kopyt o bruk: stuk-puk, stuk-puk.

 

9. Moje ulubione książki o zwierzętach – swobodne rozmowy z dzieckiem o książkach, których tematyka dotyczy zwierząt. Można zaproponować potem dziecku stworzenie książki – atlasu zwierząt. Do zabawy potrzebne będą kartoniki z literami. Rodzic podaje nazwę zwierzęcia, a dziecko dopasowuje kartonik z odpowiednią literą, którą rozpoczyna się jego nazwa. ( f – foka, l – lis, k – koń, t – tygrys, z – zebra, g – gołąb, b – baran, m – małpa, , d – delfin, w – wiewiórka, p – papuga, s – słoń. ).

KARTY PRACY - ( cz. 4 ) str. 20

Nazywanie przez dziecko obrazków, wskazywanie głoski na początku każdej nazwy, łączenie obrazków z właściwymi literami. Czytanie sylab na ogrodzeniu raz szybko, raz wolno – tak, jak biega konik.

KARTY PRACY - ( cz. 4 ) str. 21

Dziecko nazywa obrazki i łączy z literą, która odpowiada ich nagłosowi, pisze litery po śladzie. Potem dziecko wyszukuje nazwy obrazków rozpoczynających się tą samą literą, otacza je pętlą w jednym kolorze.

 

10. Aukcja obrazów – zabawa dydaktyczna. Do tej zabawy potrzebne będą obrazki z bajek lub wydruk ilustracji z Internetu oraz kartoniki z cyframi. Obrazki mogą przedstawiać postać z bajki, np. Czerwony Kapturek, Kot w butach, krasnal, Baba Jaga, królewicz, Syrena, Brzydkie kaczątko, czarnoksiężnik. Rodzic poprzykrywa obrazek kartonikami z liczbami od 1 do 10. Zadaniem dziecka jest rozpoznanie postaci z bajki przy najmniejszej liczbie odsłoniętych kartoników.

 

11. Źrebak – zapoznanie z wielką i małą literą „ź”, „Ź”.

Rodzic zaprasza dziecko do wysłuchania wiersza „Źrebak”

Źrebak szybko biega,

źrebak szybko skacze,

źrebak jest wesoły

i nigdy nie płacze.

Hej dzieciaki, hej dzieciaki,

pohasajcie jak źrebaki.

Lepiej biegać, lepiej skakać

niźli w kącie siedzieć, płakać.

Następnie rodzic zadaje dziecku pytania na temat treści wiersza: Co to jest źrebak? Co robi źrebak? Czy dzieci lubią wykonywać takie czynności jak źrebaki? Następnie dziecko dokonuje analizy i syntezy słuchowej wyrazu „źrebak” – dzieli nazwę na sylaby, określanie głoskę w nagłosie, określa podobieństwo litery „Ź”- do znanej mu litery „Z”, czym się różni.

KARTY PRACY ( cz. 4 ) str. 84. Dziecko łączy każde zdjęcie z właściwym podpisem, czyta napis i otacza pętlą literę „ź”, wymyśla historyjkę i koloruje źrebaka oraz dorysowuje elementy, które wystąpiły w jego opowiadaniu.

 

12. W królewskiej bibliotece.

KARTY PRACY ( cz. 4 ) str. 22

Dziecko rysuje zamek księżniczki po śladzie. Wkleja księżniczkę i rycerza. Czyta wyrazy znajdujące się na murach. Próbuje wykorzystać wszystkie wyrazy podczas opowiadania historii o księżniczce i rycerzu. Dziecko otacza zieloną pętlą wyrazy, które oznaczają budowle (zamek), a czerwoną pętlą wyrazy, które oznaczają uczucia (wesoły, smutna). Następnie słucha wierszyka czytanego przez rodzica , zapamiętuje go i powtarza podczas rysowania każdej łódki i krasnoludka.

 

13. Rozmawiamy o postaciach bajkowych – ćwiczenia w prowadzeniu dialogów, „Karty pracy”. Dziecko rozkłada na dywanie kukiełki z teatrzyku cieni z „Wyprawki”.

WYPRAWKA – „Teatrzyk cieni”.

Rodzic prosi dziecko, aby razem z nim wybrało po jednej bajkowej postaci, o której będą mówić. Zadaniem dziecka i rodzica jest poprowadzenie rozmowy o swoich bohaterach. Przykładowy dialog:

• Cześć! Co czytasz?

• Bajkę o królu Kraku, który zbudował Kraków. A ty?

• Bajkę o królewnie Lence, która miała wielkie zmartwienie.

• Dlaczego? – Bo nie wiedziała, czy cieszyć się, że będzie miała braciszka, czy nie.

• Jak zakończyła się historia?

• Wesoło. Uwierzyła, że młodsze rodzeństwo wcale nie jest takie złe i można z nim robić wiele ciekawych rzeczy.

• Też muszę ją przeczytać.

 

KARTY PRACY ( CZ. 4 ) STR. 23

Dziecko czyta w „Kartach pracy”, o czym Zuzia rozmawiała ze Stasiem, wskazuje, które słowa mówi Zuzia, a które – Staś, wkleja obok każdej wypowiedzi właściwą postać. Rozwiązuje mini-quiz do tekstu: – O czym jest opowiadanie? (o źrebaku) – Kto czyta opowiadanie? (Staś) – Na której stronie jest Staś? (na 2. stronie)

 

14. Rymowanie i czytanie – zabawy z rymami. Dziecko dobiera w pary obrazki z „Wyprawki” i podaje dodatkowy wyraz do rymu.

WYPRAWKA „Karty obrazkowe do zabawy w rymy”.

 

15. Moja ulubiona postać z bajki – rysowanie ulubionej postaci. Dziecko na arkuszach papieru w kształcie książki rysuje swoich ulubionych bohaterów. Należy zwrócić uwagę na właściwe rozplanowanie pracy na kartce. Po zakończeniu pracy zachęcamy dziecko, aby opowiedziało , kogo przedstawia rysunek, wskazuje, dlaczego narysowana postać jest jego ulubioną.

 

16. Ile książek jest na półce?.

KARTY PRACY ( cz. 4) str. 24

Liczenie książek na półkach. Dziecko wykonuje ćwiczenia: opowiada, jakie przedmioty są położone na poszczególnych półkach, podaje ich liczbę, sumuje, zapisuje wyniki oraz koloruje szuflady.

 

17. Wypożyczamy książki – zabawa tematyczna. Do tej zabawy potrzebne będą: liczmany: zakrętki/ guziki / kartoniki z cyframi.

Prosimy dziecko, aby samodzielnie ułożyło treść zadania matematycznego, np.:

• Miałem/Miałam 9 książek, wypożyczyłem/ wypożyczyłam jeszcze 1. Ile teraz mam książek?

• Ola w swojej biblioteczce ma 10 książek, ale 5 pożyczyła Basi. Ile ma teraz książek?

• Mama uwielbia czytać. Ma 10 książek, 8 oddała do biblioteki. Ile jej zostało?

Dziecko może układać liczmany ( zakrętki, guziki ) układa zapis za pomocą cyfr i znaków i podaje wynik.

 

WYPRAWKA „Kartoniki z cyframi”

KARTY PRACY ( cz. 4 ) str. 25

Dziecko dorysowuje książki na półce, żeby było tyle, ile wskazuje liczba (10), koloruje książki zgodnie z poleceniem. Następnie liczy, ile książek ma Emilka w swojej bibliotece, nakleja jeszcze dwie książki, które dostała dziewczynka, liczy je wszystkie i zapisuje obliczenie (8+2=10). W dalszej części rysuje na półce Patryka tyle książek, ile ma teraz, i zapisuje obliczenia 10–5 = 5.

 

18. Zakładka do książki – projektowanie i wykonywanie pracy plastycznej z wykorzystaniem różnych materiałów : papier kolorowy, blok techniczny, klej, nożyczki, dziurkacze o różnorodnych wzorach, kredki, mazaki, włóczki, tasiemki. Zachęcamy dziecko do wykonania zakładki wg. własnego pomysłu.

 

19. Półki w bibliotece - zabawa matematyczna. Wykonywanie obliczeń, łączenie książki z odpowiednią półką. Do tej zabawy potrzebne będą: dziesięć półek – pasków papieru z liczbami w zakresie od 1 do 10, sylwety książek z działaniami w zakresie 10. Rodzic układa na dywanie dziesięć półek (pasków papieru) z liczbami od 1 do 10. Półka z najwyższym numerem jest na górze, z najniższym – na dole. Dziecko otrzymuje książkę – sylwetę ( kartonik ) z zapisanym na nim zadaniem np. 9 – 1, 4 + 2, 7 + 3,

10 – 6, 0 + 3, 7 – 4, 6 + 3, 9 – 8. Zadaniem dziecka – bibliotekarza jest wykonanie działań i ułożenie książek na półkach oznaczonych właściwymi liczbami. Dziecko dokonuje obliczeń, manipulując zakrętkami lub guzikami. Po ułożeniu wszystkich książek zaczynamy zabawę od początku. Podczas kolejnych powtórzeń oznaczenia półek i działań mogą się zmieniać.

 

20. Zabawy i ćwiczenia dodatkowe:

• Kalkowanie z książek obrazków przez kalkę techniczną. ƒ

• Rysowanie książeczek ilustrujących treść poznanych utworów literackich.

• Moja książeczka – rysowanie swojej książeczki, wymyślonych opowiadań,

• Naklejanie zdjęcia dziecka jako autora książki. ƒ

• Wykonywanie składanych książeczek harmonijkowych. ƒ

• Ilustrowanie treści poznanych utworów literackich.

• Zabawy teatralne – wystawianie bajki z wykorzystaniem kukiełek.

 

21. Zestaw ćwiczeń gimnastycznych „ Idę do szkoły, chcę mieć proste plecy”.

• Koci grzbiet – dziecko w klęku podpartym wygina plecy w górę, chowając głowę w ramiona, i w dół, unosząc głowę .

• Dziecko (w leżeniu przodem) unosi głowę, wyprostowuje i unosi nogi - ćwiczenie można powtórzyć 3, 4 razy.

• Dziecko (w leżeniu przodem) układa dłonie pod brodą, wykonuje wdech, jednocześnie ściągając łopatki oraz unosząc łokcie, a następnie wydech - ćwiczenie można powtórzyć 4, 5 razy.

• Dziecko siada na krześle i  unosi ręce, wdychając powietrze, a  podczas wydechu wykonuje skłon w przód.

• Dziecko stojąc unosi ręce i  wykonuje skłony tułowia w tył i w przód.

• Dziecko siedząc na krześle, wykonuje skręty tułowia w  prawo i w lewo.

 

22. Ćwiczenia grafomotoryczne.

Rodziców, którzy dysponują w domu drukarką zachęcam do wydrukowania zamieszczonych poniżej ćwiczeń grafomotorycznych.

Zadaniem dziecka jest rysowanie po śladzie. Rysowanie zaczynamy w miejscu oznaczonym strzałką, podczas rysowania staramy się nie odrywać ręki.

Potem można pokolorować obrazek, starając się nie wychodzić poza linię.

 

http://images.dlaprzedszkoli.eu/przedszkole150/mkm.pdf

http://images.dlaprzedszkoli.eu/przedszkole150/mkm1.pdf

 

Propozycje ćwiczeń i zabaw do pracy z dziećmi

tydzień od 11 V do 15 V 2020

 

TEMATYKA TYGODNIA : ZAWODY NASZYCH RODZICÓW

 

Karty pracy, część 4 str. 26 - 33 i str. 96

 

1. Zapoznanie z wierszem Juliana Tuwima „ Wszyscy dla wszystkich”

Poznanie specyfiki różnych zawodów. Budowanie wypowiedzi.

 

Murarz domy buduje

Krawiec szyje ubrania

Ale gdzieżby co uszył

gdyby nie miał mieszkania.

 

A i murarz by przecie

na robotę nie ruszył

gdyby krawiec mu spodni

i fartucha nie uszył.

 

Piekarz musi mieć buty

Więc do szewca iść trzeba

No a gdyby nie piekarz

to by szewc nie miał chleba.

 

Tak dla wspólnej korzyści

i dla dobra wspólnego

wszyscy musza pracować

mój maleńki kolego.

 

Po wysłuchaniu wiersza rozmowa na temat treści; o kim, o czym był wiersz, formułowanie wniosków wynikających z puenty wiersza, o równej ważności wszystkich zawodów. Wyjaśnienie pojęcia „zawód” rozumiany jako praca, jaką wykonują dorośli i otrzymują za nią wynagrodzenie.

Rozmowa z dzieckiem na temat” Gdzie pracują rodzice, jaki zawód wykonują, na czym polega ich praca” Rozwijanie słownictwa, wzbogacenie wiedzy dziecka.

Ćwiczenia KP część 4 str.26-27 i str. 96

 

 

2. Zabawa „Jak powstaje dom?” Zawody konieczne, aby powstał dom:

architekt, murarz, hydraulik, dekarz, elektryk. Na czym polega ich praca.

Poznanie zawodów poprzez zabawę:

Architekt; oglądanie i omawianie gotowych projektów domów w katalogach, na ulotkach reklamowych,

projektowanie przez dzieci swojego wymarzonego domu oraz jego otoczenia;

Murarz; budowanie murów z klocków wg własnego pomysłu;

Hydraulik; sklejanie rolek po papierze toaletowym taśmą klejącą. Budowanie rurociągu, który biegnie prosto, zakręca, ma odnogi do różnych pomieszczeń.

Dekarz; na zaznaczonym sznurkiem na dywanie konturze dachu, dziecko układa kwadraty ( z Wyprawki) zachowując zasadę układania dachówek. Każda następna dachówka zachodzi lekko na poprzednią.

Elektryk; rysowanie sieci linii, w różnych kolorach na kartce w kratkę, według własnego pomysłu;

Malarz; turlanie rolki po ręczniku papierowym po plecach siedzącej przed nami osoby.

 

 

3. Zabawa plastyczna „ Kim będę, kiedy dorosnę?”

Dzieci rysują na kartkach z bloku lub malują farbami, kim chciały by zostać w przyszłości. Wypowiadają się na temat wybranych przez siebie zawodów, uzasadniają swój wybór.

 

4. W pracowni krawieckiej.

Co robi krawcowa i jakich narzędzi używa do pracy. Swobodne wypowiedzi dzieci. Ćwiczenia słownikowe, oparte na prawidłowym stosowaniu czasowników (nożyczkami wycina, centymetrem mierzy, żelazkiem prasuje..)

 

Zabawa: wypowiadamy głoskami wyrazy, a zadaniem dziecka jest połączyć wyraz w całość, lub wskazać właściwy obrazek (n-o-ż-y-cz-k-i, c-e-n-t-y-m-e-t-r, i-g-ł-a, ż-e-l-a-z-k-o;

 

5. Jak powstają ubrania? Na podstawie sukienki, ustalamy kolejność czynności jakie powinna wykonać krawcowa, aby uszyć ubranie.

Potrzebujemy cyfry od1 do 7; obrazki konturowe: sukienka, wykrój rękawa, nożyczki, igła i nitka, litera M,( jak maszyna) niekompletna sukienka np. bez rękawa, rysunek żelazka.

 

Krawcowa wybiera krój jaki będzie miała sukienka i z jakiej tkaniny będzie uszyta, rysuje kredą krawiecką wykrój na tkaninie, tnie po narysowanym śladzie, fastryguje wycięte części sukienki, szyje na maszynie krawieckiej, potem robi przymiarkę, prasuje uszytą sukienkę.

Dzieci utrwalają sobie kolejno wykonywane czynności jakie wykonuje krawcowa układając cyfry a obok nich kolejno obrazki konturowe.

 

Następnie oglądają ilustracje na karcie pracy i starają się wymienić jak najwięcej czynności, które kojarzą się z tym, co widzą na obrazku np. latawiec lata, unosi się, faluje.. ( ćwiczymy posługiwanie się czasownikami)

Kp,cz4 str.28-29

 

6. Zestaw ćwiczeń gimnastycznych, ogólnorozwojowych;

Zabawa orientacyjno porządkowa ; dzieci poruszają się zgodnie z wyklaskiwanym przez prowadzącego prostym rytmem ( do marszu, do lekkiego biegu na palcach, do podskoków) na hasło „figurka” zatrzymują się nieruchomo.

 

Nożyce pionowe w siadzie prostym – ćwiczenie mięśni brzucha. Dzieci siedząc w siadzie prostym z rękoma opartymi z tyłu o podłogę, unoszą wyprostowane nogi i wykonują nożyce pionowe w rytmie i tempie określonym przez prowadzącego.

 

Nożyce pionowe w leżeniu przodem – ćwiczenia mięśni pośladkowych; Dzieci w leżeniu przodem z rękoma ułożonymi pod brodą unoszą wyprostowane nogi nad podłogą i wykonują nożyce pionowe w tempie narzuconym przez prowadzącego.

 

Przekładanie woreczka gimnastycznego pod kolanem; ćwiczenia dużych grup mięśniowych. Dzieci, stojąc unoszą na zmianę raz prawą, raz lewą ugięta w kolanie nogę i przekładają woreczek pod kolanem, nie pochylając tułowia.

 

Podskoki- ćwiczenia skoczności. Dzieci wykonują podskoki obunóż w rytmie narzuconym przez prowadzącego.

 

Wystukiwanie rytmu w leżeniu przodem – ćwiczenia mięsni grzbietu. Dzieci w leżeniu przodem. Prowadzący wystukuje rytm, a następnie dzieci, odrywając klatkę piersiowa od podłogi, uderzają dłońmi o podłogę, odtwarzając rytm.

 

Przekładanie woreczka- ćwiczenia dużych grup mięśniowych. Dziecko w siadzie skrzyżnym, rytmicznie przekłada woreczek według polecenia prowadzącego np. nad głową, przed sobą, za sobą..

 

Przekładanie woreczka pod uniesionymi biodrami- ćwiczenia mięśni brzucha, mięśni pośladkowych. Dziecko w leżeniu tyłem z nogami ugiętymi w kolanach i stopami opartymi o podłogę unosi biodra, przekładając woreczek z ręki do ręki.

Tempo ćwiczenia: na „raz” unoszenie bioder, na „dwa” przekładanie woreczka do drugiej ręki, na „trzy” opuszczanie bioder.

 

Zataczanie kółek nogami w klęku podpartym- ćwiczenia dużych grup mięśniowych. Dzieci w klęku podpartym z rękoma ugiętymi w łokciach opartymi o podłogę, unoszą wyprostowaną nogę i zataczają nią kółka w tempie podanym przez prowadzącego.

 

Marsz z przysiadami- ćwiczenia oddechowe. Dziecko maszeruje, kiedy słyszy klaśnięcie w dłonie wykonuje przysiad, dwa klaśnięcia w dłonie są sygnałem, że należy wstać i kontynuować marsz.

 

7. Wiersz „Praca leśniczego” autor: Bożena Forma

 

Leśniczy często chodzi po lesie.

Zawsze zwierzętom swą pomoc niesie.

Zna każdą ścieżkę, krzewy i drzewa,

Rozpozna ptaka, który zaśpiewa.

 

Można go nazwać strażnikiem lasu.

Spędza w nim dużo swojego czasu.

Razem z gajowym sprawdza jak drwale,

Ścinają w lesie drzewa wytrwale.

Rozumie, o czym las ciągle śpiewa.

Patrzy jak tańczą liście na drzewach.

Powtarza głośno – szanuj przyrodę

Ja ci w tym zawsze chętnie pomogę.

 

Omawiamy treść wiersza ze szczególnym uwzględnieniem wymienionych zawodów i czynności, które są z nimi związane.

Wzbogacamy wiedze dzieci na temat różnych grup zawodowych, różniących się

środowiskiem pracy i jej specyfiką, wykorzystywanymi narzędziami i typowymi czynnościami.

Dzielimy zawody na pięć grup;

zawody, w których człowiek pracuje z przyrodą, albo dla przyrody;

zawody techniczne, w których głównym przedmiotem są obiekty techniczne (maszyny, mechanizmy i urządzenia)

zawody, w których ludzie pracują w bezpośrednim kontakcie z innymi ludźmi, zajmują się wychowaniem, edukacją, obsługą klienta, obsługa medyczną itp.

Zawody związane z opracowywaniem dokumentów, biurowością, pracą z tekstami, gdzie przedmiotem pracy są także liczby i informacje;

Zawody artystyczne, związane z twórczością muzyczną, literacką, aktorsko-sceniczną itp.

KP cz.4 str.30-31

 

 

 

 

8. Zabawy graficzne.

Dziecko otrzymuje kartkę A3 podzieloną na 4 części (lub 4 kartki mniejszego formatu). Zabawa polega na wykonaniu ilustracji graficznej rożnych zawodów. Przykłady:

 

Zabawa w kierowcę: w różnych miejscach na kartce (1) dziecko pisze rozsypane litery K (kierowca). Następnie rysuje linię łamaną, łącząc poszczególne litery. W ten sposób wyznacza jazdę autobusu pomiędzy przystankami.

Zabawa w pilota: W dowolnym miejscu na kartce (2) dziecko pisze dowolną ilość liter P ( pilot). Wokół każdej litery rysuje koło ilustrujące kołowanie nad lotniskiem.

Zabawa w strażaka. Na środku kartki (3) dziecko pisze literę S ( strażak)

Począwszy od dolnego końca litery, rysuje wokół niej linię spiralną, ilustrując zwijanie węza strażackiego.

Zabawa w listonosza. Dziecko pisze dwa rzędy liter L (listonosz) po prawej i po lewej stronie kartki. Łączy linią zygzakowatą poszczególne litery ilustrując poruszanie się listonosza pomiędzy domami.

 

9. Zakupy w księgarni –posługiwanie się monetami.

 

Zapraszamy dzieci do układania książek na półkach. Na podłodze wyznaczamy dwie linie –półki. Na pierwszej półce kładziemy kartonik z cyfrą 10, mówiąc, że tyle książek trzeba ułożyć. Układając książki dziecko odlicza : kładę pierwszą, drugą, trzecią...

Na drugiej półce stawiamy kartonik z cyfrą 9. Układamy książki, następnie porównujemy ich liczbę, określamy, gdzie jest więcej, gdzie mniej i o ile.

 

Zapraszamy dzieci do „wizyty w księgarni” i kupowania książek. Wybieramy jedną z książek i podajemy jej cenę np. 9zł. Dziecko ze swoich monet (wyprawka „ Monety i banknoty”) wybiera te, których suma wyniesie 9, układa je przed sobą i wymienia jakie monety wybrało.

Potem podnosimy dwie książki i mówimy dziecku, że każda z nich kosztuje po 5zl. Zadajemy pytanie: Ile razem kosztują dwie książki?

Dziecko sumuje ceny i wybiera potrzebne monety.

 

Rozkładamy na dywanie 4 kolorowe krążki, które będą pełniły rolę portfeli.

Wkładamy do każdego inną liczbę złotówek. Zadaniem dziecka jest wskazać,

w którym portfelu jest najwięcej pieniędzy, a w którym najmniej.

Następnie wybieramy kolejną książkę i podajemy jej cenę 8 zł.

Dziecko wskazuje portfel, w którym jest wystarczająco dużo pieniędzy, żeby można było kupić tę książkę i formułuje wypowiedzi typu:

w zielonym portfelu jest 10 zł , kupimy książkę i zostanie nam jeszcze 2 zł....

Utrwalamy wiadomości wypełniając KP cz.4 str.32-33.

 

10.Jaki to zawód? Rozwiązywanie zagadek.

 

Informatyk                                                                                                  Aktor

Gdy komputer się zawiesi,                                                                         Spotkasz go w niezwykłym miejscu

zatnie lub zepsuje,                                                                                      gdzie jest scena i kurtyna.

ten pan szybko go naprawi                                                                         Gdy podniosą ja do góry

i zaprogramuje.                                                                                           On swój występ już zaczyna.

 

Pisarz                                                                                                          Sprzątaczka

Jest ktoś, kto potrafi                                                                                       Jej praca potrzebna

Pisać pięknie zdania                                                                                     zawsze jest i wszędzie

I tworzyć z nich książki                                                                                  Gdzie będzie pracować,

I opowiadania.                                                                                                tam i czysto będzie.

 

Dziennikarz                                                                                               Kelner

Jeździ w różne miejsca,                                                                          Gościom w restauracji

często podróżuje.                                                                                    Karty dań rozdaje

Ważne informacje                                                                                    Potem zamówione

ludziom przekazuje                                                                                   potrawy podaje.

 

Weterynarz                                                                                                    Fryzjer

W białym fartuchu                                                                                     Z pomocą nożyczek,

ze słuchawkami.                                                                                         Szczotki i grzebienia,

Zajmuje się fachowo,                                                                                 wygląd naszych włosów,

chorymi zwierzętami.                                                                                   czaruje i zmienia.

 

Ratownik                                                                                                      Piłkarz

Na plaży lub basenie                                                                               Zawód bardzo popularny,

wszystkich obserwuje.                                                                             Marzy o nim każdy chłopak.

Bezpieczeństwa w wodzie                                                                      Lecz niektórzy tylko mogą

uważnie pilnuje.                                                                                     Całe życie piłkę kopać.

 

Kontroler                                                                                                    Kierowca

W autobusie i tramwaju                                                                          Gdy miejski autobus

podchodzi na chwilę.                                                                              przejeżdża ulicą,

Sprawdza czy pasażerowie                                                                    możesz go zobaczyć.

mają ważny bilet.                                                                                    Jest za kierownicą.

 

 

Pogodynka                                                                                         Krawcowa

Miła pani na ekranie,                                                                       Chcąc pięknie wyglądać

mapy pokazuje co dzień.                                                                  panowie i panie,

Na nich jest namalowane,                                                                szyją sobie u niej,

co słychać w pogodzie.                                                                    na miarę ubranie.

 

Strażacy                                                                                                 Górnik

Przyjeżdżają szybko                                                                  Przez cały rok ciężko

stawiają drabinę.                                                                        pod ziemia pracuje

Zawsze dzielnie walczą                                                             Na początku grudnia

Z pożarem i dymem.                                                                  Barbórkę świętuje.

 

Piekarz                                                                                                 Aptekarz

Świeżutkie pieczywo                                                                          Miły pan lub pani

w sklepie jest od rana.                                                                       za ladą w aptece,

Jak myślisz, kto w nocy                                                                     sprzedaje ludziom

piecze je dla nas?                                                                              eki na receptę.

 

Kwiaciarka                                                                                          Listonosz

Na placu lub rynku                                                                        Chodzi z duża torbą,

siedzi sobie pani.                                                                           trudne ma zadanie.

Przez nią stoją kosze                                                                     Zajmuje się co dzień

z pięknymi kwiatami.                                                                      listów doręczaniem.

 

Sprzedawca                                                                                             Policjanci

Gdy wejdziesz do sklepu,                                                                    Gdy na skrzyżowaniu

ta miła osoba,                                                                                      światła się zepsują,

spyta, co chcesz kupić                                                                        w białych rękawiczkach

i wszystko ci poda.                                                                             ruchem aut kierują.

 

 

Rozwiązywanie zagadek może odbywać się na zasadzie konkurencji rodzinnej.

I wersja: wybieramy spośród siebie osobę, której na plecach przypinamy kartkę z nazwą zawodu. Każdy z uczestników może powiedzieć zdanie, opowiadając o zawodzie (do jakiej grupy należy, jakie czynności się wykonuje).

Zadaniem zawodnika jest odgadnąć, jaki zawód ma na plecach.

 

II wersja: wybrana osoba odczytuje po cichu nazwę zawodu i przedstawia za pomocą gestów i ruchu pozostałym uczestnikom.

 

III wersja: osoba prowadząca wymienia pierwszą sylabę dowolnego zawodu, dziecko kończy wyraz (np. po..( policjant) a dopiero potem czyta zagadkę sprawdzając czy odpowiedz była poprawna.

 

 

PROPOZYCJE ĆWICZEŃ I ZABAW

DO PRACY INDYWIDUALNEJ RODZICÓW Z DZIEĆMI

TEMATYKA - „ MOJA MAMA JEST NAJWAŻNIEJSZA ”

( 18 .05. – 22 .05. 2020 )

 

KARTY PRACY - ( cz. 4 ) str. od 34 - 41 oraz str. 90- 94

WYPRAWKA - ( TECZKA) -( zabawa w czytanie - czasowniki, kolorowe klocki, „cienie”)

 

 

1. Co robi moja mama? – stosowanie czasowników, układanie zdań. Dziecko rozsypuje przed sobą kartoniki z czasownikami (obrazkami do dołu). Układa zdanie z tym czasownikiem tak, aby zdanie opisywało mamę. Np. czasownik „rysuje” – „Moja mama często ze mną rysuje obrazki”. Potem dziecko losuje kolejno kartonik, z innym czasownikiem.

WYPRAWKA- „Zabawa w czytanie - czasowniki”.

 

2. Jak mama uratowała księżyc – słuchanie opowiadania, zabawy językowe.

Rodzic zaprasza dziecko do wysłuchania opowiadania z książki „Nasza mama czarodziejka” Joanny Papuzińskiej. Opowiada, że książka opisuje niezwykłą mamę.

 

„Jak nasza mama zreperowała księżyc”.

Mama opowiadała, że obudziła się w nocy, bo księżyc świecił jej prosto w twarz. Wstała z łóżka, aby zasłonić okno. I wtedy usłyszała, że ktoś pochlipuje na dworze. Więc wyjrzała oknem, ciekawa, co tam się dzieje. I zobaczyła, że księżyc świeci na niebie z bardzo smutną miną, a po brodzie osłoniętej małą, białą chmurką, płyną mu łzy.

– Co ci się stało? – spytała nasza mama. – Dlaczego płaczesz?

– Buuuuu!... – rozpłakał się wtedy księżyc na cały głos – chciałem zobaczyć, jak wygląda z bliska wielkie miasto, spuściłem się na dół, zaczepiłem o wysoką wieżę i obtłukłem sobie rożek!

Księżyc odsłonił białą chmurkę i mama zobaczyła, że ma odtrącony dolny róg. Wyglądał zupełnie jak nadłamany rogalik.

– Co to będzie! – lamentował księżyc. – Kiedy zrobię się znów okrągły, będę wyglądał jak plasterek sera nadgryziony przez myszy! Wszyscy mnie wyśmieją!

– Cicho – powiedziała mu mama.

– Cicho, bo pobudzisz dzieci. Chodź tu na balkon, połóż się na leżaku i poświeć mi, a ja spróbuję wymyślić jakąś radę na twoje zmartwienie. Księżyc podpłynął do balkonu i ułożył się ostrożnie na leżaku. A mama założyła szlafrok, pantofle i poszła do kuchni. Cichutko wyciągnęła stolnicę, mąkę, jaja, śmietanę i zagniotła wielki kawał żółciutkiego ciasta.

Z tego ciasta ulepiła rożek, taki jakiego brakowało księżycowi.

– Siedź teraz spokojnie – powiedziała – to ci przyprawię ten twój nieszczęsny rożek.

Okleiła mama księżycowi brodę ciastem, równiutko i wylepiła taki sam rożek, jak ten, co się obtłukł. Potem wzięła jeszcze parę skórek pomarańczowych i skórkami, jak plastrem, przylepiła ciasto do księżyca.

– Gotowe! – powiedziała.

– Za kilka dni rożek ci przyrośnie i będziesz mógł te plasterki wyrzucić. Ale pamiętaj, na drugi raz nie bądź gapą, omijaj sterczące dachy i wysokie wieże. Przecież mogłeś się rozbić na kawałki!

 

Po wysłuchaniu opowiadania dziecko opowiada: Co się wydarzyło, jak mama uratowała księżyc, w jaki sposób mu pomogła?.

 

3. Zabawa „Co by było, gdyby…?”. Rodzic zaprasza dziecko do odpowiedzenia na pytanie: Co by było, gdyby mama nie pomogła księżycowi?. Zachęca dziecko do podawania wielu pomysłów, również żartobliwych. Następnie pytamy dziecko „Czy Twoja mama też czasem jest ratowniczką, w jakich sytuacjach często pomaga? Czy dziecko też może być ratownikiem dla mamy, czy dziecko może mamie pomagać?.

KARTY PRACY -( cz.4) str. 34-35

Dziecko ogląda historyjkę obrazkową i opowiada, co przedstawiają obrazki. Zastanawia się, jaka była kolejność przedstawionych zdarzeń i numeruje obrazki. Potem dziecko opowiada, co się wydarzyło. Następnie uważnie ogląda kwiaty będące wzorem do kolorowania i zgodnie z nim koloruje kwiaty w bukietach. Dopasowuje bukiety do mam przedstawionych na ilustracjach zgodnie z treścią zdań opisujących, jaki bukiet dostała każda z mam.

WYPRAWKA „Kolorowe klocki”. (Można też wykorzystać plastikowe słomki jako łodyżki - jeśli posiadamy je w domu.)

Zadaniem dziecka jest ułożenie według własnego pomysłu kwiatu z figur wyznaczonych kodem graficznym.

 

4. Dla mamy, na szczęście! – zabawy plastyczne. Do zabawy potrzebne będą: pojemniki z mąka, sól i woda, małe kubeczki, patyczki do szaszłyków, farby płynne lub rozrobione plakatówki, miseczki do zagniatania, kawałki tekturki na podkładki, zabawkowe wałki do ciasta lub okrągłe klocki. Można porozmawiać z dzieckiem o tym, jak można okazać wdzięczność mamie. Nawiązując do wypowiedzi dziecka, rodzic - tata lub starsze rodzeństwo zaprasza dziecko do wykonania upominku dla swojej mamy. Wspólnie z dzieckiem można przypomnieć, czego użyła mama, aby uratować księżyc – ciasta. Zachęcamy do zrobienia upominku z masy solnej. Masa solna będzie kolorowa, gdy dodamy do niej farby. Rodzic (tata) lub rodzeństwo może nakierować dziecko w stronę upominków- wykonanie wisiorka „symbolu szczęścia” - jak np. serduszko, koniczynka, słoń. Prezent dziecko wręczy mamie w „Dzień Mamy”.

 

Aby zrobić masę solną - należy nabrać malutki kubek mąki i wsypać do miseczki do zagniatania, nabrać połowę tego samego kubka soli i dosypać do mąki, dolać ¼ kubka płynnej farby, zmieszać wszystko w miseczce, a następnie zagnieść. Trzeba zwrócić uwagę, aby delikatnie dolewać wody, jeżeli masa jest zbyt sucha i nie skleja się, ugniatać dotąd, aż masa będzie zwarta i nie będzie kleiła się do rąk. Po wyrobieniu masy należy rozwałkować ją zabawkowym wałkiem lub okrągłym klockiem na kawałku tekturki, ewentualnie rozgnieść palcami na niezbyt cienki placek – około 1 cm grubości. Korzystając z patyczka, głęboko wciskamy go w masę, tak aby dotykał podkładki, należy narysować kształt słonia. Można przygotować szablon do obrysowania, ewentualnie skorzystać z gotowych foremek do wyciskania ciastek. Po narysowaniu/ wycięciu słonia trzeba oddzielić zbędną masę solną. Z kawałków pozostałej masy dziecko formuje uszy słonia i je przykleja. Patyczkiem należy delikatnie narysować oko, a w górnej części tułowia słonia wykonać otwór – na sznureczek. Po wykonaniu wisiorka pozostawiamy na tekturkach do wyschnięcia. Można także zapiec je w piekarniku. Po wyschnięciu lub upieczeniu można spryskać wisiorek lakierem do włosów– wtedy efekt będzie jeszcze ładniejszy i trwalszy.

 

5. Jak nasza mama odczarowała wielkoluda –wykonywanie zadań na podstawie przeczytanego tekstu. Rodzic czyta dziecku kolejne opowiadanie z książki „Nasza mama czarodziejka”.

 

Jak nasza mama odczarowała wielkoluda

Pośrodku naszego miasta jest park. Pośrodku parku – zjeżdżalnia, drabinki i boisko do grania w piłkę. Tam zawsze chodzimy się bawić.

Aż tu nie wiadomo skąd zjawił się kiedyś w mieście wielkolud. Od razu zajął cały park dla siebie. Na bramie wywiesił tablicę:

„Nikomu nie wolno tu wchodzić, choćby nie wiem co”.

Całymi dniami wylegiwał się na trawnikach, a wszystkie dzieci musiały bawić się na ulicy. Któregoś dnia nasz najmłodszy brat rzucił piłkę tak mocno, że przeleciała przez ogrodzenie i wpadła do parku. Wielkolud złapał ją i nie chciał nam oddać. Wróciliśmy do domu z płaczem.

Wtedy nasza mama wpadła w złość.

– No, nie – powiedziała – ja już dłużej tego znosić nie będę!

I poszła do parku.

Wszyscy, nawet dorośli panowie, bali się tego wielkoluda. Ale nasza mama – nie. Podeszła do niego bliziutko i zawołała:

– Nie pozwalam dokuczać małemu dziecku!

A ponieważ zobaczyła, że wielkolud ma kurtkę rozerwaną na plecach, powiedziała jeszcze:

– Taki duży, a wygląda jak obdartus! Jak panu nie wstyd! Proszę zaczekać, wezmę igłę z nitką i zaszyję dziurę!

Bo naszą mamę okropnie denerwuje, kiedy ktoś jest nieporządnie ubrany. Więc posłała nas po igłę i nici, przystawiła do pleców wielkoluda drabinę ogrodniczą i zaczęła mu cerować kurtkę.

Szyła, szyła, aż nagle drabina zachybotała się i nasza mama niechcący ukłuła wielkoluda igłą.

– O, przepraszam – powiedziała, bo wielkolud syknął.

Ale wielkolud syczał dalej. Mama zobaczyła, że przez dziurkę zrobioną igłą powietrze ucieka z niego jak z przedziurawionej opony. Kurczył się i kurczył, a po pięciu minutach stał się zwyczajnym chłopakiem – mniej więcej takim jak ja.

– Bardzo dziękuję! – powiedział do mamy.

– Pani mnie odczarowała! Ja byłem bardzo zarozumiałym chłopcem i ciągle chodziłem nadęty. Zdawało mi się, że jestem najmądrzejszy, najpiękniejszy i najważniejszy na świecie. Od tego nadymania robiłem się coraz większy i większy, aż w końcu stałem się wielkoludem. Z początku podobało mi się to nawet, bo byłem największy i najsilniejszy. Ale co z tego? Nikt mnie nie lubił, nikt nie chciał się ze mną bawić. Teraz wiem, że lepiej być zwyczajnym chłopcem i nie nadymać się. Mogę wrócić do domu. Do widzenia! A tutaj jest piłeczka!

I znów w naszym mieście stało się wesoło i bezpiecznie jak zawsze. Znów mogliśmy spędzać całe dnie w parku. Ale od tej pory nasza mama boi się, żeby któreś z nas nie zamieniło się w wielkoluda.

Dlatego ma zawsze naszykowaną miseczkę z mydłem i słomką do puszczania baniek. Gdy tylko któryś z nas zacznie sobie myśleć, że jest „naj... naj... naj...” i nadymać się – mama daje mu słomkę i mówi:

– Masz, popuszczaj sobie trochę baniek mydlanych. To ci dobrze zrobi, wydmuchasz z siebie całą zarozumiałość. Bo zdaje mi się, że jesteś za bardzo nadęty!

 

Po wysłuchaniu opowiadania dziecko opowiada, co się wydarzyło, kim był wielkolud, dlaczego stał się wielkoludem, jak mama go odczarowała, co to znaczy być zarozumiałym, jaki mama miała sposób, aby jej dzieci nie stały się zarozumiałe.

KARTY PRACY ( cz. 4 ) str. 36 – 37

Dziecko nazywa obrazki, wyróżnia głoski w nagłosie i łączy obrazki z właściwymi literami. Następnie czyta i wkleja sylaby.

Następnie rodzic rozmawia z dzieckiem na temat domowych czynności, które wykonują ich mamy i zadań, w których dzieci pomagają. Dziecko opowiada o swojej mamie, opisuje jej wygląd, sposób ubierania, ulubione kolory. Dziecko czyta wypowiedzi, kończy rysować i kolorować portret mamy zgodnie z informacjami.

 

6. Zapoznanie z wielką i małą literą „ń”, „Ń”.

Na podstawie ilustracji ( może to być wydrukowany obrazek- koń ) dziecko określa kolejno głoski. Rodzic pyta, jaką głoskę słychać na końcu wyrazu. Rodzic pokazuje dziecku małą pisaną i drukowaną literę „ń”. Należy zwrócić uwagę na fakt, że wielka litera „ń” w języku polskim nie występuje.

 

KARTY PRACY ( cz. 4 ) str. 86

Dziecko łączy każde zdjęcie z właściwym podpisem. Nad rysunkiem konia czyta podpis i otacza pętlą literę „ń”. Można zachęcić dziecko do wymyślenia bajki o koniku z ilustracji. Dziecko koloruje obrazek konia i dorysowuje elementy, które pojawiły się w jego bajce.

 

7. Pomocna dłoń – obrysowywanie i wycinanie po konturze własnej dłoni, rysowanie na jej odwrocie, jak dziecko może pomóc mamie w domu.

 

8. Czar dla mamy – próby czytania tekstów ze zrozumieniem w kartach pracy. Dziecko słucha czytanego przez rodzica opowiadania „Czar dla mamy” z książki „Nasza mama czarodziejka”.

 

Czar dla mamy

Od rana do wieczora gospodarowaliśmy w kuchni, a mama odpoczywała. Były to jej imieniny, a u nas w domu jest taki zwyczaj, że tego dnia mama nie może nawet dotknąć się żadnej roboty.

Usiedliśmy do kolacji przy odświętnie nakrytym stole.

Czekaliśmy na tatę, który znów na kilka dni wyjechał i właśnie dziś wieczorem miał wrócić. Opowiadaliśmy sobie różne historie.

Najwięcej mówił, jak zawsze, nasz najstarszy brat. Wyczytywał on z gazet wszystko o nowych wynalazkach i maszynach, a potem opowiadał nam to.

– Czy słyszeliście o poduszkowcach? – zapytał.

Nie słyszeliśmy o tym nigdy, więc nasz najstarszy brat opowiedział nam o nowych latających pojazdach, które tak właśnie się nazywają. Naszej mamie najbardziej podobało się to, że poduszkowce latają nisko nad ziemią, nie tak jak samoloty.

– Wyobrażacie sobie? Toby dopiero było przyjemnie przelecieć się nad samym miastem w taki piękny wieczór jak dzisiejszy! Zobaczyć je z góry, jakby się było gołębiem lub jaskółką! Chciałabym, żeby nam się coś takiego zdarzyło. Nie musiałby to nawet być poduszkowiec, wystarczyłaby zwykła poduszka!

W tej samej chwili, gdy mama wypowiedziała to życzenie, nasz tapczan jęknął, stęknął. Wieko podniosło się. Wyskoczyły z niego po kolei nasze poduszki i zawisły w powietrzu.

– Szalona okazja! – ucieszyła się mama.

– Widać to jakiś prezent imieninowy dla mnie.

Siadajmy! Lecz nim wdrapaliśmy się na poduszki, w drzwiach stanął tata.

A trzeba powiedzieć, że nasz tata nigdy nie przepadał specjalnie za czarami.

– Co tu się dzieje? – zawołał.

– Co znowu wyrabiacie?

– Wybieramy się na spacer! – krzyknął nasz najmłodszy brat.

– Siadaj z nami!

– O, nie! Macie coraz bardziej szalone pomysły!

Co powiedzą ludzie, gdy zobaczą cię, Marysiu, fruwającą nad rynkiem?

Tymczasem z tapczanu wyskoczyła już piąta poduszka i leciała prosto na tatę. – Nic z tego! – powiedział tata. – Zresztą będzie mi potem dokuczał reumatyzm, jak mnie za bardzo przewieje. Lećcie sobie sami, skoro już musicie.

Cztery nasze poduszki, gdyśmy tylko na nich siedli, wypłynęły przez okno na dwór. Wyminęliśmy krzaki jaśminu, kwitnące w ogródku, i zaczęliśmy wznosić się do góry.

Gdy byliśmy na wysokości czubków topoli, coś nagle zafurczało za nami. To doganiał nas tatuś na swojej poduszce.

– Niech tam, ja z wami! Przecież dziś imieniny mamy!

I dalej polecieliśmy już wszyscy.

Naokoło była ciemna, ciepła, pachnąca noc. Poszewki i falbanki furkotały na wietrze, tak jakby każda poduszka miała swój motorek.

Tuż, tuż pod nami migotało światełkami nasze miasto. Widać było w mroku domy, dzwonnicę, park, naokoło – pola, a dalej czarne plamy lasów.

– Patrzcie, dopiero teraz widać, że mieszkamy naprawdę w małym miasteczku – powiedziała mama.

– Patrzcie, tymi poduszkami można sterować! – zawołał tata.

– Kiedy rozpinam marynarkę, wiatr stawia większy opór i leci się wolniej. Kiedy zapinam – to szybciej! Zaczęliśmy wszyscy próbować. W ten sposób okrążyliśmy rynek.

– Uwaga! – krzyknął tata. – Musimy już wracać! Poduszki opadają! Rzeczywiście nasze pojazdy opuszczały się coraz niżej. Ledwo, ledwo udało nam się dojechać na nich do ogródka. Dotykaliśmy nogami ziemi. Potem musieliśmy już wziąć poduszki pod pachę i wejść z nimi po schodach.

– Nic nie szkodzi! – rzekł tata do mamy.

– Uważam, że była to całkiem niezła przejażdżka. Udał ci się, Marysiu, ten czar!

– Kiedy to nie ja czarowałam! – sprzeciwiła się mama. – Ja się nie znam na takich wynalazkach.

Całą drogę właśnie zastanawiam się, kto to?

Mama przyjrzała się nam po kolei.

– No, który i jak to zrobił? – zapytała, jak wtedy, gdyśmy coś przeskrobali.

– Ja – przyznał się nasz najstarszy brat. – Pamiętacie baloniki, które kupowaliśmy na defiladzie?

Te, co same leciały do góry? Wypuściłem z nich gaz i napompowałem nim poduszki. Tylko za bardzo się śpieszyłem, nie zaszyłem dobrze poduszek i dlatego gaz zbyt wcześnie uciekł. Chciałem zdążyć przed powrotem taty, ale mi się nie udało.

– Właśnie, że ci się udało – powiedziała mama.

– Nie widzisz, że tata nareszcie przekonał się do naszych czarów?

 

Po wysłuchaniu opowiadania pytamy dziecko: Co się wydarzyło, jaką niespodziankę przygotował syn dla mamy? Jak cała rodzina spędziła imieniny mamy?. Dziecko wypowiada się na temat własnych doświadczeń związanych ze zwyczajami obchodzenia urodzin lub imienin członków rodziny.

 

9. Podróż poduszkowcem. Dziecko siada na swojej ulubionej poduszce i wyrusza podziwiać świat z góry. Dziecko wyobraża sobie, co można zobaczyć, latając między domami, nad miastem, nad lasem itp. Sygnałem do rozpoczęcia podróży jest dowolny fragment piosenki, podkład muzyczny. W czasie trwania dźwięku dziecko siedzi skrzyżnie na swojej poduszce i z rękami rozłożonymi pochyla się na boki – leci poduszkowcem. Gdy odgłos ucichnie, dziecko opowiada, gdzie leci i co widzi, np. Lecę wkoło wieżowca, widzę tatę i dziecko, jak grają w warcaby; lecę nad lasem, widzę wystraszonego zajączka; lecę nad chmurami. Liczba powtórzeń zależy od kreatywności i zaangażowania dziecka. Tą zabawę można powtórzyć kilkakrotnie.

 

10. Które słowa pasują?- do tej zabawy potrzebne będą kartoniki z wyrazami

 

( można wydrukować napisy):„tata”, „brat”, „dłoń”, „tańce”, „mama”, „domek”, „miłość”, „radość”, „siostra”, „zabawa”, „miasto”, „balon”, „drabina”, „smutek”, „list”, „czary”.

Zadaniem dziecka jest wybranie tych, które pasują do wysłuchanego opowiadania („Czar dla mamy”) Po wybraniu wszystkich wyrazów pasujących do opowiadania dziecko może zastanowić się, jak można pogrupować te wyrazy. Przykładowe propozycje: osoby: tata, brat, mama, siostra; – uczucia: miłość, radość; – czynności: tańce, zabawa, czary.

 

11. KARTY PRACY ( cz. 4 ) str. 38-39

Dziecko ogląda obrazek domku na drzewie, do którego została zaproszona mama do wspólnej zabawy. Rysują po śladzie drzewo, domek i szczeble drabiny, na których znajdują się wyrazy. Koloruje na zielono te szczeble, na których znajdują się nazwy członków rodziny. Następnie samodzielnie czyta tekst o tym, co działo się w domu Kuby.

Po przeczytaniu tekstu kierujemy uwagę dziecka na zdanie pod tekstem na żółtym tle. Rodzic odczytuje je, a dziecko wśród osób na ilustracjach wyszukuje tę, która pasuje do odpowiedzi i łączy ją ze zdaniem. Tak samo postępuje przy kolejnych pytaniach.

 

12. Czyj to cień? – ćwiczenia percepcji wzrokowej i zdolności kojarzenia. WYPRAWKA- „Cienie”

Dziecko rozsypuje przed sobą obrazki i ich cienie. Zadaniem dziecka jest połączyć w pary obrazek i odpowiadający mu cień. Po ułożeniu obrazków dziecko szuka skojarzeń łączących przedmioty z ich mamami, np.: jabłko – Moja mama gotuje pyszny kompot jabłkowy, albo mama zawsze obiera dla mnie jabłko ze skórki.

 

13. Jak nasza mama szukała złodzieja – zabawy logiczno-matematyczne, Rodzic zaprasza dziecko do wysłuchania kolejnej opowieści o niezwykłej mamie czarodziejce.

 

Jak nasza mama szukała złodzieja

Tam, gdzie byliśmy na wakacjach, rosła w polu samotna, rozłożysta sosna. Lubiliśmy siedzieć w cieniu tej sosny i słuchać, jak mama nam czyta.

Ale któregoś dnia, gdyśmy tam przyszli, pod sosną nie było w ogóle cienia, tylko wszędzie słońce i słońce.

– Nieszczęście – zaszumiała sosna na nasze przywitanie – ssskradziono mi cień! Mój najwspanialszy na śśświecie cień! Ratujcie mnie! Szszukajcie, łapcie złodzieja!

Chcieliśmy jak najszybciej biec na pomoc sośnie, ale mama spokojnie siadła sobie pod drzewem i zaczęła wypytywać:

– Kogo podejrzewasz?

– Szszaraki! Przez całą noc harcowały tu jak szalone! Skrzyczałam je, bo nie dawały mi zasnąć. Obraziły się i poszły sobie. Na pewno zabrały ze sobą cień, żeby zrobić mi na złość! Nie mogłam tego zauważyć, bo przecież mój cień widać tylko wtedy, kiedy jest jasno!

– A wczoraj? – pytała mama.

– Dzień był pochmurny, twego cienia też nie mogłaś widzieć. Może przychodził tu ktoś wczoraj i zabrał go!

– Ależ wczoraj nie było nikogo, z wyjątkiem babci Grzelakowej – tej, co sprzedaje serki. Schowała się tu przed deszczem. To musiały zrobić szaraki! – upierała się sosna.

– Zobaczymy – powiedziała nasza mama, podnosząc się z trawy.

– Chodźmy do babci Grzelakowej!

Babcia Grzelakowa była akurat w domu.

– Dzień dobry – powiedziała nasza mama. – Czy moglibyśmy obejrzeć sobie ten wasz duży koszyk do noszenia serów? Chłopcy mają zamiar upleść taki sam i chcielibyśmy się przyjrzeć, jak jest zrobiony.

– A proszę, weźcie go sobie z sionki. Teraz jest już wprawdzie stary i połamany, ale kiedyś był to naprawdę piękny koszyk.

Mieliśmy bardzo niemądre miny, gdy postawiliśmy babciny koszyk na zalanym słońcem podwórku. Cień, który rzucał koszyk, był cieniem rozłożystej sosny!

Odczepiliśmy cień od koszyka i poszliśmy oddać go sośnie. Zanim przymocowaliśmy go z powrotem, minęło tyle czasu, że trzeba było szybko biec na obiad.

– Skąd to wszystko wiedziałaś, mamo? – wypytywaliśmy po drodze. – Skąd wiedziałaś, że cień jest u babci?

– Już dawno zauważyłam, że koszyk babci Grzelakowej jest w wielu miejscach popękany i połamany. Kiedy sosna powiedziała, że babcia ukryła się pod nią przed deszczem, pomyślałam sobie, że może cień zaczepił się o któryś z pękniętych prętów koszyka i babcia zabrała go ze sobą do domu. Jakoś mi się nie chciało wierzyć w te zające, które ukradły cień.

– Ojej! – zawołał nasz starszy brat. – Powinnaś, mamo, pracować w policji i tropić prawdziwych złodziei!

– A dlaczego, mamo – zapytał nasz młodszy brat – powiedziałaś babci nieprawdę, że chcesz zobaczyć koszyk, bo my będziemy pleść taki sam?

– Po pierwsze – odrzekła mama – nie chciałam babci martwić. Gdyby się dowiedziała, że zabrała sośnie cień, byłoby jej przykro. Przecież zrobiła to niechcący. A po drugie – czy to nieprawda, że chcecie zrobić taki sam koszyk dla babci, zamiast tego, który już jest połamany? Wujek na pewno chętnie wam pokaże, jak to się robi!

Po wysłuchaniu opowiadania dziecko wypowiada się, Kto to jest detektyw?, Dlaczego mama była jak detektyw?, Komu była potrzebna pomoc detektywa i dlaczego?.

 

14. Rysunek „Pod dyktando”.

KARTY PRACY ( cz. 4 ) str. 40

Dziecko rysuje w ramce elementy tak, jak wskazuje instrukcja, a następnie kończy obrazek według własnego pomysłu.

 

15. Dorysuj brakujące elementy - ćwiczenia matematyczne.

KARTY PRACY ( cz. 4 ) str. 41

Dziecko uzupełnia brakujące elementy w zbiorach tak, aby było ich tyle, ile wskazuje liczba, dorysowuje brakujące części obrazków.

 

16. Co się ukryło, co się zgubiło, dokończ, dorysuj, aby całe było- Ćwiczenia graficzne.

Do tej zabawy potrzebne będą kartki z liniami i lusterko.

Rodzic pokazuje dziecku kartki z liniami. Każda kartka została wcześniej złożona na pół tak, żeby powstało zagięcie tworzące linię środka. Na jednej połowie kartki narysowane są konturowe połówki rysunków, np. kwiatu, motyla, serca. Rysunek końcami styka się z linią środka. Rodzic opowiada, że mama czarodziejka przygotowała dla dzieci zagadki rysunkowe. Trzeba uważnie przejrzeć się każdej linii, przyłożyć lusterko do linii środka w kierunku narysowanego wzoru i zobaczyć, co ukryło się na obrazku. Dziecko samodzielnie dorysowuje drugą część obrazka (lustrzane odbicie) i uzupełnia dodatkowymi elementami według własnego pomysłu.

 

17. Zadania dodatkowe. Poznanie liczb: „16” „17” „18” „19” „20”. Zadania z liczbami najlepiej wykonywać stopniowo.

KARTY PRACY ( cz. 4) str 90 - 94

 

18. Zestaw ćwiczeń gimnastycznych.

Ćwiczenia powtarzamy kilka razy:

• Skręty tułowia w siadzie skrzyżnym – ćwiczenia tułowia. Dziecko, siedząc w siadzie skrzyżnym, kładzie dłonie na ramionach i wykonuje skręty tułowia w lewo w tył i w prawo w tył.

• Wymachy nóg w górę w klęku podpartym – ćwiczenie dużych grup mięśniowych. Dziecko w klęku podpartym z ugiętymi w łokciach rękoma wykonuje wymachy nóg w górę, na zmianę trzy razy prawą i trzy razy lewą nogą.

• Przekładanie nogi przez splecione ręce – ćwiczenie równowagi. Dziecko, stojąc, splata przed sobą ręce, a następnie przekłada i wyjmuje przez nie raz prawą, raz lewą nogę.

• Przysiady z wymachami ramion – ćwiczenie dużych grup mięśniowych. Dziecko stoi z rękoma wzdłuż tułowia i zaciska pięści. Wykonując wymachy ramion w przód, stoi na palcach. Wykonując wymachy ramion w tył, dziecko kuca.

• Rysowanie kółek palcami stóp w siadzie ugiętym – ćwiczenie mięśni grzbietu i stóp. Dziecko w siadzie ugiętym „rysuje” na podłodze kółeczka – na zmianę kilka razy palcami prawej i lewej stopy. Stara się, aby ćwiczące stopy były w maksymalnym wspięciu

• Podskoki obunóż w miejscu – ćwiczenie skoczności. Dziecko, stojąc w miejscu, wykonuje podskoki obunóż wokół swojej osi. Zwraca uwagę, aby skoki były sprężyste i ciche.

 

19. Ćwiczenia grafomotoryczne.

Rodziców, którzy dysponują w domu drukarką zachęcam do wydrukowania zamieszczonych poniżej ćwiczeń grafomotorycznych.

Zadaniem dziecka jest rysowanie po śladzie. Rysowanie zaczynamy w miejscu oznaczonym strzałką, podczas rysowania staramy się nie odrywać ręki. Potem można pokolorować obrazek, starając się nie wychodzić poza linię.

 

http://images.dlaprzedszkoli.eu/przedszkole150/szlaczki-mama.pdf

 

http://images.dlaprzedszkoli.eu/przedszkole150/cwiczenia-grafomotoryczne-mama.pdf

 

 

Propozycje ćwiczeń i zabaw dla dzieci na tydzień od 25 V do 29 V 2020

Tematyka tygodniowa „Duże i małe rodziny w akcji”

 

1. Majowa krzyżówka.

Pomoce: arkusz papieru z narysowanymi polami krzyżówki, kartoniki z literami

Zagadki do rozwiązania:

1. W powietrzu się unosi, ludzi z miejsca na miejsce przenosi.

2. Gdy do przedszkola przychodzimy, to się w niej bawimy.

3. Idzie maj, szumi...

4. Na wielkim ekranie rodzinne oglądanie.

5. Kierownica i dwa koła, jeździć można dookoła.

6. Czarny lub biały z komina uchodzi, czystemu powietrzu na pewno zaszkodzi.

SAMOLOT

SALA

GAJ

KINO

ROWER

DYM

Hasło do odczytania: MAJOWY. Dziecko wymyśla dalszy ciąg, czyli co może być majowe, np. majowy deszczyk, majowy wiaterek, majowy kwiat.

 

2. Na majowym pikniku, dywanowa gra planszowa.

Pomoce: krążki, ilustracje mrówek, rzeczki, rowerów, plecaka, koszyka piknikowego, sylwety stokrotek z białego papieru, kostka do gry, koszyczki (na stokrotki)

Układamy na dywanie, w dużym kręgu kolorowe krążki, które stanowią pola do gry. W każdym krążku znajduje się wybrany obrazek (ten sam może być powtórzony kilkakrotnie) lub sylwety stokrotek. W pierwszym krążku znajduje się napis” dom” i to będzie pole startowe, w ostatnim napis „piknik” i to będzie meta.

Po rzuceniu kostką gracz przesuwa swój koszyczek o tyle pól, ile wskazuje kostka. Po zatrzymaniu się na polu z kwiatkami zbiera do koszyczka jedną stokrotkę. Jeżeli zatrzyma się na polu z obrazkiem czyta instrukcję do realizowania.

Przykładowe obrazki i instrukcje:

Mrówki- uwaga mrowisko- omijasz je, idziesz trzy pola do przodu;

Rower- dostałeś rower- możesz szybciej dotrzeć na piknik, przeskakujesz 5 pól do przodu;

Rzeczka - uwaga rzeczka - szukasz mostu, stoisz jedna kolejkę;

Plecak - masz ciężki plecak - musisz odpocząć, tracisz dwie kolejki;

Koszyk piknikowy - zatrzymałeś się na posiłek - tracisz kolejkę;

 

Wygrywa ten kto pierwszy dotrze na piknik.

Następnie „wijemy wianek”, z zebranych stokrotek, naklejając kwiaty na pasek papieru. Na koniec sklejamy go i zakładamy na głowę zwycięzcy, który mówi

„ Kwiatek i kwiatuszek, zrobimy wianuszek. Jak córeczka go ponosi, da go temu, kto poprosi. Na słowo „poprosi” przekazuje go następnej osobie. Zabawa toczy się do momentu, aż wszyscy uczestnicy przymierzą wianek.

 

Karta pracy cz.4 str. 42-43

 

3. „ Rodziny wkoło nas”. Prosimy dzieci aby pomyślały, jakie rodziny znają, jakie żyją koło nas, o jakich słyszały, jakie widziały w różnych sytuacjach, kogo odwiedzały. Szukamy odpowiedzi na pytanie; Co to jest rodzina, czy jest ważna, czy są rodziny mniej lub bardziej ważne. Staramy się prowadzić rozmowę tak, aby dojść do wniosku, że wszystkie rodziny są ważne i potrzebne. Te ze wsi i te z miasta, te duże i te małe, że wszyscy w rodzinie są ważni i potrzebni, nikt nie jest lepszy ani gorszy.

 

4. Kuchenne przygody dla zdrowia i urody.

Prawidłowe używanie przymiotników, ćwiczenia słownikowe.

 

Zagadka smakowa: dziecko próbuje z zamkniętymi oczami różne warzywa i stara się je rozpoznać (miedzy innymi zielony ogórek). Następnie wypowiada się na temat ogórka stosując przymiotniki; np. ciemnozielona skórka, jasnozielony w środku, podłużny, smaczny, zdrowy, szklarniowy, gruntowy.

Pokazujemy różne warzywa np. pomidor. Zadajemy pytanie: Czy to jest ogórek?

Zadaniem dziecka jest odpowiedzieć i uzasadnić swoje zdanie, np.

Nie, bo nie jest zielony i nie jest podłużny.

Zachęcanie dzieci do spożywania warzyw i owoców. Wykorzystanie wiadomości nt. jakie potrawy można przygotować z użyciem konkretnych warzyw i owoców. Wspólnie z rodzicami przygotowywanie zdrowych, wesoło wyglądających kanapek na śniadanie lub kolację. Wykorzystanie pomysłowości przy dekorowaniu. Układanie różnych kształtów. Używanie świeżych warzyw: pomidory, ogórki, papryka, zielona cebulka, rzodkiewka, sałata..

 

Ćwiczenia w karcie pracy cz.4 str.44, 45;

 

5. Ćwiczenia gimnastyczne z wykorzystaniem piórka i kocyka.

 

* Zabawa orientacyjno –porządkowa: dzień i noc. Dzieci poruszają się w rytm muzyki. Na hasło „dzień” zatrzymują się i unoszą w górę ręce, na hasło „noc’

wykonują przysiad, chowając głowę w ramiona.

* Ćwiczenia mięsni grzbietu: W leżeniu przodem na kocyku, odpychają się rękami i wykonują ślizg do wyznaczonego wcześniej miejsca.

* Ćwiczenia mięsni brzucha: dzieci na złożonym na połowę kocyku, w siadzie ugiętym, z rękoma na kolanach, odpychają się stopami i przejeżdżają między ustawionymi przeszkodami (slalom) i wracają na wyznaczone miejsce.

* „ Froterka” ćwiczenia dużych grup mięśniowych. Dziecko otrzymuje piórko, składa kocyk, kładzie na nim piórko i swoje dłonie. Odpychając się z wyprostowanymi w kolanach nogami, przesuwa powoli kocyk tak, aby piórko z niego nie spadło.

* „Hulajnoga” Dziecko składa kocyk tak, aby miał podłużny kształt. Jedną stopę stawia na kocyku, drugą odpycha się, jakby jechało na hulajnodze.

Ćwiczenie wykonuje raz jedną, raz druga nogą.

* Przejazd tyłem na kocyku. Dziecko leży tyłem na kocyku z ugiętymi w kolanach nogami, ręce leża na brzuchu. Odpychając się nogami, wykonuje ślizg do tyłu. Ważne jest, by podczas wykonywania ćwiczenia nie odrywały pośladków od kocyka.

* Ćwiczenia mięsni brzucha i stóp. Dziecko stopami składa kocyk tak, aby był jak najmniejszy.

 

6. Zabawa paluszkowa z wykorzystaniem rymowanki:

 

Ten duży to dziadziuś,

A obok babusia.

Największy to tatuś,

A przy nim mamusia.

A to dziecinka mała.

Oto rączka cała!

 

Dziecko uczy się rymowanki, pokazuje zamkniętą dłoń i kolejno rozwija palce.

Modyfikujemy zabawę z rymowanką tak, aby za każdym razem kończący ją gest był inny. W tym celu zmieniamy ostatni wers rymowanki np.

ze wszystkimi tańcowała – okrężny ruch dłoni;

w okienko pukała – pukanie zgiętym palcem o druga dłoń;

bajeczek słuchała –zamykanie i otwieranie dłoni (jak otwieranie i zamykanie książki);

 

7. Czytanie wyrazów i zdań. Rozmowa na temat przeczytanego tekstu.

Karta pracy cz. 4 str.46

Prezentujemy dzieciom napisy oznaczające różne sposoby spędzania wolnego czasu: bieganie, bajki, gry, klocki, taniec, rozmowa, spacer, telewizja, rysowanie gotowanie, kino, rower i inne. Dziecko odczytuje je po cichu i gestem lub dowolnym ruchem pokazuje te czynność. Określa jaki sposób spędzania czasu jest najbardziej lubiany w jego rodzinie i zaznacza odpowiedni wyraz pętlą.

 

 

Karta pracy cz.4 str.47;

Dzieci samodzielnie lub z pomocą dorosłego odczytują tekst.

Następnie słuchają tekstu, ponownie przeczytanego w całości przez dorosłego.

Odpowiadają, dlaczego sobota była niezwykła dla bohaterów. Oglądają obrazki pod tekstem opowiadające o jego treści i numerują je zgodnie z kolejnością zdarzeń, po czym dorysowują brakujące elementy i kolorują obrazki.

 

8. Dom - ćwiczenia graficzne. Prezentujemy dzieciom różne przykłady domów budowanych dawniej i dziś, wykorzystując prezentację multimedialną lub ilustracje. Dziecko wypowiada się na ich temat; czym się różnią, co się zmieniło w ich wyglądzie i funkcjonalności, co powoduje te zmiany; Rozmawiamy o wiedzy i pomysłowości ludzi, o ich wynalazkach, postępie w różnych dziedzinach, również w dziedzinie budowania domów. Zadanie polega na rysowaniu dowolnych szlaczków na konturowych domach, ale w taki sposób, żeby każdy wzór był inny, a podczas rysowania pisak nie odrywał się od kartki.

 

9. Zabawy matematyczne: przeliczanie, dopełnianie zbiorów, dodawanie i odejmowanie.

* Układamy kwadrat (np. ze sznurka) to będzie podwórko. Przy każdym boku kwadratu układamy konturowy dom, któremu przyporządkowujemy numery, kolejno 1,2,3,4. „Na podwórku” układamy 6 kół ( będą grały role dziewczynek) i 4 trójkąty ( chłopcy). Zadajemy pytania: Ile dzieci bawi się na podwórku?

Ile bawi się dziewczynek a ilu chłopców?

Odpowiadając na pytania, dzieci wybierają właściwą cyfrę i podnoszą ją do góry

Przy kolejnym pytaniu: O ile jest więcej dziewczynek niż chłopców? Dziecko układa działanie odejmowania i oblicza wynik.

Następnie wykonuje kolejne polecenie według instrukcji słownej: w każdym domu mieszka po tyle samo chłopców (rozdziela po jednym chłopcu do każdego domu), w domu nr 1 mieszka jedna dziewczynka, w domu nr 3 mieszka o jedną dziewczynkę więcej niż w domu nr 1, w domu nr 2 mieszka tyle samo dziewczynek co w domu nr 3,w domu nr 4 mieszka o jedną dziewczynkę mniej niż w domu nr 2. Po rozdzieleniu wszystkich dziecko sprawdza, w których domach mieszka więcej dzieci, w których mniej, w których mieszka po tyle samo dziewczynek i chłopców, a w których mieszka więcej dziewczynek.

 

* W jednym rogu podwórka umieszczamy napis „Lody”. Aby je kupić, trzeba ustawić się w kolejce. Dziecko ustawia mieszkańców domu w kolejce po lody według instrukcji : Pierwsza w kolejce stoi dziewczynka z domu nr 4, drugi jest chłopiec z domu nr 3, potem stoi rodzeństwo z domu nr1 itd.

Wszystkie dzieci muszą zostać ustawione w kolejce.

Następnie dziecko przyporządkowuje „lody” (etykietki lub żetony) według instrukcji, poszczególnym osobom w kolejce np. lody truskawkowe kupiło trzecie dziecko od prawej strony, lody jagodowe – drugie dziecko od lewej strony, miętowe pierwsze dziecko w kolejce itd. do rozdania lodów wszystkim dzieciom.

 

* Rozkładamy dwie kartki: żółtą (piaskownica) i niebieską (basen)

Pokazujemy dziecku cyfrę na kartoniku mówiąc, że tyle dziewczynek bawi się w piaskownicy. Dziecko odczytuje i układa na żółtej kartce wskazaną ilość. Kierujemy zabawą tak, aby część dzieci bawiła się w piaskownicy, część pływała w basenie, a część pozostała na podwórku. Dzieci układają działania dodawania i odejmowania, obliczają wynik, wykorzystując zaaranżowaną sytuację i odpowiadając na zadane przez prowadzącego zabawę pytania.

 

 

 

10. Utrwalanie czytania. Zapraszamy dzieci do gry „ Domowe przyjemności i domowe obowiązki”. Kładziemy przed sobą planszę (wyprawka)

„Zabawa w czytanie- czasowniki”(1) wyrazami do góry. Obok planszy układamy obrazki z zestawu „ Zabawa w czytanie - czasowniki”(2). Gra polega na zakrywaniu napisu odpowiadającym mu kartonikiem. Losujemy pasek, który zawiera wybraną liczbę kropek i jeden z symboli, które znajdują się na krawędzi planszy np. trzy kropki i niebieskie serduszko. Zadaniem dziecka jest odczytać słowo na polu wskazanym przez kod, odszukać odpowiadający mu obrazek i przykryć pole.

 

11. Wesołe minki chłopca i dziewczynki – utrwalanie dodawania.

Pomoce: plansze z buziami, kartoniki z cyframi, kredki.

Kładziemy na stole obrazek buzi z namalowanymi piegami, a pod nią działanie matematyczne – dodawanie. Zamiast cyfr przypinamy puste okienka. Zadaniem dziecka jest policzyć piegi na jednym i drugim policzku i ułożyć działanie dodawania oraz obliczyć wynik – ile piegów ma chłopczyk (dziewczynka). Zabawę powtarzamy kilkakrotnie, przy czym za każdym razem na policzkach jest inna ilość piegów. Zabawę można zmodyfikować pokazując dziecku działanie dodawania i poprosić je aby dorysowało piegi na policzkach tak, jak pokazuje działanie.

 

12. Wymarzony dom – opowiadanie. Przy muzyce relaksacyjnej i po ułożeniu się w wygodnej pozycji zapraszamy dziecko do zamknięcia oczu i wyobrażenia sobie swojego wymarzonego domu. Proponujemy żeby zabrało nas na spacer po swoim domu zadając pytania: Gdzie jesteś? Co tam robisz? Co znajduje się dookoła ciebie? Jakie widzisz przedmioty? Który najbardziej ci się podoba? Dlaczego? Czy oprócz ciebie jest ktoś teraz w domu? Kto mieszka z tobą w domu? W jakim kolorze są ściany? Jak czujesz się w tym domu?

 

13. Zabawa plastyczna (z wykorzystaniem ramki z wyprawki)

Po przeprowadzeniu z dzieckiem krótkiej rozmowy na temat „Moja rodzina”

proponujemy, aby dziecko narysowało ją i ozdobiło ramkę według własnego pomysłu.

 

14. Zabawa językowa „ Niezwykłe rodziny wyrazów”

Wyrazy w rodzinie mają wspólną część. Pokazujemy kartkę z napisem „dom” i wyjaśniamy, że do rodziny słowa „dom” należą te wszystkie wyrazy, które mają to słowo w swoim brzmieniu. Pokazujemy jak można utworzyć kolejny wyraz, tej rodziny, dokładając następne litery tak, aby powstał wyraz np. „ domofon” . Wymyślamy następne wyrazy, które mogą należeć do tej rodziny. Dziecko może je układać korzystając z liter z wyprawki, za każdym razem wymieniając lub dokładając poszczególne litery, natomiast wyraz „dom” pozostaje bez zmian.

 

Proponowane wyrazy: „dom” domek, domowy, domki, domownik, domownicy, bezdomny, domator.

„kwiat” kwiatek, kwiatowy, kwiatuszek;

„sznur” sznurówka, sznurowadło, sznurek,

„film” filmować, filmik, filmowiec;

 

Dodatkowo: Poznanie litery „ó” ( nawiązanie do wyrazu ogórek). Zwracamy uwagę, że w języku polskim głoskę „u” zapisujemy na dwa sposoby.

KP cz4.str.87

 

 

15. Zabawy na powietrzu:

Rysujemy na chodniku kredą trasę: kilka kół, jedno obok drugiego. Potrzebujemy kamyk i patyk. Zadaniem dziecka jest przesuwać patykiem kamyk tak, aby nie wypadł z toru.

 

Zabawa ze skakanką;

* Zawody w skakaniu na skakance;

* Przeskakiwanie przez skakankę trzymaną i obracaną przez stojące naprzeciw siebie osoby;

* Zabawa „uciekaj przed wężem” jedna osoba w środku trzyma skakankę za uchwyt, pozostali uczestnicy stoją na obwodzie koła. Stojący w środku rozkręca skakankę tak, aby kręciła się pod nogami dzieci, które muszą w porę podskoczyć, aby skakanka mogła przejść.

 

W zakładce "Zajęcia dodatkowe" została zamieszczona nowa lekcja religii

 

PROPOZYCJE ĆWICZEŃ I ZABAW

DO PRACY INDYWIDUALNEJ RODZICÓW Z DZIEĆMI

TEMATYKA - „ SPORTY LETNIE ”

( 01 .06. – 05 .06. 2020 )

 

KARTY PRACY - ( cz. 4 ) str. od 50 - 57 oraz str. 88

 

1. Sportowe czasopisma – oglądanie przez dziecko czasopism o tematyce sportowej. Dziecko ogląda ilustracje, wyszukuje nazwy dyscyplin sportowych, opisuje zdjęcia ze zwróceniem uwagi na stroje sportowców i ich sprzęt. Dzieli się swoimi spostrzeżeniami. Może poszukać informacji na temat nieznanych im dyscyplin.

 

2. Jakie sporty znasz? – rozmowa kierowana. Rodzic rozkłada na dywanie piłkę, okulary lub maskę do pływania i skakankę lub jakikolwiek inny przedmiot związany ze sportem i pyta dziecko, co te przedmioty mają ze sobą wspólnego. Zachęcamy dziecko do spontanicznych wypowiedzi o sporcie: jakie zna sporty, które z nich uprawia.

 

3. Dyscypliny sportowe – zabawa pantomimiczna. Do tej zabawy potrzebne będą karteczki z nawami sportów. Dziecko losuje karteczkę, odczytuje nazwę i pokazuje daną dyscyplinę sportową za pomocą ruchu i gestów. Rodzic lub rodzeństwo próbują odgadnąć jej nazwę. Przykłady dyscyplin: kolarstwo, pływanie, tenis, piłka nożna, koszykówka, siatkówka, jeździectwo, pływanie, karate, skok w dal, skok wzwyż, rzut dyskiem, bieg, wioślarstwo.

 

4. Nasz wolny czas. Dziecko próbuje odpowiedzieć na pytania: Co to jest wolny czas, jak można go spędzać? Czy sport jest dobrym sposobem na spędzanie wolnego czasu? Jak nie powinno się spędzać wolnego czasu?.

KARTY PRACY ( cz. 4) str. 50 - 51

Dziecko nazywa sprzęty sportowe przedstawione na ilustracji, rysuje je po śladzie, zaznacza te, których lubi używać. Następnie nazywa dyscypliny przedstawione na obrazkach i wskazuje tę, która nie pasuje do pozostałych. Spośród piktogramów oznaczających dyscypliny sportowe wybiera te, które je interesują, i które chciałyby uprawiać. Opowiada o swoich wyborach. Na koniec dziecko koloruje koła olimpijskie według wzoru. Warto opowiedzieć dziecku o symbolice kół olimpijskich, które oznaczają poszczególne kontynenty: niebieskie – Europę, czarne – Afrykę, żółte – Azję, czerwone – Amerykę, zielone – Australię, oraz pokazać wymienione kontynenty na mapie lub globusie.

 

5. Sportowa gra planszowa. Można zachęcić dziecko do wykonania planszy do gry z rodzicami, rodzeństwem. Pola w grze można odrysować od plastikowych zakrętek. Potem trzeba zaznaczyć miejsce startu i metę. Pozostałe pola ponumerować. Sposób wykonania planszy i materiały plastyczne, ( którymi dysponujemy w domu ) dziecko wybiera samo według własnego uznania. Może rysować kredkami i flamastrami, wycinać gotowe elementy z czasopism, doklejać elementy wycięte z papieru kolorowego. Gra powinna opowiadać o sporcie, a zadania do wykonania na oznaczonych polach powinny być ćwiczeniami gimnastycznymi (określona liczba podskoków obunóż, skłonów, przysiadów, pajacyków, obrotów, podskoków na jednej nodze).

 

6. „Żaba i żabka” – rozmowa zainspirowana wierszem A. Frączek.

Przy użyciu figurki w kształcie żaby lub wykonanej z papieru techniką origami - rodzic pyta dziecko, co może mieć wspólnego żaba ze sportem. Jeśli dziecko nie zna stylu pływackiego zwanego żabką, można opowiedzieć mu o nim. Dziecko, które umie pływać, może zademonstrować ruchem i gestami znajomość pływackich stylów.

 

„Żaba i żabka”

Krąży żaba po basenie,

Denerwuje się szalenie,

Bo dżentelmen w czepku w kratkę

Chlapie CHLAP! Trenując żabkę,

Pani w ciasnym kostiumiku

Rusza się jak struś w kurniku,

Szkrab w brodziku dziko hopsa…

To nie żabka! To styl mopsa!

Krąży żaba po basenie,

Denerwuje się szalenie,

Oburzenia nie ukrywa:

– Kto tych ludzi uczył pływać?!

Róbcie tak jak ja! No, gazem!

– Może jednak innym razem

Wysłuchamy Pani rad…

– W słowo jej ratownik wpadł.

– Dzisiaj bowiem, droga pani,

Strój ma pani… hm… do bani

Żaba się zdziwiła tak,

Że aż wyjąkała: – Kwak…?

Więc ratownik jej tłumaczy:

– Niechże pani zerknąć raczy,

Wokół pływa ludzi setka…

Tylko pani jest bez czepka!

– Właśnie, właśnie – rzekł ktoś z tłumu.

– I co gorsza, bez kostiumu!

 

Następnie rodzic rozmawia z dzieckiem o treści wiersza, zadając pytania: Dlaczego żaba była oburzona? Kto zwrócił uwagę żabie? Czego żaba nie założyła?. Można kontynuować rozmowę, opowiadając o zasadach panujących na basenie. Inspirujemy dziecko do tworzenia dłuższych wypowiedzi, zadając pytania: Czy wolno pływać bez czepka? Czy można chlapać na innych? Czy można pływać, gdy nie ma ratownika? Po co na basenie jest ratownik? Czy wolno śmiać się z kogoś, kto nie umie pływać? Jaki strój obowiązuje na basenie?.

 

7. Sportowe rebusy – zabawa słuchowa. Rodzic może pokazać dziecku ilustracje różnych przedmiotów lub narysować proste obrazki (dziecko może wtedy bawić się, odgadując, co narysuje rodzic). Zadaniem dziecka jest podanie nazwy czynności, zaczynającej się na pierwszą sylabę przedstawionego obrazka. Propozycje obrazków: ryba (rysowanie), malina (malowanie), płyta (pływanie), latawiec (latanie), biedronka (bieganie), pinezka (pisanie), skakanka (skakanie), burak (budowanie), baran (badanie), ser (serfowanie).

 

8. Połącz sylaby – zabawa dydaktyczna rozwijająca funkcje językowe. Do tej zabawy potrzebne będą kartoniki z sylabami w dwóch kolorach. Rodzic rozkłada je na dywanie. Zadaniem dziecka jest połączenie kartoników w pary, tak aby powstały wyrazy. Kartoniki z pierwszą sylabą powinny być w innym kolorze, niż kartoniki z drugą sylabą. Przykładowe wyrazy dwusylabowe związane ze sportem: pił–ka, wrot–ki, ba–sen,

 

sta–dion, me–ta, bram–ka, des–ka, siat–ka, mas–ka, ro–wer, gwiz–dek, li–na, płet–wy. Gdy dziecko połączy w pary wszystkie sylaby, odczytuje głośno wyrazy i podaje nazwy sportów, z którymi są związane. Warto zwrócić uwagę dziecka na wieloznaczność wielu z tych wyrazów.

KARTY PRACY ( cz. 4) str. 52 - 53

Dziecko nazywa czynności wykonywane przez dzieci i wkleja podpisy, podaje własne pomysły czynności, które mogą wykonywać dzieci. Następnie łączy sylaby i odczytuje powstałe wyrazy. Później dopasowuje podpisy do obrazków i koloruje postacie według wzoru.

 

9. Gdzie się skryła żabka – zabawa typu „Ciepło – zimno” z wykorzystaniem figurki żaby. Należy przypomnieć dziecku, aby przestrzegać zasad gry i nie podpowiadać szukającym, gdzie ukryta jest żabka. Po odnalezieniu figurki dziecko może opisywać jej położenie, stosować określenia: na prawo od…, na lewo od…, pod.., za… itp.

 

10. Poznanie litery „ą”.

Ćwiczenia w układaniu rymów do słów z głoską „ą” - pączek – bączek.

Należy zwrócić uwagę na głoskę „ą” i zapytać dziecko o inne słowa zawierające tę głoskę. Następnie dziecko próbuje podać jak największą liczbę słów zawierających głoskę „ą”. W razie problemów rodzic może podpowiedzieć słowa, np. „pączek”, „kącik”, „wąsy”, „wstążka”, „prąd”, „krążek”, „kąsać”, „trąbka”, „trójkąt”, „mąka”.

 

11. Ząb – dąb – zabawa językowa. Dziecko określa, na którym miejscu słyszy głoskę „ą” w podanych przez rodzica wyrazach: pąk, mąka, trąba, gąska, bąk, drąg, prąd, pamiątka, kurczątko. Następnie dziecko układa rymy do słów z głoską „ą”, np.: pąk – bąk, trąba – bomba, kurczątko – zwierzątko, ząb – dąb, wąż – mąż.

KARTY PRACY ( cz. 4) str. 88

Dziecko wykonuje zadania: łączy zdjęcia z właściwymi podpisami, otacza pętlami literę „ą” w podpisie do obrazka, układa historyjkę o gąsce, koloruje rysunek i dorysowuje do niego elementy, które pojawiły się w historyjce.

 

12. Kolorowa piłka – rysowanie kredkami. Zachęcamy dziecko do wyszukania w domu okrągłych przedmiotów, które można obrysować na kartce. Następnie dziecko sprawdza, czy dany przedmiot mieści się na kartce, czy nie jest za duży. Narysowane koło ozdabia różnymi wzorami i szlaczkami wg. własnego pomysłu. Na koniec liczy, ile kolorów jest na każdej narysowanej piłce.

 

13. Sportowe zadania. Rodzic pyta dziecko, które sporty związane są z szybkim ruchem i czy zna jakieś sporty, które nie wymagają tak intensywnego ruchu. Należą do nich: szachy, łucznictwo, golf, bilard, kręgle. Często w tego typu sportach ważniejsza jest precyzja ruchu i skupienie niż szybkość.

KARTY PRACY ( cz. 4) str. 54 - 55

Dziecko odczytuje krótkie wyrazy związane ze sportem, określa, czy są to sprzęty, czy nazwy dyscyplin sportowych. Następnie wybiera i podkreśla nazwy przedmiotów, których można użyć do zabaw ruchowych. Dziecko nazywa przedmioty na obrazkach i zaznacza te, które służą do przemieszczania się. Potem rysuje szlaczek, recytując jednocześnie krótką rymowankę. Na kolejnej stronie dziecko odczytuje w ciszy dialogi, po czym zachęcamy go do głośnego czytania. Można zachęcić także dziecko do opowiadania własnymi słowami, o czym rozmawiają dzieci i jakie mają plany. Następnie dziecko łączy dialogi z właściwymi postaciami i koloruje ilustrację.

 

14. Kolorowe rytmy – zabawa matematyczna doskonaląca spostrzegawczość i myślenie. Do tej zabawy potrzebne będą np. klocki , krążki lub kartoniki w kolorach: zielony, czerwony, żółty, niebieski. Rodzic układa z nich na dywanie rytm. Przykład: zielony klocek, dwa żółte klocki, trzy zielone klocki, dwa czerwone klocki. Zadaniem dziecka jest odtworzenie tego samego rytmu, zgodnie ze wskazaną ilością klocków.

 

15. Zakodowane informacje – kodowanie.

KARTY PRACY ( cz. 4) str. 56 - 57

Dziecko wkleja obrazki zgodnie z podanym kodem, w którym figura geometryczna oznacza liczbę osób, a kolor pola – płeć. Po uzupełnieniu tabeli dziecko analizuje jej zawartość i odpowiada na pytania: W której kolumnie są tylko dziewczynki? Czy jest kolumna tylko dla chłopców? Ile jest dzieci, które skaczą? Ile jest par dzieci?.

Następnie dziecko koloruje rysunek zgodnie z podanym kodem. Należy wyjaśnić dziecku, że zanim przystąpi do kolorowania, musi dokonać obliczeń w zakresie dodawania i odejmowania. Dopiero po uzyskaniu wyniku działania może sprawdzić, jakiego koloru powinno użyć do wypełnienia danego pola.

 

16. Przeczytaj i przynieś. Zabawa językowa doskonaląca umiejętność czytania. Do tej zabawy potrzebne będą karteczki z napisami wydrukowanymi w dużej czcionce. Rodzic rozkłada na dywanie kartki z wyrazami powiązanymi tematycznie ze sportem i prosi dziecko o przyniesienie kartki z konkretnym wyrazem. Przykładowe wyrazy: „piłka”, „rower”, „rolki”, „skakanka”, „rakietka”, „tenis”, „sport”, „skłon”, „zawody”, „bramka”, „boisko”, „medal”, „skok”, „bieganie”, „pływanie”, „olimpiada”.

 

17. Ulubione sporty letnie– rysowanie kredkami. Zachęcamy dziecko do wykonania pracy plastycznej, z uwzględnieniem sportu, który najbardziej lubi uprawiać. Dziecko może spróbować pokazać na rysunkach postacie w ruchu.

 

18. Zestaw ćwiczeń gimnastycznych:

• Nożyce pionowe w siadzie prostym – ćwiczenie mięśni brzucha. Dziecko, siedząc w siadzie prostym z rękoma opartymi z tyłu o podłogę, unosi wyprostowane nogi i wykonuje nożyce pionowe.

• Nożyce pionowe w leżeniu przodem – ćwiczenie mięśni pośladkowych. Dziecko w leżeniu przodem z rękoma ułożonymi pod brodą unoszą wyprostowane nogi nad podłogą i wykonują nożyce pionowe.

• Huśtanie w siadzie skrzyżnym – ćwiczenie dużych grup mięśniowych. Dziecko w siadzie skrzyżnym chwyta się za stopy od strony zewnętrznej, a następnie huśtając się, przechodzi na zmianę z leżenia tyłem do siadu skrzyżnego.

• Podskoki obunóż w miejscu – ćwiczenie skoczności. Dziecko stojąc w miejscu, wykonują podskoki obunóż wokół swojej osi. Zwraca uwagę, aby skoki były sprężyste i ciche.

• Przysiady z wymachami ramion – ćwiczenie dużych grup mięśniowych. Dziecko stoi z rękoma wzdłuż tułowia i zaciskają pięści. Wykonując wymachy ramion w przód, staje na palcach. Wykonując wymachy ramion w tył, kuca.

• Skłony w przód – ćwiczenie dużych grup mięśniowych. Dziecko wykonuje skłon tułowia w przód i dotyka na zmianę prawą ręką do lewej stopy i lewą ręką do prawej stopy.

• Czas na oddech– ćwiczenie oddechowe. Dziecko w siadzie skrzyżnym. Na hasło: wdech – unosi ręce, nabiera powietrze nosem i przez chwilę wstrzymuje oddech. Na hasło: powoli, jak najdłużej wydycha powietrze – dziecko opuszcza ręce, najwolniej, jak potrafi, wydycha powietrze ustami.

• Wdech i wydech – ćwiczenia oddechowe. Dziecko głęboko wdycha powietrze nosem, rozkładając ręce na boki i przesuwa je do tyłu. Zatrzymuje powietrze na kilka sekund i wydycha, robiąc skłon, pozwalając przez chwilę zwisać rękom bezwładnie. Ćwiczenie powtarzamy trzy razy.

 

19. Ćwiczenia grafomotoryczne.

Rodziców, którzy dysponują w domu drukarką zachęcam do wydrukowania zamieszczonych poniżej ćwiczeń grafomotorycznych.

Zadaniem dziecka jest rysowanie po śladzie. Rysowanie zaczynamy w miejscu oznaczonym strzałką, podczas rysowania staramy się nie odrywać ręki.

 

http://images.dlaprzedszkoli.eu/przedszkole150/cwiczenia-grafomotoryczne-sporty-letnie.pdf

http://images.dlaprzedszkoli.eu/przedszkole150/szlaczki-sporty-letnie.pdf

 

 

Propozycje ćwiczeń i zabaw do pracy z dziećmi

tydzień od 8 VI do 12 VI 2020

 

 

Temat tygodnia „ Wyjątkowe smaki lata”

 

 

1.Warzywa i owoce.

Zabawa językowa, dopasowywanie podpisów do obrazka.

Rozkładamy kartoniki z warzywami i owocami oraz karteczki z ich nazwami. Dziecko przyporządkowuje napisy do obrazków.

 

2. Sałatka owocowa. Zdobywanie doświadczeń kulinarnych.

Przygotowanie pod opieką dorosłego sałatki z ulubionych sezonowych owoców. Dzieci samodzielnie obierają, kroją owoce, wrzucają do miski i mieszają. Przed rozpoczęciem omawiamy zasady posługiwania się nożykiem.

Końcowy etap pracy to degustacja.

 

3. Piramida zdrowia – prezentacja zasad budowy piramidy żywieniowej.

Zwracamy uwagę na ilość miejsca, jaką zajmują w piramidzie poszczególne produkty, podkreślamy rolę warzyw i owoców w diecie, oraz znaczenie aktywności ruchowej dla zdrowia.

Co zbieramy latem, a co jesienią? Zadanie w kartach pracy cz.4 str.58 –59;

 

4. Co zjem jutro? Projektowanie całodniowego posiłku.

Dzieci dzielą kartkę z dużego bloku rysunkowego na 5 części. Numerują je cyframi od 1 do 5, oznaczają kolejne posiłki w ciągu dnia. Pod cyframi przyklejają zdjęcia odpowiednich produktów wycięte z gazetek reklamowych.

Projektując posiłki starają się pamiętać o zasadach zdrowego odżywiania.

 

5. W letnim ogródku. Zabawa językowa, nauka wiersza na pamięć, wyróżnianie rymów. Wiersz Laury Łącz „ W letnim ogródku”

 

W letnim ogródku

Wesoło,

Kwiaty rozkwitły

Wokoło.

Śmieje się jabłko

I gruszka,

Czupryną trzęsie

Pietruszka.

Cieszy się śliwka

Renkloda,

Że taka piękna

Pogoda.

Narzeka tylko

Cebula:

Za ciepła moja

Koszula!

A dynia sapiąc

Z gorąca,

Wystawia buzię

Do słońca.

 

6. Kolorowe owoce i warzywa – zabawa plastyczna.

Przygotowujemy wycięte z tektury szablony owoców i warzyw. Dzieci obrysowują je ołówkiem na kartce z bloku a następnie wypełniają kontur kawałkami papieru kolorowego w odpowiednim kolorze. Pod owocami i warzywami mogą umieścić napisy z wyciętych liter lub wykonać go samodzielnie kredką lub pisakiem.

 

7. Owocowe rymy. Przygotowujemy żółte i niebieskie karteczki.

Na żółtych są nazwy owoców, na niebieskich rymujące się z nimi wyrazy. Zadaniem dziecka jest odczytanie napisów i połączenie kartoników w pary. Przykładowe pary: arbuz – łobuz, malina –Alina, cytryna – kurtyna, winogrona – korona, jagody – zawody, truskawka – ławka, sałata- łaciata, brokuły – reguły, fasola – topola, burak – ponurak, kapusta – usta, papryka – muzyka;

Karty pracy cz. 4 str. 60 – 61;

 

8. Zaczarowane stworki. Kreatywne rysowanie na bazie konturów owoców i warzyw.

Dziecko dorysowuje do prostych konturów warzyw i owoców różne elementy, tworząc dziwne, śmieszne, straszne stworki.

 

9. Co jest zdrowe, a co nie? Dziecko nazywa warzywa na karcie z „Wyprawki”

mówi czy są zdrowe, podaje inne przykłady zdrowych produktów, próbuje ustalić, które produkty są szkodliwe dla zdrowia i dlaczego nie należy ich często jeść. Następnie wypycha obrazki warzyw z „Wyprawki” i za pomocą taśmy klejącej przykleja do nich od tyłu patyczki do szaszłyków. Kukiełki wykorzystujemy do stworzenia warzywnego teatrzyku.

 

10. Zwierzęta i rośliny- zabawa doskonaląca czytanie i myślenie logiczne.

Rozkładamy na stole dwie duże pętle ze sznurka. Jedną pętlę oznaczamy napisem „Zwierzęta”, drugą „Rośliny”. Przygotowujemy napisy na karteczkach. Zadaniem dziecka jest odczytanie wybranego wyrazu i ułożenie go w odpowiedniej pętli. Na koniec liczymy wyrazy w każdej pętli i określamy, gdzie jest ich więcej. Przykładowe wyrazy: Bocian, baran, foka, koza, kogut, indyk, motyl, burak, malina, stokrotka, dynia, topola.

 

11. Owady w letnim ogrodzie. Oglądamy ilustracje owadów i prosimy dziecko, żeby je nazwało. Opowiadamy o wybranych gatunkach, zwracając uwagę na ważną rolę, jaką pełnią w ogrodzie i sadzie. Dzieci zapamiętują, że owady zapylają kwiaty, przenoszą pyłek z jednego kwiatu na drugi i że bez nich nie byłoby owoców i niektórych warzyw.

Ciekawostki: Pszczoły – to bardzo pożyteczne owady, zapylają kwiaty, dzięki czemu powstają owoce. Mieszkają w ulach w pasiece.

Osy to owady, które można u nas spotkać od kwietnia do października. Giną , gdy nadchodzą mrozy. Nie mieszkają tak jak pszczoły w ulach, ale budują swoje gniazda w ziemi(wykorzystując nory drobnych zwierzątek)albo w dziuplach lub na strychach. Żywią się nektarem z kwiatów i tak jak pszczoły zapylają kwiaty.

Motyle żywią się nektarem z kwiatów. Przelatują z jednego kwiatka na drugi przenoszą pyłek i w ten sposób zapylają kwiaty. Są również prawdziwą ozdobą ogrodu, ze względu na swoje kolorowe skrzydła. Niestety ich larwy niszczą i podgryzają liście roślin.

Trzmiele to owady, które zakładają gniazda pod ziemią. Zamieszkują nory gryzoni i krecie korytarze. Czasem niepoprawnie nazywa się je bąkami. Są bardzo dobrymi zapylaczami. Ogrodnicy wykorzystują je do zapylania pomidorów i papryki pod osłonami. Pszczoły nie mogły by tego zrobić, bo nie lubią być w zamkniętej przestrzeni.

Chrząszcze tak jak trzmiele mieszkają pod ziemią, w budynkach lub pod korą drzew. Są bardzo pożyteczne. Zjadają mniejsze owady, które niszczą rośliny i zapylają kwiaty. Do najbardziej popularnych chrząszczy należy biedronka.

 

Karta pracy cz.4 str.62 – 63

 

12. Kiść winogron – praca plastyczna. Dziecko robi stemple za pomocą korka (lub pociętej na kilkucentymetrowe kawałki marchewki), używając fioletowej farby. Kiść ozdabiają zielonymi wyciętymi z papieru listkami.

 

13. Mniej – więcej. Liczenie i porównywanie liczebności zbiorów. Układamy dwie pętle ze sznurka. W jednej pętli układamy 10 liczmanów, a druga pozostaje pusta. Potrzebujemy też kostki do gry. Dziecko układa w pustej pętli tyle liczmanów ile wskazuje liczba na kostce. Następnie określa, w której pętli jest mniej, a w której więcej liczmanów oraz oblicza ile trzeba dołożyć do drugiej pętli, aby w obu było ich tyle samo. Dziecko może liczyć na palcach lub korzystać z innych liczmanów. Zabawę powtarzamy kilka razy.

 

14. Matematyka z ogródka. Rozwiązywanie zadań z wykorzystaniem liczmanów. Dziecko otrzymuje 10 liczmanów i dokonuje obliczeń.

Zadanie 1.

W ogródku rosło 10 dyń. Ogrodnik zerwał 5. Ile dyń zostało?

Zadanie 2.

Na talerzu leżało 7 truskawek. Ala zjadła 4. Ile truskawek zostało na talerzu?

Zadanie 3.

Na straganie stało 9 pojemników z malinami. Właściciel sprzedał 6 pojemników. Ile pojemników zostało jeszcze do sprzedania?

Zadanie 4.

Na grządce w ogrodzie rosło 8 cebul. Mama potrzebowała do obiadu 3 cebule. Ile cebul zostało na grządce?

Zadanie 5.

Na krzaku rosło 10 truskawek. Krzyś zerwał 4 dojrzałe owoce. Ile truskawek zostało na krzaku?

Po wykonaniu obliczeń na liczmanach, dzieci wykonują zadania w kartach pracy cz.4 str. 64,

 

15. Nasz mały stragan. Zabawa matematyczna. Doskonalenie umiejętności dodawania.

Rozkładamy ilustracje przedstawiające warzywa oraz kartoniki z ceną: rzodkiewka 1zł, marchewka 2zł, ogórek 3zł, ziemniaki 1zł, cebula 2zł, Informujemy, że jest to cena za kilogram warzyw lub pęczek rzodkiewki.

Zadanie 1.

Pani Jadzia przyszła do sklepu i kupiła: kilogram ziemniaków, kilogram cebuli i pęczek rzodkiewek . Ile zapłaciła za swoje zakupy?

Zadanie 2.

Pani Krysia kupiła 2 kilogramy cebuli i kilogram ogórków. Ile pani Krysia zapłaciła za swoje zakupy? Kto wydał więcej pani Krysia czy pani Jadzia?

Zadanie 3.

Pani Renata kupiła pęczek rzodkiewek, kilogram cebuli i dwa kilo marchewki. Ile pani Renata zapłaciła za swoje zakupy?

 

Karta pracy cz.4 str.65 ;

 

 

16. Martwa natura z warzywami i owocami. Malowanie farbami.

Układamy na tacy kompozycję z dostępnych warzyw i owoców. Można ja uzupełnić wykorzystując inne przedmioty: miskę, wazon, kwiaty. W miarę możliwości pokazujemy dziecku reprodukcję obrazów lub zdjęcie przedstawiające martwą naturę. Dziecko próbuje namalować przygotowaną kompozycję.

 

17. Kolorowy posiłek. Zabawa z rysowaniem.

Dziecko losuje jedną z czterech przygotowanych karteczek (kolory: żółty, zielony, czerwony, pomarańczowy). Zadanie polega na skomponowaniu posiłku, w skład którego będą wchodzić tylko produkty w wylosowanym kolorze.

 

18. Mistrz kuchni. Ćwiczenia słownikowe.

Podajemy nazwę dania, a dziecko wylicza produkty potrzebne do jego wykonania. Przykładowo: sałatka jarzynowa, jajecznica, zupa pomidorowa.

 

19. Kalejdoskop smaków. Rozpoznawanie produktów na podstawie odczuć smakowych.

Przygotowujemy produkty o charakterystycznych , wyrazistych smakach.

Dziecko z zamkniętymi oczami próbuje rozpoznać produkt i określić odczuwany smak. Proponowane produkty: ogórek, cytryna, papryka, winogrono, banan, cebula, jabłko, czekolada itp.

 

20. Prawda czy fałsz? Zabawa rozwijająca myślenie.

Zadajemy dziecku pytania, dotyczące wiedzy zdobytej podczas całego tygodnia. Zadaniem dziecka jest rozpoznanie, czy wypowiedziane zdanie jest prawdziwe czy fałszywe.

Propozycje zdań:

Ogórek jest czerwony.

Pszczoły mieszkają pod ziemią.

Motyle zapylają kwiaty.

Jajecznicę robi się z rzodkiewki.

Trzeba jeść pięć posiłków w ciągu dnia.

Ostatnim posiłkiem w ciągu dnia jest śniadanie.

Piramida żywieniowa to skałka wspinaczkowa.

Bez owadów nie byłoby owoców.

Pasieka to teren na którym stoją ule.

Trzmiele to owady.

Fasola to roślina.

 

 

Dodatkowo:

Poznajemy literę „ę”

Wypowiadamy wyraźnie słowa i prosimy aby dzieci wyróżniły głoski na końcu wyrazów: Pokroję gruszkę, poproszę śliwkę, zerwę malinę, ugotuję zupę, namaluję cytrynę; Prezentujemy jak wygląda litera „ę”, omawiamy jej budowę i pokazujemy sposób pisania. Wymyślamy słowa, które w swojej nazwie mają literę „ę”. Przykładowo: pętla, mięta, ręka, kręgle, kręgosłup, pięta, pięść, wędka, tęcza. Na kartce z bloku rysujemy kształt litery „ę” ( dziecko może obrysować go samodzielnie od wcześniej przygotowanego szablonu)

Kilkakrotnie wodzi palcem po śladach litery, zachowując jej prawidłowy kierunek pisania. Następnie, smaruje szablon klejem i wypełnia go kawałkami gazety lub małymi kulkami plasteliny.

 

Karta pracy cz.4; str.89;

 

Zabawa ruchowa „ Kostka z kodem”

Rzucamy kostką na podłodze. Dziecko wykonuje ćwiczenia. Musi zapamiętać, co oznacza każda liczba oczek na kostce:

1. stoi na jednej nodze;

2. robi duży rozkrok, pochylając się do przodu i pogłębiając skłon;

3. maszeruje w miejscu;

4. chodzi na czworakach;

5. skacze obunóż w miejscu 5 razy;

6. kładzie się na plecach i odpoczywa licząc do sześciu;

 

PROPOZYCJE ĆWICZEŃ I ZABAW

DO PRACY INDYWIDUALNEJ RODZICÓW Z DZIEĆMI

TEMATYKA - „ZWIERZĘTA NA WSI I W DOMU”

( 15.06. – 19.06. 2020 )

 

KARTY PRACY - ( cz. 4 ) str. 66 - 73

WYPRAWKA ( TECZKA)„Gospodarstwo pana Janka”

 

 

1. Jakie to zwierzę? – zabawa rozwijająca kompetencje językowe. Do tej zabawy potrzebne będą kolorowe ilustracje zwierząt. Dziecko wybiera jeden obrazek, nie pokazuje go rodzicowi. Opisuje własnymi słowami, jak wygląda przedstawione na nim zwierzę. Rodzic lub starsze rodzeństwo próbuje odgadnąć zwierzęcia. Propozycje obrazków: krowa, koń, osioł, mysz, kot, pies, świnia, kura, gęś, pszczoła, królik, owca, koza, kogut. Te same obrazki mogą być omawiane kilka razy (dziecko może podać inne szczegóły wyglądu, inny opis).

 

2. Rolnik – kto to taki? – rozmowa na temat pracy rolnika.

Rodzic pyta, czym zajmuje się rolnik. Dziecko swobodnie opowiada o wszystkim, co wie na temat jego codziennej pracy, obowiązków, pojazdów i narzędzi, których używa. Podsumowując wypowiedź dziecka można skończyć rozmowę pytaniem, czy praca rolnika jest ważna i czego nie byłoby bez rolników.

Przydatne informacje:

Rolnik, to osoba, która uprawia ziemię. Przygotowuje ziemię do sadzenia, wysiewa nasiona, dogląda wzrostu roślin, pielęgnuje i zabezpiecza rośliny przed szkodnikami, zbiera plony i je sprzedaje.

Praca rolnika jest ciężka, uzależniona od pory roku i od pogody. Rolnik musi wiedzieć, jaką ma glebę i co w niej najlepiej wyrośnie, jakich użyć nawozów i jakich maszyn do określonej uprawy. Rolnik korzysta w swojej pracy z różnych maszyn i pojazdów, takich jak ciągnik, kombajn, siewnik, sadzarka, rozrzutnik do obornika, brona do spulchniania ziemi. Rolnicy dbają o to, aby ludzie mieli co jeść. Bez ich pracy nie byłoby chleba, ciasta, pizzy, frytek, surówek i sałatek, makaronu, warzyw do zupy, popcornu, cukru, sezamków, oleju i oliwy, ketchupu i sosu pomidorowego. Rolnicy bardzo często oprócz uprawy ziemi hodują także zwierzęta. W swoich gospodarstwach mogą hodować kury, krowy, konie, świnie, kaczki, indyki, króliki.

 

3. Od ziarenka do bochenka. Ćwiczenia słownikowe, opisywanie obrazków, uzupełnianie historyjki obrazkowej.

KARTY PRACY ( cz. 4) str. 66

Dziecko opisuje obrazki historyjki, ustala prawidłową kolejność obrazków i wkleja brakujące. Na koniec opowiada całą przedstawioną historię. Rodzic zwraca uwagę na poprawną budowę zdań. Dziecko opowiada, w których etapach powstawania chleba uczestniczyło, który jest mu znany. Można też poprosić dziecko o uzasadnienie, dlaczego obrazkowa historyjka nosi tytuł „Od ziarenka do bochenka”.

 

4. Pszczoły – pożyteczne zwierzęta. Poznanie ciekawostek o życiu pszczół, Rodzic prosi dziecko, aby opisało pszczołę zgodnie z własną wiedzą, powiedziało, co robi i gdzie mieszka. Następnie rodzic może podać kilka ciekawostek o pszczołach, wykorzystując zdjęcia lub obrazki.

Wyjaśnia znaczenie słowa „pasieka”.

Ciekawostki o pszczołach:

Pszczoły to niezwykłe zwierzęta. Małe, ale bardzo pożyteczne i wyjątkowe. Jedna pszczoła może przez całe swoje życie wyprodukować 1/12 łyżeczki miodu. To bardzo mało. Na szczęście pszczół jest bardzo dużo. Żyją w rojach. Jeden rój to około 20 tysięcy pszczół, choć zdarzają się i większe. Pszczoły porozumiewają się między sobą za pomocą tańców i wydawania dźwięków. W czasie lotu ten drobny owad wykonuje około 400 ruchów skrzydełkami na sekundę. Żeby pszczoły zebrały nektar na jeden kilogram miodu, muszą odwiedzić 4 miliony kwiatów. Miód jest jedną z niewielu substancji, która odpowiednio przechowywana nigdy się nie zepsuje. Pszczoły wytwarzają go w ulu. Tam też żyją, rozwijają się i zbierają zapasy pożywienia. Teren z ustawionymi ulami to pasieka. Pasieką nazywa się również wszystkie ule danego właściciela czyli pszczelarza wraz z urządzeniami, które wykorzystuje on w swojej pracy.

 

KARTY PRACY ( cz. 4) str. 67

Dziecko ogląda historyjkę obrazkową , opisuje poszczególne obrazki i ustala ich kolejność. Zwraca uwagę na wygląd plastra miodu.

 

5. Smaczny miodek – ćwiczenia mięśni warg i języka.

Prosimy, aby dziecko wyobraziło sobie talerz posmarowany słodkim miodem, wylizało cały miód (wysuwanie języka z buzi, ruchy z dołu do góry), oblizało się (okrężne ruchy języka przy szeroko otwartej buzi w prawą i w lewą stronę), zlizało miód z brody, spróbowało zlizać miód z nosa, wyczyściło językiem policzki, podniebienie i dziąsła, chwilę na przemian pocmokało. Na zakończenie dziecko może spróbować prawdziwego miodu.

 

6. Plaster miodu – aktywność plastyczna, stemplowanie i malowanie farbami. Dziecko próbuje uzyskać obraz przypominający plaster miodu. Maluje dosyć gęstą farbą folię bąbelkową i odbija ją na kartce. Gdy odbite tło wyschnie, dziecko może domalować na nim pszczoły.

 

7. Litery – utrwalenie poznanych liter. Dziecko obrysowuje na kartce swoją dłoń. Na czubku każdego palca zapisuje dowolną literę. Następnie próbuje wymyślić zwierzęta, których nazwy rozpoczynają się tymi literami. Jeśli znajdzie takie zwierzęta, rysuje je obok dłoni.

 

8. Gdzie mieszkają zwierzęta gospodarskie? – rozmowa z elementem zabawy ortofonicznej i ćwiczeń słowotwórczych.

Rodzic opowiada dziecku o zwierzętach gospodarskich i ich domach. Opisując zwierzęta, zachęca dziecko do podawania nazw pomieszczeń dla zwierząt. Prosi też o naśladowanie ich głosów. W miarę możliwości pokazuje zdjęcia zwierząt i budynków gospodarskich.

Przykładowe opisy:

Mieszkaniem konia jest stajnia. Ma tam miękkie siano do jedzenia i wodę do picia.

Krowa mieszka w oborze. Śpi i odpoczywa na sianie. Żeby mogła najeść się świeżej trawy, gospodarz prowadzi ją na pastwisko.

Kury, kaczki, gęsi i indyki też mają swoje domki. Kury mieszkają w kurniku. Lubią dziobać ziarno i grzebać pazurami w ziemi.

 

9. Czy to jest możliwe? zainspirowanie treścią wiersza Agnieszki Frączek pt. „Podróż”, wyjaśnienie różnicy między fikcją literacką a rzeczywistością.

 

Podróż

Zabrał kiedyś pewien Maniek

swoją żonę Czesię

do miasteczka pod Poznaniem,

które Kórnik zwie się.

 

Spakowali różne graty,

waliz wzięli osiem,

zapomnieli tylko mapy,

lecz mieli to w nosie.

 

Bo bez mapy, jak wiadomo,

życie jest ciekawsze,

a gdy trzeba, to o pomoc

poprosi się zawsze.

 

Ludzie pomagali chętnie.

Choć bywało czasem,

że im jakoś dziwnie mętnie

wskazywali trasę…

 

Mimo wszystko po pół roku

dotarli do celu.

Przywitało ich: „Ko-ko-ku!”

kur i kurcząt wielu.

 

Dziwne… Pokój zamówili

w hotelu Pod Różą,

a na miejscu otrzymali

jedną grzędę kurzą.

 

Jedną grzędę? A to psikus!

Pod Poznaniem? Tak, w kurniku…

 

Rodzic zadaje pytania sprawdzające rozumienie jego treści: Jak nazywa się małe miasto pod Poznaniem? Czego nie spakował Maniek na wycieczkę? Czy Maniek z żoną dojechał do miasta Kórnik? Gdzie trafił Maniek? Kto mieszkał w tym kurniku?.

Na podstawie treści wiersza rodzic tłumaczy również różnicę między fikcją literacką a rzeczywistością. Dziecko dochodzi do wniosków samo, naprowadzane pytaniami rodzica: Czy to możliwe, aby ludzie zamieszkali w kurniku z kurami? Jest to niemożliwe w rzeczywistości, czy może zdarzyć się w wierszu albo opowiadaniu? Czy książki zawsze opisują to, co jest realne, czy pisarz może coś wymyślić?. To, co pisarz opisuje w książce to fikcja, to coś, co powstaje w jego głowie, więc może być bardzo prawdziwe i może być też zupełnie fantastyczne.

 

10. Jak kura pazurem – wyjaśnienie znaczenia popularnych powiedzeń zawierających słowo „kura”. Rodzic podaje popularne powiedzenia zawierające słowo „kura” i prosi, aby dziecko wyjaśniło ich znaczenie własnymi słowami. Podpowiada dopiero, kiedy dziecko samo nie może dojść do właściwej odpowiedzi.

Pisać jak kura pazurem – pisać brzydko i niewyraźnie.

Kura znosząca złote jajka – coś, co przynosi szybki, łatwy i duży zysk; na czym można się wzbogacić.

Chodzić spać z kurami – chodzić spać o wczesnej porze.

 

11. Zwierzę na literę… – wyróżnianie głosek w nagłosie nazw zwierząt.

KARTY PRACY ( cz. 4) str. 68 - 69

Dziecko koloruje litery oraz rysuje w ramkach zwierzęta, które w swoich nazwach mają przynajmniej jedną ze wskazanych liter.

 

12. Zbuduję zagrodę – zabawa konstrukcyjna. Dziecko stara się zbudować zagrodę z klocków lub materiałów dostępnych w domu.

 

13. Czarna krowa w kropki bordo – zabawa z elementem ćwiczeń artykulacyjnych, rozpoznawanie kolorów.

Zachęcamy dziecko do nauki znanej rymowanki, zwracając uwagę na prawidłową wymowę wszystkich słów:

„Czarna krowa w kropki bordo gryzła trawę, kręcąc mordą i dawała mleko koloru…”.

Następnie wypowiadamy rymowankę wraz dzieckiem, zmieniając na końcu kolor mleka, np. …koloru niebieskiego. Zadaniem dziecka jest znalezienie w pokoju przedmiotów w podanym kolorze.

 

14. Znam te zwierzęta – oglądanie książek i albumów poświęconych zwierzętom, odczytywanie i zapisywanie nazw zwierząt. Zachęcanie dziecka do czytania prostych zdań, układania historyjek o zwierzętach, stosując przy tym dłuższe wypowiedzi.

 

15. Skąd się bierze mleko? Pokazujemy dziecku szklankę z mlekiem i pytamy, czy wie, skąd to mleko się wzięło i czy na pewno pochodzi od krowy. Jeśli dziecko nie wie, wyjaśniamy mu, że inne zwierzęta takie jak kozy i owce, też dają mleko, które może pić człowiek. Następnie prosimy, aby dziecko zastanowiło się, jak to mleko powstaje i co się z nim dzieje, zanim trafi do sklepu.

 

16. Czy to jest zrobione z mleka? – zabawa dydaktyczna.

Do tej zabawy potrzebne będą kartoniki przedstawiające różne produkty. Zadaniem dziecka jest odczytanie nazwy produktu i odgadnięcie, czy produkt ten zrobiono z mleka, czy nie. Propozycje produktów: kefir, budyń, lody, twarożek, jajko, żółty ser, masło, makaron, mąka, serek topiony, jogurt, parówka, ryż. Następnie dziecko wykonuje zadania w kartach pracy.

KARTY PRACY ( cz. 4) str. 70 zad. 1

Porządkowanie historyjki obrazkowej o powstawaniu mleka, nazywanie produktów spożywczych, odgadywanie, z czego powstały i otaczanie pętlą tych, które powstały z mleka.

 

17. Gdzie krowa ma ogon? – zabawa doskonaląca pamięć wzrokową, nazywanie kierunków w przestrzeni.

Do tej zabawy potrzebna będzie ilustracja krowy bez ogona.

Kładziemy rysunek na dywanie ( lub przypinamy do tablicy magnetycznej- jeśli dziecko posiada w domu). Dziecko przygląda się ilustracji przez chwilę. Następnie zasłaniamy oczy apaszką i wręczamy dziecku krowi ogon zrobiony z włóczki lub sznurka. Zadaniem dziecka jest umieszczenie ogona w odpowiednim miejscu. Rodzic lub starsze rodzeństwo może mu podpowiadać, używając tylko zwrotów określających kierunki: w prawo, w lewo, w górę, w dół.

 

18. Trzy kurki – nauka rymowanki na pamięć, recytowanie z modulowaniem głosu, rysowanie szlaczka.

KARTY PRACY ( cz. 4) str. 70 zad. 2

Zachęcamy dziecko do nauki rymowanki na pamięć. Następnie dziecko powtarza rymowankę modulując odpowiednio głos, zgodnie z poleceniem rodzica - spróbuj mówić: szeptem, jakbyś opowiadał komuś tajemnicę, wystraszonym głosem, jakbyś się czegoś obawiał, jak roboty, jakbyś opowiadał komuś piękną bajkę, jakbyś był bardzo śpiący i zmęczony.

 

19. Moje domowe zwierzątko – swobodne wypowiedzi dziecka na temat posiadanych zwierząt.

KARTY PRACY ( cz. 4) str. 71

Rodzic prosi dziecko o przeczytanie tekstu o Olku i jego zwierzętach. Najpierw dziecko czyta samodzielnie, po cichu, później czyta na głos. Sprawdzamy poziom rozumienia tekstu, pytając dziecko, jakie zwierzęta ma Olek i co się stało z jego chomikiem. Jeżeli dziecko posiada w domu jakieś zwierzątko, można go zachęcić do opowiadania o swoim pupilu, jak się nim zajmuje, jakie ma obowiązki.

Na koniec dziecko rysuje swoje zwierzatko lub zwierzę, które chciałoby mieć, albo takie, które najbardziej mu się podoba.

 

20. Letni ogród – praca plastyczno – techniczna wg. pomysłu i inwencji twórczej dziecka, z wykorzystaniem różnorodnych materiałów plastycznych.

 

21. Wylosuj sylabę – odgadywanie nazw zwierząt na podstawie pierwszej sylaby. Do tej zabawy potrzebne będą kartoniki z sylabami.

Rodzic rozkłada na dywanie kartoniki z sylabami. Zadaniem dziecka jest wybranie jednego z kartoników i wymyślenie nazwy zwierzęcia, która zaczyna się na daną sylabę. Nie muszą to być koniecznie zwierzęta gospodarskie, ale wszystkie, jakie dziecko zna. Proponowane sylaby: „ko”, „ku”, „kro”, „mo”, „o”, „ka”, „in”, „ma”, „ry”, „pa”, „bo”, „ża”, „ty”, „ży”.

 

22. Gospodarstwo Pana Janka – zabawa dydaktyczna, poszerzanie zasobu słownictwa.

WYPRAWKA ( TECZKA) „Gospodarstwo pana Janka”

Prosimy dziecko o wycięcie zwierząt z „Wyprawki” i ułożenie parami młodych osobników z dorosłymi. Dziecko przygląda się obrazkom, opisuje je i nazywa przedstawione na nich zwierzęta dorosłe i młode:

pies – szczenię, owca – jagnię, indyk – indyczę, koza – koźlę, kot – kocię, krowa – cielę, gęś – gąsiątko, świnia – prosię. Podaje też nazwy innych zwierząt i ich młodych, np. koń – źrebię, kaczka – kaczątko.

 

23. Gdzie jest więcej? – zabawa matematyczna, porównywanie liczebności zbiorów. Do tej zabawy potrzebne będą patyczki matematyczne.

Rodzic prosi dziecko, aby ułożyło osobno wycięte obrazki dorosłych zwierząt i osobno – ich młodych, policzyło oba zbiory i sprawdziło, czy w każdym jest tyle samo obrazków. Pytamy, jaki znak należy postawić między zbiorami zwierząt. Dziecko układa z patyczków między zbiorami znak równości. Następnie prosimy, aby dziecko ułożyło z jednej strony zwierzęta, które mają cztery nogi, a z drugiej – zwierzęta, które mają dwie nogi, policzyło oba zbiory, powiedziało, których zwierząt jest więcej i ułożyło odpowiednio patyczki. Na koniec dziecko układa zbiór zwierząt mających pazury i zbiór zwierząt nie mających pazurów. Można zmieniać jeszcze kilkukrotnie liczebność obu zbiorów, polecając odłożyć na bok lub dodać określone zwierzęta. Dziecko za każdym razem przelicza zbiory i układa patyczki we właściwy sposób.

WYPRAWKA ( TECZKA) „Gospodarstwo pana Janka”

 

24. Układamy obrazek – zabawa matematyczna utrwalająca pojęcia określające położenie elementów w przestrzeni.

Dziecko rysuje na dużej kartce papieru dom, z prawej strony domu w pewnej odległości drzewo, a z lewej strony kałużę i dalej od domu budę, po czym układa obrazki zgodnie z treścią opowiadania rodzica: Koza stoi z prawej strony drzewa, a jej młode – z lewej. Kot wszedł na dach domu, a kocię siedzi pod oknem. Pies i szczenię siedzą z lewej strony budy, a cielę stanęło po przeciwnej stronie. W kałuży tapla się prosię. Obok domu stoi świnia i patrzy na małego kotka. Na zakończenie sprawdzamy poprawność wykonania zadania. Zabawę można powtórzyć kilka razy, zmieniając opisy położenia zwierząt lub rysunek tła.

WYPRAWKA ( TECZKA) „Gospodarstwo pana Janka”

 

25. Matematyka rolnika.

KARTY PRACY ( cz. 4) str. 72 - 73

Dziecko wykonuje zadania matematyczne: przelicza warzywa i określa, których jest najwięcej, a których najmniej; łączy świnki z warzywami, tak, aby każda świnka miała tyle samo warzyw każdego rodzaju; rozmieszcza krowy na łąkach, tak, aby na każdej łące było o jedną krowę więcej i zapisuje działanie dodawania, liczy duże i małe kaczki i zapisuje działanie dodawania; koloruje wskazane kaczki, porównuje zbiory kaczek i wstawia odpowiedni znak matematyczny.

 

26. Zwierzęta z plasteliny – działania plastyczne doskonalące sprawność manualną. Dziecko lepi z plasteliny zwierzęta, dorosłe i młode, zwracając uwagę na ich wielkość i kolor. Zachęcamy dziecko, aby wykonało i dokleiło wszystkie drobne szczegóły: uszy, oczy, rogi, ogon

 

27. Portret pieska – ćwiczenia słowno – graficzne, rysowanie pieska z jednoczesnym wypowiadaniem wiersza.

Dziecko słucha rymowanki recytowanej przez rodzica i rysuje na kartce papieru, zgodnie z treścią.

 

Mój pies i ja

Jedna kreska, druga, kreska, (dziecko rysuje szyję psa)

Narysuję zaraz pieska.

Krągły tułów, cztery nogi

Piesek gotów jest do drogi.

Jeszcze ogon do machania,

głowa, uszy do słuchania,

mały nosek, oczka dwa.

Pies już biegnie, za nim – ja.

 

Gdy pies jest już gotowy, pytamy dziecko, kogo brakuje przy piesku, kto za nim biegnie. Na zakończenie dziecko rysuje siebie. Jeżeli ma ochotę, może dorysować też pozostałych członków rodzin.

 

28. Zagadki z zagrody – zabawa dydaktyczna doskonaląca kompetencje słownikowe. Rodzic zadaje dziecku zagadki dotyczące zwierząt gospodarskich i domowych. Dziecko próbuje odgadnąć, może narysować rozwiązanie.

Przykładowe zagadki: – dobre ma zwyczaje, ludziom mleko daje (krowa); – w nocnej ciszy łowi myszy (kot); – ma długie uszy i futerko puszyste, ze smakiem chrupie sałaty listek (królik); – dzięki niej na zimę masz czapkę i szalik, gdy pojedziesz w góry, ujrzysz ją na hali (owca); – w akwarium pływa, mówią, że to … (ryba); – zakrzywionym dziobem skrzeczy niesamowite rzeczy (papuga); – o ziarenka prosi, pyszne jajka znosi (kura); – w przytulnym kurniku, krzyczy: „Kukuryku!” (kogut); – gdy wychodzisz z domu, on na ciebie czeka, kiedy wrócisz znowu, cieszy się i szczeka (pies); – cztery kopytka, rogi i bródka, zjadła całą kapustę z ogródka (koza).

 

29. Zestaw ćwiczeń gimnastycznych „ Idę do szkoły, chcę mieć proste plecy”.

• Koci grzbiet – dziecko w klęku podpartym wygina plecy w górę, chowając głowę w ramiona, i w dół, unosząc głowę .

• Dziecko (w leżeniu przodem) unosi głowę, wyprostowuje i unosi nogi - ćwiczenie można powtórzyć 3, 4 razy.

• Dziecko (w leżeniu przodem) układa dłonie pod brodą, wykonuje wdech, jednocześnie ściągając łopatki oraz unosząc łokcie, a następnie wydech - ćwiczenie można powtórzyć 4, 5 razy.

• Dziecko siada na krześle i  unosi ręce, wdychając powietrze, a  podczas wydechu wykonuje skłon w przód.

• Dziecko stojąc unosi ręce i  wykonuje skłony tułowia w tył i w przód.

• Dziecko siedząc na krześle, wykonuje skręty tułowia w  prawo i w lewo.

 

30. Ćwiczenia grafomotoryczne.

Rodziców, którzy dysponują w domu drukarką zachęcam do wydrukowania zamieszczonych poniżej ćwiczeń grafomotorycznych.

Zadaniem dziecka jest rysowanie po śladzie. Rysowanie zaczynamy w miejscu oznaczonym strzałką, podczas rysowania staramy się nie odrywać ręki.

 

http://images.dlaprzedszkoli.eu/przedszkole150/szl.pdf

http://images.dlaprzedszkoli.eu/przedszkole150/szla.pdf

 

 

Propozycje ćwiczeń i zabaw dla dzieci

tydzień od 22 VI do 26 VI 2020

Tematyka tygodniowa „ Wkrótce wakacje ”

 

1. Jak spędzamy wakacje – Wdrażanie do wypowiadania się całym zdaniem.
Pytamy dzieci gdzie można spędzić wakacje ( w górach, nad morzem, w lesie, u babci, nad rzeką, nad jeziorem) co można w tych miejscach robić, które z tych miejsc jest najlepsze, najciekawsze zdaniem dziecka. Dzieci opowiadają o swoich wakacyjnych planach.

 

2. Pakujemy plecak zabawa dydaktyczna. Co należy zabrać ze sobą gdy jedziemy na wakacje. Które przedmioty są nam niezbędne w podróży w różne miejsca wakacyjnego wypoczynku. (latarka, mapa, sznur, telefon komórkowy, czapka z daszkiem, butelka z wodą , parasol, ..) Karta pracy cz. 4 str. 74 – 75.

 

3. Mapa mojej podróży.

Dziecko ogląda różne mapy i przewodniki, zwracając uwagę na rodzaj zawartych tam informacji, po czym próbuje stworzyć własną mapę lub rysunkowy przewodnik po miejscu do którego chciało by pojechać na wakacje.

 

4. Światełko - zabawa ruchowa.

Zasłaniamy okna, aby w pomieszczeniu było ciemno. Zapalamy latarkę i kierujemy światło w różne miejsca na podłodze. Zadaniem dziecka jest jak najszybsze przemieszczanie się w kierunku świetlnego punktu.

 

5. Tak czy nie. Zasady bezpiecznych wakacji. Propozycje zdań;

Skórę smarujemy kremem z filtrem. Tak czy nie?

Na górskie szlaki wybieramy się w klapkach.

Na wycieczkę łodzią lub kajakiem zakładamy kapok.

Możemy zostawić bagaż bez opieki w dowolnym miejscu.

W czasie burzy chronimy się pod drzewem.

Kąpiemy się tylko na wydzielonych, strzeżonych kąpieliskach.

Odmawiamy, gdy nieznajoma osoba chce nas czymś poczęstować.

Gdy jest gorąco wchodzimy szybko do zimnej wody.

W górach chodzimy tylko po wyznaczonych szlakach.

W słoneczny dzień nosimy nakrycie głowy.

Do jazdy na rowerze zakładamy kask.

W upalne dni pijemy dużo wody.

Po pikniku w lesie zostawiamy śmieci na trawie.

Każde omawiane zdanie można z dzieckiem przedyskutować, spytać o własne zdanie, osobiste doświadczenia.

 

6. Latarnia opowiadanie W. Widłaka.

Dzień dobry, nazywam się Wesoły Ryjek. Dziś rano tata powiedział:

Ryjku, wybierzemy się na latarnie morską. A przynajmniej tak to zrozumiałem. Nie wiedziałem, tato, że są specjalne morskie latarki – powiedziałem. A po co? A są jakieś specjalne górskie? Albo jeziorskie....jeziorowe..jeziorne?

W czym się różnią? Czy mają...

Miałem bardzo dużo pytań, ale tata zamachnął rękami tak jak wtedy, kiedy latała obok nas osa. Ryjku, to nie latarka, tylko latarnia-powiedział. Latarnia morska jest duża i trzeba się na nią wdrapać. Zresztą sam zobaczysz. No więc zapytałem jeszcze, czy możemy zabrać ze sobą mojego żółwia przytulankę, żeby on też zobaczył tą dużą latarnię. Tata się zgodził i więcej już o nic nie pytałem, choć byłem bardzo ciekaw. Do latarni trzeba było dojechać, a potem iść przez las, a potem się wdrapywać pod górkę.

Tato, daleko jeszcze – zapytałem? Bo mój żółw już by chciał dojść. Powiedz żółwiowi, że już całkiem blisko – powiedział tata, a ja się zdziwiłem, bo oprócz drzew nie widziałem przed sobą nic dużego, na co można by się wdrapać.

Wtedy przed nami nagle coś się pojawiło. Jakby dom z cegły, tylko okrągły. Spójrz w górę, powiedział tata. Spojrzałem. Latarnia była rzeczywiście wielka.

Wyglądała trochę jak ogromny komin, a trochę jak wieża na zamku, który kiedyś zwiedzaliśmy. A gdzie ta latarnia ma żarówkę? - zapytałem. I wtedy właśnie się okazało, że do żarówki trzeba się wdrapać na górę. Szliśmy i szliśmy po schodach, które ciągle się kręciły i nie mogły przestać, aż mnie też się zaczęło kręcić w głowie. Na szczęście tata wziął mnie na ręce i wszystko się odkręciło tak jak trzeba. Tak to już jest z moim tatą. A na górze sam nie wiem, co było ciekawsze, wielka żarówka (co prawda zgaszona bo był dzień), czy widok z malutkich okienek. Widzisz morze Ryjku – pytał tata. A drzewa? Jest ich też całe morze. A tam gdzieś w tamtą stronę, jest nasz dom.

Dom - zawołałem. Ojej, domu nie widzę. Dziś dowiedziałem się, po co wybudowano latarnie morskie. Po to, żeby każdy – nawet z daleka i nawet w najgorszą burzę mógł trafić do domu. I wiecie co ? To działa. Nie wiem dokładnie jak, ale my też trafiliśmy do naszego domu.

 

Dziecko odpowiada na pytania dotyczące wysłuchanego tekstu, sprawdzające rozumienie treści.

 

Przydatne informacje:

Latarnie morskie to znaki nawigacyjne, wskazujące drogę. Wyglądają jak wysokie wieże z małymi okienkami. Budowane są na brzegach mórz i bardzo dużych jezior. Wysyłają sygnały świetlne, a w czasie gęstej mgły, gdy światło jest mało widoczne – również sygnały dźwiękowe. Obecnie większość latarni jest zautomatyzowana, ale dawniej mieszkali w niej latarnicy, którzy o zmroku zapalali lampy latarni. Największa polska latarnia znajduje się w Świnoujściu. Jest zbudowana z cegły. Na jej szczyt prowadzi aż 308 schodków.

 

7. Latarnia morska. Konstruowanie latarni z papierowych kubeczków, rolek

i małych pudełek. Zwracamy uwagę, aby najniżej były największe elementy,

a wyżej coraz mniejsze. Całość malujemy na biało. Gdy farba wyschnie, dorysowujemy czarnym flamastrem okna, drzwi i inne drobne elementy.

 

8. Znajdź obrazek. Ćwiczenia analizy sylabowej. Karty pracy cz.4 str. 76 –77;

 

9. „Fale” zabawa ruchowo rytmiczna. Na melodię popularnej piosenki „ Panie Janie” śpiewamy słowo „fale”, dołączając falujący ruch rąk w powietrzu.

W kolejnym etapie śpiewamy i równocześnie rysujemy fale palcem na podłodze a następnie kredką na kartce papieru.

 

10. Dzień dobry, witam was.

Nauka rymowanki na pamięć. Recytowanie ze zmianą intonacji (np. jak robot, jak czarownica rzucająca zaklęcie). Opisywanie obrazka w kartach pracy z użyciem słów określających położenie: „w”, „nad” , „pod”,” z prawej strony”, „z lewej strony”. Karty pracy cz.4 str.78 - 79

 

11. Kartka z wakacji – projektowanie pocztówki.

Przygotowujemy karteczki z tekstem:

Pozdrowienia z gór. Pozdrowienia znad morza. Pozdrowienia z krainy jezior. Pozdrowienia z leśnego zakątka. Pozdrowienia z pięknego miasta.

Dziecko odczytuje głośno tekst, następnie projektuje kartkę pocztową, rysując wybrany krajobraz. Na odwrocie swojej pocztówki umieszcza właściwy dla obrazka tekst, przepisując go z karteczki.

 

12. Odcienie morza. Mieszanie kolorów i rozcieranie plasteliny ( kolory: niebieski, biały, fioletowy i zielony)

Zabawa doskonaląca siłę i sprawność dłoni. Dzieci ugniatają kulkę z niebieskiej plasteliny oraz po jednej kulce z połączenia niebieskiej z każdym z pozostałych kolorów. Za każdym razem więcej jest niebieskiej plasteliny a dodatek drugiego koloru jest niewielki. Zwracamy uwagę na staranne mieszanie kolorów. Gdy kulki są gotowe, porównujemy ich odcienie a następnie rozcieramy każdą kulkę na kawałku tektury. Gdy plastelina jest roztarta na całej tekturce, dziecko rysuje w niej fale za pomocą wykałaczki, od lewej do prawej strony.

 

13. Zabawy matematyczne „ Znamy te cyfry” Dokonywanie obliczeń na podstawie ilustracji. Karta pracy cz. 4 str.80 – 81

 

14. Zabawa „ Znamy te litery”. Piszemy na kartce dowolną literę np. k, dziecko odczytuje i podaje słowa, które rozpoczynają się od tej głoski (kot, kubek, księżyc, ..) Następnie rysuje wymienione przedmioty.

Zabawę powtarzamy kilka razy, z innymi literami.

 

15.Wakacyjna krzyżówka

1. Ptak którego można spotkać na plaży.

2. Śpimy w nim na biwaku.

3. Zakładasz go, gdy chcesz popływać kajakiem.

4. Robisz z niego babki.

5. Zobaczysz go na plecach każdego podróżnika.

6. Pływają po nim żaglówki.

7. Zobaczysz je na morzu, gdy wieje wiatr.

 

 

1. MEWA

2. NAMIOT

3. KAPOK

4. PIASEK

5. PLECAK

6. JEZIORO

7. FALE

 

16. Kolorowe wakacje.

Ozdabianie wzorami i szlaczkami konturów liter w wyrazie „WAKACJE”

 

17. „Żegnamy przedszkole” sł. Dorota Gellner

 

Żegnamy przedszkole

radosny piękny czas.

Idziemy do szkoły,

niech dalej uczy nas.

Żegnamy przedszkole,

uczniami chcemy być,

w dodatku nie wypada

w przedszkolu dłużej tkwić.

 

Niech lalka nie płacze,

niech nie rozpacza miś,

bo w życiu tak trzeba

do przodu ciągle iść.

 

Żegnamy przedszkole,

kłaniamy mu się w pas,

niech o nas pamięta

i czasem wspomni nas.

Żegnamy przedszkole

radosny piękny czas,

niech inne małe brzdące

zastąpią tutaj nas.

 

 

Żegnamy przedszkole

uczniami chcemy być,

i coraz więcej umieć

i coraz mądrzej żyć.

 

 

DRODZY RODZICE, KOCHANE DZIECI!

 

 

DZIĘKUJEMY WAM ZA WSPÓLNIE SPĘDZONY CZAS:

DZIECIOM, ZA WSPÓLNĄ NAUKĘ, ZABAWĘ, SPACERY,WYCIECZKI,

ZA ROZMOWY, PYTANIA, RADOSNE UŚMIECHY;

 

RODZICOM, ZA ŻYCZLIWOŚĆ, ZROZUMIENIE, POMOC, ZAANGAŻOWANIE,

ZA CIEPŁE SŁOWA I MIŁE GESTY.

 

ŻAŁUJEMY, ŻE NIE BĘDZIE W TYM ROKU UROCZYSTEGO POLONEZA

NA ZAKOŃCZENIE I ŻE NIE ZROBIMY OSTATNIEGO,WSPÓLNEGO, GRUPOWEGO ZDJĘCIA.

 

ZAWSZE BĘDZIEMY WAS MIŁO WSPOMINAĆ!

 

MAMY NADZIEJĘ, ŻE BĘDZIECIE NAS ODWIEDZAĆ.

U NAS ZAWSZE BĘDZIECIE MILE WIDZIANI.

 

ŻYCZYMY WAM W SZKOLE DUŻO SUKCESÓW, RADOŚCI, NOWYCH PRZYJAŹNI.

 

SERDECZNIE POZDRAWIAMY RODZICÓW A DZIECIOM PRZESYŁAMY GORĄCE CAŁUSKI.

 

WASZE NAUCZYCIELKI Z PRZEDSZKOLA:

Maria Jurgiełan, Monika Kwiecień